آیا محبت امام علی به حضرت فاطمه محبت دنیا نیست
پرسش : با توجه به علاقه و محبّت امام على«علیه السلام» به حضرت فاطمه«علیها السلام»، آن حضرت چگونه در نهجالبلاغه از عدم علاقه به دنیا صحبت مىکند؟
پاسخ : T}یکم.{T حبى که طبیعى و فطرى است، با دوستى نکوهش شده، از جهت شدت و ضعف فرق دارد. حبّ دنیا اگر در حدّ بر آوردنِ نیازهاى طبیعى حیات باشد؛ نه تنها نکوهیده نیست، پسندیده نیز مىباشد. اما اگر به زیاده روى کشیده شود و مصداق شیفتگى گردد، ناپسند است. T}دوم.{T آن حب که وسیله بندگى خدا باشد، اصلاً حبّ دنیا نیست؛ بلکه دوستى آخرت است.V}بحارالانوار، ج 70، ص 62.{V از مجموع کلمات امام على«علیه السلام»، مىتوان چنین استنباط کرد: دنیایى نکوهیده و بى ارزش است که انسان را از آخرت باز دارد. اما دنیایى که انسان را به آخرت مىرساند، پسندیده و نیکو است. دنیاى ناپسند، دنیایى است که هدف نهایى انسان شود و او را به خود مشغول و از آخرت روى گردان کند. انسان را اسیر خود سازد و خدا، آخرت، دین و حتى خویشتن را چنان در نظرش کوچک نماید که به دنیا بفروشد.V}نگا: نهجالبلاغه، حکمت 56، نامه 49 و خطبه 160؛ غررالحکم، ج 2، ص 331، ح 2764- 2763؛ براى اطلاع تکمیلى نگا: حقیقت دنیا (دانشنامه امام على«علیه السلام»)، ج 1، ص375-402.{V حال باید دید محبّت امام على«علیه السلام»، به حضرت زهرا«علیها السلام» مصداق کدامین حبّ است: حبّ دنیوى نکوهیده یا حبّ دنیوى پسندیده؟ محور محبّت معصومان«علیهم السلام» تنها و تنها محبّت به خداوند متعال است. آنان با دریافت یقینى و شناخت بى پایان و عمیق خویش، این حقیقت را مىدانند که خداوند، تنها محبوب واقعى و حقیقى در جهان و عوالم هستى است. از همین رو معصومان«علیهم السلام» در مناجات خود، دوستى خدا را طلب کرده و از فراق او شکوه مىکنند.V}مانند مناجات محبین: «اسئلک حبک» یا دعاى عرفه: «انت الذى ازلت الاغیار عن قلوب احبائک حتى لم یحبوا سواک و لم یلجئوا غیرک» یا دعاى کمیل: « صبرت على عذابک فکیف اصبر على فراقک».{V P}مانند تو من یار وفادار ندیدم{E}خوشتر ز غم عشق تو غمخوار ندیدم{P P}جز خال خیال رخ زیباى تو در دل{E}در آینه حسن تو زنگار ندیدم{P به این دلیل که محبّت خدا، اصل و محور تمامى محبتها است، باب بسیار مهمى در معتبرترین کتابهاى شیعه تحت عنوان H}«حب فى الله»{H و H}«بغض فى الله»{H آمده است که روایاتش از اصیلترین آموزههاى دینى و بهترین راهنماى انسان به سوى محبتهاى صحیح است.V}نگا: اصول کافى، ج 3.{V محبّت امام على«علیه السلام» به حضرت زهرا«علیها السلام»، در همین راستا بود؛ یعنى، حضرت از آنجا که عاشق خداوند و محو او بود، هر کس و هر چیزى را که دوستدار خداوند بود و خداوند نیز به او محبت داشت، دوست مىداشت. این محبت نسبت به افرادى مانند حضرت فاطمه«علیها السلام» در اوج بود؛ چون با چشم دل مىدید که آن بزرگوار، در چه مرتبهاى از محبت و عشق به خداى متعال است و حضرت حق نیز تا چه اندازه او را دوست دارد. بنابراین، محبت شدید امام على«علیه السلام» به همسرش، به خاطر محبّت به خدا بود؛ و علاوه بر جهت زن و شوهرى – که حبّ دنیوى پسندیده است -؛ حبّ فاطمه«علیها السلام» محبت به آخرت است و یاد و محبت خدا را بیش از پیش به ارمغان مىآورد.