اظهار دوستی خدا به محبان خود

پاسخ : T}یکم.{T حبّى که در مورد خداى متعال به کار مى‏رود، به آن معناى عرفى نیست؛ زیرا لازمه این معنا، انفعال نفسانى است که خداوند سبحان از آن منزّه است.V}احیاء علوم الدین، ج 4، ص 302 – 303.{V بلکه برگشت آن به حبّ ذات و ادراک خیر و کمال خویش است؛ به گفته ابن سینا: «حبّ خداوند همان ادراکِ خیر «خیر» است، خداوند از آن رو که مدرکِ جمال خویش است، عاشق است».V}رساله عشق، ص 4 – 6.{V امّا ظهور این محبّت و دوستى، همان بروز رحمت و کرامت حضرت حق به بندگان است، به عبارت دیگر وقتى خداوند به بنده‏اى از رحمت بى‏کران خود لطف مى‏کند، در حقیقت او را مورد محبّت خویش قرار داده است.V}اربعین، ص 390 – 391.{V T}دوّم.{T بر اساس پاره‏اى از آیات و روایات و سخنان بزرگان، مى‏توان نشانه‏هاى عشق و محبّت حق به بندگان را به دست آورد. اگر مى‏خواهیم بدانیم که خداوند در دنیا، چگونه به محبّان خود اظهار دوستى مى‏کند، باید نشانه‏هاى محبّت او به بندگان را مورد بررسى قرار دهیم و ببینیم آیا ما جزء دوستان او هستیم یا خیر؟ آیا خداوند با جارى ساختن این علائم، ما را نیز مورد توجّه و محبّت خویش قرار داده است یا خیر؟ برخى از نشانه‏هاى محبّت خداوند به بنده خویش عبارت است: 1. توفیق دوست داشتن خداوند،V}میزان الحکمه، ج 1، ص 224، ح 3147.{V 2. توفیق طاعت یافتن،V}همان.{V 3. مخفى کردن معایب انسان،V}همان، ص‏223.{V 4. محبوب ساختن امانتدارى،V}همان، ص‏222.{V 5. الهام صدق و راستى،V}همان، ص‏223.{V 6. خطور دادن علم و دانش،V}همان.{V 7. مزیّن ساختن به حلم و آرامش،V}همان، ص‏224.{V 8. مبغوض ساختن دنیا در قلب آدمى،V}همان.{V 9. عطا کردن به قدر نیاز،V}همان، ص‏223.{V 10. نیک گردانیدن اخلاق او و اعطاى قلب سلیم.V}همان، ص‏124 و براى اطلاع بیشتر نگا: عطف الألف، ص‏89 – 94.{V پس حضرت رسول«صلى الله علیه وآله» یکى از بهترین کسانى است که خداوند متعال، او را مورد محبّت خویش قرار داده است.V}نگا: انسان کامل از همین قلم. در دست انتشار.{V P}با «محمد» بود عشق پاک جفت‏{E}بهر عشق او را خدا «لولاک» گفت‏{P P}منتها در عشق چون او بود فرد{E}پس مر او را از انبیا تخصیص کرد{P P}گر نبودى بهر عشق پاک را{E}کى وجودى داد مى افلاک را{P V} مثنوى معنوى، دفتر5، ابیات 2737 – 2739.