انگیزه های ترویج مدگرایی

پاسخ : T} انگیزه‏های ترویج مد گرایی : {T ترویج مدگرایی غربی با انگیزه‏های مختلف صورت می‏گیرد: 1. تحمیل فرهنگ خویش به دیگران؛ 2. بازاریابی برای اجناس خود؛ 3. جامعه را از مسیر صحیح و پاک، به انحراف و آلودگی کشاندن؛ 4. سنت‏های به جا و صحیح را از امتی گرفتن و سنت‏های ناپسند و گاه خرافی را جایگزین آن ساختن؛ 5. وارد شدن از طریق سنت‏های یک ملت و آن را از درون مسخ کردن. بد نیست بدانیم که برای ساختن این مدها، متخصصان روان‏شناس، جامعه‏شناس و … مدت‏ها و ساعات زیادی به مطالعه می‏پردازند و راجع به تأثیری که مد خاصی می‏تواند در یک جامعه از خود به جای گذارد، آینده‏نگری و تحلیل می‏کنند و وقتی تصویب شد، با شگردهای عجیبی به تبلیغ آن می‏پردازند. V}جهت اطلاع از این شگردهای تبلیغی، ر.ک: حسن زورق، مبانی تبلیغ؛ محمّد تقی رهبر، روش تبلیغ {V حتی برای جا زدن چیز مضری نظیر سیگار و مواد مخدر یا نظایر آن، از طریق عکس‏های شرطی و به خصوص از قیافه سکس زن‏ها استفاده می‏کنند. نکته دیگر در این باره، این است که آنها به رنگ و مدل کفش، لباس، کیف و کمربند اکتفا نمی‏کنند؛ بلکه ملتی را در این گونه مسائل مجذوب خود می‏سازند و به تقلید خود درمی‏آورند. سپس به تدریج، سراغ افکار و اندیشه و آرمان‏های آن ملت می‏روند و آن را هم به طرف خود جذب می‏کنند. چادر به عنوان حجاب اسلامی، سنتی نیکو و پسندیده است. فراموش نمی‏کنیم که در زمان طاغوت، ناگهان بازار اسلامی پر از چادرهای بدن‏نما شد. حال ساده اندیشی و خامی است اگر ما فکر کنیم که آنها در به وجود آوردن مد روز به نقطه خاصی اکتفامی‏کنند. طبیعی است که چنین نخواهد بود. اگر امتی صرفاً به نام مد و طرح روز به دنبال آنها راه بیفتد، تا نهایت هرزگی و فساد پیش خواهد رفت. امروزه در غرب (اروپا و آمریکا) در زمینه شهوت پرستی و فساد جنسی و طرح لباس‏های سکس به نام تمدن و تجدد چه خبر است؟ این ویژگی و خصیصه انسان است که در هر وادی‏ای جلو رفت، حد نهایی برای خودش نمی‏شناسد: «A} بل یرید الانسان لیفجر أمامه{A ». انسان اگر به وادی کمال پا گذاشت، تا بی‏نهایت پر می‏کشد و اگر به وادی فساد و انحطاط قدم نهاد، در آنجا هم تا بی‏نهایت جلو می‏رود؛ به گونه‏ای که نمی‏توان او را در جایی متوقف کرد. T} راه کار‏های مقابله با مد گرایی منفی: {T این امر روشن است که بشر، تنوع طلب است و از یکسانی خسته می‏شود. قرآن کریم نیز به این نکته توجه داشته است که می‏فرماید: «A} مختلفا ألوانه{A »؛ «گیاهان و میوه‏ها را با رنگ‏ها و گونه‏های مختلف برای شما آفریده‏ایم؛ بشر در نژادها و قبایل گوناگون آفریده شده است و … ». به راستی اگر همه چیز یکسان بود (یک رقم گیاه، یک نژاد و یک زبان) ، در آن صورت چه لطفی باقی می‏ماند؟ حال با توجه به تنوع طلبی انسان، مدل لباس و طرح کیف، کفش، ساختمان، ماشین و … ـ اگر با موازین شرع و سنت‏های نیک ما تضادی نداشته باشد ـ نمی‏توان تا این حد بر آن ایراد گرفت. حرف ما در این است که چرا ما خودمان طراح مد و مدل روز نباشیم؟ چرا افراد مبتکر و خلاق جامعه ما سعی نمی‏کنند تا طرح جدیدی ارائه دهند؟ اصولاً این یکی از ایرادهای ما است که نسبت به این گونه مسائل، آن قدر منتظر می‏مانیم تا دیگران با طرح جدید، خود بر ما یورش آورند. آن گاه مبتکران ما ـ بعد از فشار زیادی که از افکار عمومی متوجه آنها می‏شود ـ تازه دست به کار می‏شوند تا مثلاً مدل فلان ماشین یا طرح ساختمانی و یا شیوه لباس قشر خاصی را تغییر دهند. در حالی که اگر ما در این زمینه ابتکار عمل را به دست گیریم، چه بسا بتوانیم فرهنگ خویش را برای دیگران اسوه و الگو قرار دهیم؛ همچنان که در برخی از جهات چنین بوده است. به هر حال، نسبت به مسئله «مدگرایی» باید خیلی هوشیار باشیم و از اینکه زمام فرهنگ و سنت و فکر خویش را به نام تمدن و تجدد، به دست مدهای غربی بسپاریم، باید به شدت بپرهیزیم. دو نکته مهم در برخورد فعال و به دست گرفتن ابتکار عمل باید رعایت شود: 1. یک کار فرهنگی قوی صورت گیرد و مدگرایی را از رونق بیندازد، با این مبنا که ارزش انسان به لباس و ماشین و تجملات مادی نیست. 2. در طراحی‏ها و ارائه مد از سوی ما، باید تلاش شود که اصول و مبانی فکری اسلامی و ملی رعایت و پیام‏های مثبت دینی و فرهنگی کشورمان در آن گنجانده شود.