کار کردن زنان در موقعیت های اجتماعی

پاسخ : یکی از اهداف و وظایف اصلی نظام اسلامی اجرای عدالت و احقاق حقوق همه مردم و آحاد جامعه است. زنان نیز به عنوان نیمی از افراد جامعه مانند مردان دارای حقوق مسلمی از جمله حضور در عرصه های اجتماعی هستند که نمی توان از آن چشم پوشی نمود زیرا : اولا: با بررسی آیات و روایات متعدد مشخص می گردد که تأکید کتاب و سنت بر حضور پاک و بدون گناه مردان و زنان در صحنه های اجتماعی در قالب اشتغال و یا تأمین دیگر نیازهای مشروع فردی و اجتماعی است و از این جهت فرقی بین زن و مرد نیست(ر.ک: نقش جنسیت در اشتغال و دیدگاه، ابوالفضل گائینی، اسلام و فیمینیسم (مجموع مقالات) نشر معارف اسفند 1379) ثانیا: همچنان که در مقدمه قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، تحت عنوان «زن در قانون اساسی» آمده، «در ایجاد بنیادهای اجتماعی اسلامی، نیروهای انسانی که تاکنون در خدمت استثمار همه جانبه خارجی بودند، هویت اصلی و حقوق انسانی خود را باز می یابند و در این بازیابی طبیعی است که زنان به دلیل ستم بیشتری که تاکنون از نظام طاغوتی متحمل شده اند استیفای حقوق آنان بیشتر خواهد بود» بر این اساس اصول متعددی از قانون اساسی دولت جمهوری اسلامی موظف شده است که همه امکانات خود را برای تأمین حقوق همه جانبه افراد اعم از زن و مرد، بکار گیرد.(اصول سوم، دهم ، بیستم و بیست و یکم قانون اساسی) بنابراین، اصل احقاق حقوق فردی و اجتماعی زنان امری مسلم و از وظایف دولت اسلامی است و این مهم نیز تاکنون دنبال شده و تحول وسیعی در موقعیت اجتماعی، فرهنگی و حقوقی زنان ایران فراهم آمده و در جهت فراهم آوردن زمینه های رشد و شکوفایی آنها قدمهای بزرگی برداشته شده است. اما باید به یک واقعیت دیگر نیز اذعان نمود و آن وجود برخی جریانهایی است که سعی دارند با افراط یا تفریط های خود در اجرای سالم این روند اخلال و آن را به انحراف بکشانند و تأکید بیش از حد بر اشتغال زنان یکی از این مسائل است زیرا با اینکه نظام اسلامی با اشتغال زنان در چارچوب موازین و مقررات شرعی و قانونی موافق و در عمل نیز در حال اجرای آن است. اما احقاق این حقوق، نباید به جایگاه مهم و کلیدی زن درعرصه اجتماع و خانواده و شخصیت او آسیب برساند و آن را از سایر حقوق و وظایف فردی و اجتماعی خویش محروم سازد و یا اینکه به حقوق و مسؤولیت های سایر آحاد جامعه (مردان) خلل وارد آورد. متأسفانه برخی گرایشها بدون در نظر گرفتن این مسائل مهم و اولویتهای جامعه خصوصا در مقطع کونی که برای بسیاری از مردان به عنوان مسئول تأمین اقتصاد و معیشت خانواده امکان اشتغال فراهم نیست _ به دلیلی بیش از اندازه بر مسأله اشتغال زنان دامن می زنند: مهمترین این دلایل عبارتند از: 1 _ بهره برداری از ویژگیها و شخصیت روحی و روانی زنان در جهت منافع خویش و سود جوئی در پرداخت حقوق کمتر،کار بیشتر. 2 _ تضعیف نهاد خانواده و زمینه سازی برای تهاجم فرهنگی بیگانگان. 3 _ نا کار آمد نشان دادن نظام اسلامی در حل مسأله اشتغال و … تأکید بیش از حد بر حضور زنان در موقعیت های اجتماعی مختلف و عدم توجه جدی به شرایط و مقرراتی که این مسأله حتما باید با آن همراه باشد، سبب گردیده که متأسفانه در بسیاری موارد بسیاری زنان و دختران جوان دانسته و نادانسته گرفتار معضلات و مشکلات متعددی گردیده و در این روند نه تنها به حقوق مسلم خود دست پیدا نکرده اند بلکه به شخصیت و ارزشی انسانی آنان نیز خدشه وارد شده است. از این رو همواره زنان و دختران جامعه اسلامی ما باید به این نکته مهم توجه داشته باشند که بعضی از قیود و محدودیتهایی که در احکام و روایات در مورد زنان وارد شده است به منظور پاسداشت حریم عفاف و سلامت جامعه و از همه مهمتر حفظ کرامت و شخصیت واقعی زن متناسب با رسالت همسری و مادری می باشد. و تجربه جهان غرب در آزادیهای نامحدود برای ارتباط زنان و مردان در جامعه (به اعتراف اندیشمندان جامعه غرب) تجربه بسیار تلخی است که زمینه انحطاط خانواده و بدنبال آن سقوط جامعه در منجلاب شهوات را فراهم نمود، که از این رهگذر بیشترین ضرر و زیان نسیب زنان جامعه شد و در نتیجه کرامت و شخصیت زن به پایین ترین حد خود تنزل نمود. بنابراین می توان گفت در صورتی که مرد به تنهایی می تواند زندگی خود و فرزندانش را به خوبی تأمین کند و زن نیز از تخصص خاصی برخوردار نیست که جامعه به تخصص آن نیازمند باشد، بهتر آن است که مسؤولیت بزرگ فرزند پروری و تربیت فرزندان و همسرداری را به عهده بگیرد و با فراهم کردن محیط آرام خانه و تقویت کانون خانواده فرزندان صالح، سالم و رشد یافته ای را برای جامعه تربیت کند که این بزرگترین خدمت به جامعه است و مهمترین مسؤولیت یک زن در خانه است و اگر زن بتواند به خوبی از پس این مسؤولیت مهم و حیاتی بر آید بزرگترین خدمت را به خود، خانواده و جامعه کرده است. زیرا بیشترین و مهمترین تأثیر در تربیت و پرورش فرزندان را مادران ایفا می کنند و برخی از روانشناسان معتقدند قسمت اعظم تربیت فرزند را مادر به عهده دارد. امام خمینی نیز فرموده اند «مرد از دامن زن به معراج می رود» در عین حال این بدان معنی نیست که زن در صحنه های اجتماعی به خصوص در مواردی که از تخصص بالایی برخوردار است یا موفقیت های خاصی که ضرورت پیدا می کند وارد نشود مشروط بر آن که حدود شرعی و اخلاقی مورد توجه و رعایت قرار گیرد.