حکم شرکت زنان در کارهای اجتماعی

پاسخ : T} شرکت زنان در کارهای اجتماعی {T در مورد روایات مذکور باید چند نکته را در نظر داشت: یکم. این روایات در بردارنده حکمی کلی و استثنا ناپذیر نیستند. به عبارت دیگر، بسیاری از احکام قانونی شریعت، در نگاه نخست، ظاهری مطلق و کلی دارند؛ ولی غالبا تخصیص دهنده و مقیّداتی در دیگر منابع احکام دارند که با توجّه به آنها دایره حکم، ضیق و محدود می‏گردد. دوم. این روایات هرگز منع کننده حضور زن در صحنه اجتماع‏ـ به ویژه در موارد لزوم، مانند شرکت در راهپیمایی‏ها تحصیل دانش و… با رعایت شئون اسلامی‏ـ نیستند. از همین رو، فقها نیز چنین مواردی را نه تنها منع نکرده‏اند؛ بلکه در مواردی مانند آموزش‏های علمی مخصوص بانو و دفاع در برابر دشمنان مهاجم (در صورت عدم کفایت مردان)، شرکت در فعالیت‏های اجتماعی را واجب شمرده‏اند. همچنین از جمع‏بندی متون دینی به دست می‏آید که این‏گونه روایات، منصرف به مواردی است که علاوه بر عدم ضرورت حضور زن، نوعی بی‏نظمی در مسئولیت‏های زن در خانه و یا بی‏نظمی در اجتماعات عمومی و دینی پدید آورَد؛ چنان که حضور بسیاری از زنان در مسجد، به خاطر داشتن مسئولیت مراقبت و پرستاری از اطفال و کودکان، چنین پیامدهایی را دارد. اما در صورتی که فارغ از چنین مشکلاتی باشد، یا راه حل مناسبی برای آن داشته باشند، حضورشان در مساجد و مجامع عمومی، با رعایت شئون اسلامی، مطلوب است. در بعضی روایات، وظیفه زن پرداختن به کارهای خانه دانسته شده است. این روایات، مربوط به امور خانواده (تقسیم کار بین زن و شوهر). پیامبر خدا(ص) فرمود: «امور داخل منزل، برای زن و امور بیرون از خانه، برای مرد باشد». البته این بدان معنا نیست که زن باید فقط در خانه باشد و از تحصیل و شرکت در کار ودیگر فعالیت‏های اجتماعی باز بماند.