از کجا بدانم خداوند توبه من را پذیرفته

پاسخ : J}قرآن کریم و پیشوایان دینى(ع) در موارد فراوانى، ما را به توبه و ترک گناه دعوت نموده‏اند و یأس و ناامیدى از رحمت خداوند را از گناه بزرگ شمرده و ما را از آن بر حذر مى‏دارند. خداوند متعال مى‏فرماید: A}قل یا عبادى الذین اسرفوا على انفسهم لاتقنطوا من رحمه اللّه‏ ان اللّه‏ یغفر الذنوب جمیعاً انه هو الغفور الرحیم{A ؛]M}بگو اى پیامبر]: اى بندگانم که با گناه و نافرمانى بر نفس خود اسراف کرده‏اید، هرگز از رحمت خدا ناامید نشوید. البته خدا [به وسیله توبه وبازگشت [همه گناهان شما را خواهد بخشید که او خدایى بسیار آمرزنده و مهربان است{M، V}(سوره زمر، آیه 53){V. پس خداوند هم گنه‏کاران به درگه خویش دعوت مى‏کند.البته بعد از توبه لازم است اگر از حقوق خدا یا حقوق مردم چیزى بر ذمه انسان باقى مانده است ادا کند؛ یعنى، نماز و روزه‏هایى را که ترک کرده قضا نماید و اگر چیزى به مردم بدهکار است پرداخته و یا رضایت آنان را تحصیل کند. حقیقت توبه و استغفار چیزى جز پشیمانى از گناه گذشته و عزم و تصمیم بر ترک آن در آینده نیست و اگر این حالت براى کسى پیش آمد، این نشانه توبه واقعى است و پذیرفته شدن توبه واقعى حتمى مى‏باشد. پس ما باید سعى کنیم توبه و استغفارمان حقیقى باشد. یادآورىگناهان گذشته هم که انسان از آنها استغفار کرده، کار بسیار خوبى است. خواهر محترم؛ از چند طریق انسان مى‏تواند تا حدودى دریابد که توبه او مورد پذیرش واقع گردیده است یا نه: الف) احساس بهجت و آرامش خاصى که پس از دعا و توبه به انسان دست مى‏دهد یا به تعبیر دیگر احساس سبکى از گناهان و آلودگى‏ها. ب ) هر قدر انسان از گناهان خود به طور جدى پشیمان شده و با تضرع و التجاى بیشترى خدا را بخواند توبه او مقبول‏تر است. بنابراین میزان انقلابروحى انسان در حال استغفار نیز مى‏تواند به عنوان یک علامتى به کار آید. ج ) میزان اعتماد به وعده‏هاى نیکوى الهى قابلیت و عنایات الهى را افزون مى‏سازد. بنابر این هر اندازه خدا باورى و توکل و اعتماد به وعده‏هاى او را درخود افزون یافتیم مى‏توانیم بیشتر امید یابیم که ما را پذیرا گشته است. د ) هر قدر آثار واقعى توبه در اعمال و کنش‏هاى ما بیشتر هویدا گردد. یعنى رغبت کمترى به گناه و اراده و عزم راسخ‏ترى در اطاعت پروردگار یابیم نشانمى‏دهد که توبه ما توبه واقعى‏ترى بوده و به همین نسبت مقبول‏تر واقع گردیده است. امام امت مى‏فرمودند: اگر بعد از ماه مبارک رمضان تغییرى درحالات خود یافتید به همان نسبت وارد ضیافت‏الله شده‏اید ولى اگر دگرگونى در شما پدید نیامد از آن بى‏بهره ماندید. بنابراین شما نباید از رحمت خداوند مأیوس شوید که این خود گناهى است بزرگتر از جرم اولیه و چاره یأس و روى آوردن به ناامیدى از رحمت بیکرانه الهى نیست چاره کسب طهارت بیشتر و اهتمام جدى‏تر در اعمال عبادى و انجام کارهاى نیک و پسندیده است. بنابراین بجاى یأس به انجام کارهاى نیک و پسندیده اهتمام ورزید و از طرفى به محض ورود افکار یأس آلود به کارهاى مورد علاقه مشغول شوید و رشته افکار خود را ناامیدى نسپارید و بدانید که خدا اگر مجازات و کیفر و یا پاداش را مقرر نموده است جملگى براى اصلاحماست و اگر آن قدر سخت بگیرد که کسى جرأت روى آوردن به درگاه پر فیض و رحمتش را نداشته باشد نقض غرض پیش مى‏آید و مخالف حکمت الهى است پس از رحمت بى منتهاى الهى ناامید نباید بود با رعایت شرایط حتى بعد از صد بار توبه شکستن باز هم توبه کنید و راهراستى را پیش گیرید ولى ناامیدى علاج مسئله نیست. {J