جایگاه واقعی زن

پاسخ : اگر زن، خویش را در آیینه گوهر وجودى اى که خداوند به وى عطا کرده است نظاره کند، هرگز در حسرت جایگاه اجتماعى مرد زبان به شکوه نمى‏گشاید. این‏که هیچ پیامبر و معصومى از غیر زن زاده نمى‏شود و در مکتب غیر مادر رشد و نمو نمى‏کند، از جایگاه محورى زن در حیات دینى و اجتماعى بشر خبر مى‏دهد. یکى از بزرگان عرفان جایگاه دینى زن را چنین به تصویر کشیده است: «زن به لحاظ داشتن قدرت خالقیت که تنها از صفات خاص خداوند سبحان است، براى رسیدن به کمال مستعدتر است». جایگاه اجتماعى زن، در منظر یکى از شخصیت‏هاى جهانى این گونه است: «زن با یک دست گهواره و با دست دیگر تاریخ بشریت را حرکت مى‏دهد». وجود این دو ویژگى، زن را در دو بُعد عرفانى و اجتماعى به رقیبى بلامنازع مبدل ساخته است؛ به گونه‏اى که اگر مردان جایگاه واقعى زن در کائنات را در مى‏یافتند، بدان رشک مى‏بردند. به نظر مى‏رسد، بشریت به خصوص جهان غرب جایگاه رفیع زن را درنیافته است و نمى‏خواهد حق وى را حتى به شکل صورى به وى باز گرداند. به راستى چند درصد از وکلا، معاونان و رؤساى جمهور کشورهاى غربى زن هستند و در دایره‏اى محدودتر چند درصد از نیروهاى سازمان‏هاى بین المللى را زنان تشکیل مى‏دهند؟ مقام و جایگاه زن تنها در حکومت امام زمان)عج( شناخته مى‏شود. در این حکومت است که زن به جایگاه حقوقى و حقیقى خود دست مى‏یابد. در این حکومت نگرش مردان به زنان دگرگون مى‏شود؛ شعور فکرى زن بدان‏جا مى‏رسد که به «زن بودنش افتخار مى‏کند» و هرگز خود را با مرد نمى‏سنجد. نقش حکومت اسلامى قبل از بر پایى حکومت مهدى – عجل اللّه فرجه الشریف – باروَر ساختن باوَر زن به خویش، رهانیدن وى از سراب‏هاى کاذب ایسم‏ها و ایست‏ها و اعطاى حقوق اجتماعى به وى تا مرز آسیب ندیدن گوهر وجودى او است. در حکومت مهدى – عجل اللّه فرجه الشریف – از سویى نگرش جامعه به زن و از سوى دیگر نگرش زن به خود تغییر مى‏یابد. حکومت مهدى)عج( به لحاظ فراگیر بودن، امنیت شغلى براى زن را فراهم مى‏آورد و زن در سایه سار این امنیت نگرش و امنیت کارى، از توان عینیت بخشیدن به ایده‏ها و اندیشه‏هایش بهره‏مند مى‏شود. زن در حکومت مهدى – عجل اللّه فرجه الشریف – به جایگاه رفیع و واقعى خود دست مى‏یابد. شاید رمز رجعت زنان بزرگِ موحد و حضور آنان در ساختار حکومتى مهدى – عجل اللّه فرجه الشریف -، شکوفا ساختن استعدادهاى آنان باشد؛ استعدادهایى که در حکومت‏هاى دیگر توان بروز نیافتند. رجعت 400 زن در کنار 800 مرد با حضرت عیسى – علیه السلام – و نیز رجعت زنانى چون ام‏ایمن، حبابه و البیه، سمیه، و ام‏خالد در این راستا قابل تحلیل مى‏نماید. گذشته از رجعت این زنان که بى‏شک در حکومت امام زمان – عجل اللّه فرجه الشریف – از جایگاه محورى و مسؤولیت‏هاى کلیدى برخوردار خواهند بود، وجود 50 زن در میان 313 تن یاور امام عصر – عجل اللّه فرجه الشریف – که هر یک در عبودیت، زهد و پارسایى و خلاقیت و کارآمدى سر آمد افراد بشرند و روایات آن‏ها را امیران مى‏خوانند، نشان دهنده رسیدن زن به جایگاه حقیقىِ خود است. امام باقر – علیه السلام – در تفسیر آیه 148 سوره بقره به جابر بن یزید جعفى در خصوص یاران حضرت مهدى – عجل اللّه فرجه الشریف – مى‏فرماید: H}«و یجیى‏ء و اللّه ثلاث ماٌه و بضعه عشر رجلاً فیهم خمسون امراه یجتمعون بمکه على غیر میعاد قوعاً کقزع الحزیف یتبع بعضهم و هى الایه التى قال اللّه أَیْنَ ما تَکُونُوا یَأْتِ بِکُمُ اللَّهُ جَمِیعاً إِنَّ اللَّهَ عَلى کُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدِیرٌ».{H سوگند به خداوند، سیصد و سیزده تن که پنجاه نفر از آنان زنند، بى‏هیچ قرار قبلى در مکّه گرد مى‏آیند و این است معناى آیه شریف: هر کجا باشید، خداوند شما را حاضر مى‏کند؛ زیرا او بر هر کارى توانا است.(3) به امید آن روز V}……………….( منابع)…………….. 1) وسائل الشیعه، شیخ حر عاملى، ج 20، ص 36، اسلامیه، تهران. 2) کمال الدین و تمام النعمه، شیخ صدوق، مقدمه، انتشارات اسلامى، وابسته به جامعه مدرسین، قم. 3) بحارالأنوار، ج 52، ص 223.{V ر.ک: 1. روان شناسی زن در نهج البلاغه، خانم معین الاسلام 2. بررسی پاره ای شبهات پیرامون زن در نگاه امام علی(ع)، علی سائلی