آیا کسی که درآمدی ندارد میتواند ازدواج کند

پاسخ : احساس مسئولیت در زندگی از نشانه های انسان های وارسته و پرتلاش است و به تجربه ثابت شده هرگاه مسئولیت رو به سوی انسان می آورد انگیزه و هدفمندی بیشتر شکل می گیرد و سامان دهی زندگی زودتر آغاز می گردد. علاوه بر اینکه لطف خدا و همکاری دیگران نیز بیشتر جلب می شود. برای توضیح بیشتر توجه شما را به مطالب زیر جلب می کنیم: الف) جوان اولین مشکل را در امر ازدواج، مشکل امور مالى و اقتصادى مى‏داند. اگر زندگى ما براساس مبانى اسلام و فطرت انسانى استوار شود، این مشکل وجود خارجى نخواهد داشت، یا بسیار اندک خواهد بود. 1- خداوند و رهبران اسلام، در این باره نویدهاى امیدبخش فراوانى داده‏اند که مى‏توانند پشتوانه‏هاى اطمینان‏بخشى براى جوانان باشند. براى نمونه خداوند مى‏فرماید: A}و انکحوا الایامى منکم… ان یکونوا فقراء یغنهم الله من فضله M}{Aجوانان بدون همسر را همسر دهید… اگر فقیر باشند، خداوند با فضل و رحمت خود آنان را غنى و بى‏نیاز مى‏کند{M(V}نور، آیه 32{V). این وعده و تضمین صریح و روشن خداوند است و چه تضمینى بالاتر از تضمین خدا؟! عموم کسانى را که ازدواج کرده‏اند ملاحظه کنید، اکثر ایشان قبل از ازدواج بهره‏اى از خانه و ثروت نداشته‏اند ولى بعد از ازدواج، خانه‏دار و متمکن شده‏اند. 2- پیامبر اکرم(ص) که امین اسرار خداوند است درباره امدادهاى الهى به جوانان مجرد چنین مى‏فرمایند: H}زوجوا ایاماکم، فان الله یحسنُ لهم فى اخلاقهم و یوسع لهم فى ارزاقیهم و یزیدهم فى مرواتیهمM}{H بى‏همسرانتان را همسر دهید، زیرا خداوند در پرتو ازدواج اخلاق آنان را نیکو مى‏گرداند و رزق و توان مالى آنها را وسعت مى‏دهد و بر مروت و ارزش‏هاى انسانى‏شان مى‏افزاید{M(V}نوادر الراوندى، ص 36{V). و باز آن حضرت مى‏فرمایند: H}من ترک التزویج مخافه العیله، فقد ساء ظنّه بالله، ان الله یقول «ان یکونوا فقراء یغنهم الله من فضله M}{Hکسى که ازدواج را از ترس فقر ترک کند همانا به خداوند گمان بد برده است، زیرا خداوند مى‏فرماید: اگر فقیر باشند خداوند با فضل و رحمت خویش آنان را بى‏نیاز مى‏سازد {M(V}وسائل‏الشیعه، ج 3، ص 5{V). در پرتو ازدواج، افق‏هاى جدیدى به روى انسان باز مى‏شود که پیش از ازدواج وجود نداشته، زیرا انسان در اثر ازدواج، احساس مسؤولیت بیشترى مى‏کند و خود را مسؤول اداره زندگى جدید و تأمین معاش و حفظ آبروى خانواده مى‏بیند، بنابراین تمام ابتکار و استعدادهاى نهفته و پنهان را به کار مى‏گیرد و از سوى دیگر فشارهاى جنسى، پریشانى، تنهایى و احساس حقارت‏ها و کمبودها، در پرتو ازدواج و قرار گرفتن در کنار همسرى مهربان و همدم و دلسوز از بین مى‏رود و در نتیجه جان انسان شکوفا مى‏شود و شوق تکامل در او بالنده مى‏شود. بسیارى از جوانان در سایه ازدواج شخصیتى تازه پیدا مى‏کنند و سیرشان در تمام امور، سرعت بیشترى به خود گرفته است. – با ازدواج مى‏توان از تسهیلات و مزایاى شغلى در مؤسسات و ادارات برخوردار شد. – در جامعه معمولاً براى متأهل‏ها بیش از مجردها اعتبار و ارزش قائلند. – صندوق‏هاى قرض‏الحسنه مخصوص ازدواج و وام‏هاى بانکى براى این امر مهم در همه جاى میهن اسلامى تأسیس شده که مى‏توان از اعتبارات این مؤسسه‏ها برخوردار شد. – اگر تشریفات و خرج‏هاى اضافى در امر ازدواج کنار گذاشته شود و یا تعدیل شود ازدواج یکى از سهل‏ترین امور زندگى خواهد بود. ب ) مشکل دیگرى که براى جوانان تحصیل‏کرده ساخته شده و واقعیت ندارد این است که جوان ازدواج را مانع ادامه تحصیلات علمى خود مى‏داند در حالى که این معضل با یک برنامه‏ریزى حساب‏شده و عزم و اراده راستین برطرف مى‏شود و از ازدواج مى‏توان نردبانى براى بالا رفتن و پیشرفت در تحصیلات علمى بهره جست. ج ) مشکل انتخاب همسر سومین مشکلى است که جوانان را رنج مى‏دهد و از اقدام به ازدواج باز مى‏دارد. این مشکل به عکس دو مشکل قبل، واقعى است و باید با دقت و آینده‏نگرى در امر ازدواج این مانع را از سر راه برداشت. در این زمینه به معیارهاى انتخاب همسر که در کتاب‏ها و تحقیقات مختلف به آن اشاره شده است مراجعه نمایید. مانند کتاب: جوانان و انتخاب همسر، على اکبر مظاهرى. سخن پایانى ما درباره کسب موفقیت در امور است. P}همتم بدرقه راه کن اى طایر قدس{E}که دراز است ره مقصد و من نوسفرم{P (دیوان حافظ) موفقیت در هر امرى از امور مربوط به دنیا و آخرت یک فرایند تجربى است که با آزمون‏هاى زیادى راه‏کارهاى آن مشخص شده است. شناخت و به کارگیرى این راه‏کارها موفقیت را در دسترس ما مى‏نهد و ناآگاهى ما نسبت به آنها، کامیابى را به کام مرگ مى‏کشاند. درک باورهاى درست و راه‏کارهاى شایسته، یکى از بنیادى‏ترین شیوه‏هاى دست‏یابى به پیروزى است. لذا به راه‏کارهاى موفقیت به طور اجمالى مى‏پردازیم: 1- شناخت و ارزیابى دقیق، درباره هدفى که در پى آنیم، امکانات و توانایى‏هایى که آن هدف نیاز دارد و شناسایى توانایى‏هایى که داریم، آفت‏ها و موانع راه ما را در رسیدن به موفقیت بسیار کمک خواهد کرد. حضرت على(ع) مى‏فرمایند: H}العامل بالعلم کالسائر على الطریق الواضعM}{H کسى که آگاهانه عمل مى‏کند، چونان کسى است که در راه آشکار ره مى‏سپرد{M(V}غرر الحکم{V). 2- کار و تلاش، از عناصر دگرگون ساز، زندگى‏آفرین، پیشرفت‏آور و موفقیت‏پرداز است. دین مقدس اسلام از یک سو با تنبلى، بى‏کارى و کم‏کارى به ستیز برخاسته است واز سوى دیگر مردم را به کار فرا مى‏خواند. P}ناز پرورده تنعم نبرد راه به دوست{E}عاشقى شیوه رندان بلاکش باشد{P (حافظ) قرآن شریف مى‏فرماید: A}و ان لیس الانسان الا ما سعىM}{A و این که براى انسان بهره‏اى جز تلاش او نیست{M(V}نجم، آیه 39{V). زندگى بزرگان را اگر مرور کنیم، کار و تلاش بى‏وقفه را جزء لاینفک شخصیت ایشان خواهیم یافت. 3- پشتکار، استمرار، استقامت و شکیبایى، گذر از سنگلاخ‏ها، آب کردن کوه‏هاى یخ و زدودن دلزدگى پایه‏هاى موفقیت در کلیه امور مخصوصا در امر خطیر ازدواج است. چنان که امیر بیان على(ع) مى‏فرماید: «صبر پیشه، پیروزى را از دست نمى‏دهد، گرچه زمان بر او بگذرد»(V}نهج‏البلاغه، فیض‏الاسلام، ص 1163{V). 4- نظم و برنامه، داشتن ساز و کار صحیح و اجراى منظم آن و تدبیر و مدیریت پویا، از دیگر عوامل رهیافت به دنیاى موفقیت‏هاست. آخرین وصیت امیرالمؤمنین(ع) به فرزندان خود و خاندانش و به همه مردم تقواپیشگى و رعایت نظم است(V}نهج‏البلاغه، نامه 47{V). 5- عوامل معنوى از قبیل تکیه بر تقوا و دانش، ایمان، اخلاص، توکل، توسل، نیایش، مهمترین نقش را در کسب موفقیت ایفا مى‏کند. هستى برابر با مادیات نیست. این جهان مادى‏بخش اندکى از هستى است زندگى فردى و اجتماعى همانگونه که تحت تأثیر کنش‏ها و واکنش‏هاى مادى است به شدت در قلمرو کنش‏ها و واکنش‏هاى معنوى نیز هست. وقتى عوامل مادى در هر موضوع فراهم شد، پاره‏اى مسائل باطنى از قبیل دل واپسى و اضطراب، بیم و امید، توهم، امل و آرزو و… ظهور مى‏کند براى این که فرد بتواند از این مشکلات رهایى یابد توجه به عوامل معنوى راهگشا مى‏باشد. P}هر گنج سعادت که خدا داد به حافظ{E}از یُمن دعاى شب و ورد سحرى بود{P سعدى نیز فرموده است: P}بخت و دولت به کاردانى نیست{E}جز به تأیید آسمانى نیست{P و در روایت نیز آمده است: H}من ا حب ان یکون اقوى الناس فلیتوکل على اللّه‏M}{H هر که مى‏خواهد توانمندترین مردم باشد، باید بر خدا توکل کند{M(V}بحارالانوار، ج 71، ص 151{V). P}تو با خداى خود انداز کار و دل خوش‏دار{E}که رحم اگر نکند مدعى به خدا نکند{P