چرا خدواند از خوردن و آشامیدن برخی از چیزهای که آفریده نهی کرده است

پاسخ : هر حظ بردن نفس مذموم و غیرخدایى نمى‏باشد. حظ نفسى و هواى نفسى بر دو گونه است: 1- ممدوح: خداوند تعالى بشر را به گونه‏اى آفریده که به اقتضاى عالم بشرى و مادى یک سلسله خواهش‏ها وهواهاى نفسانى دارد مثلاً میل به خوردن و آشامیدن، شهوت جنسى، خوابیدن و هر چیزى که خلقت بشرى به آن نیازدارد و براى بقاء و ادامه حیات مادى از آن ناگزیر است همه و همه وقتى برآورده مى‏شوند نفس انسان حظ مى‏برد و ازروى هوا و لذت انجام مى‏گیرند تمام این هواها و خواهش‏ها و حظ بردن‏هاى نفس را خود خداوند تعالى با طبیعت انسان آمیخته کرده است. حال اگر این هواها و حظ بردن‏هاى نفس محدود به دستورات شرع مقدس و فرامین الهىشود ممدوح و خواست خداوند تعالى تحقق پیدا کرده است و بر طبق سنت رسول اکرم اسلام(ص) مى‏باشد. 2- مذموم: اگر همین مقتضیات طبع بشرى و هواى نفسانى در خدمت شیطان و نفس اماره دربیاید، حتما و قطعامذموم است و انسان را به ورطه هلاکت و قعر جهنم پرت مى‏کند. اگر مثلاً میل به خوردن یا آشامیدن و… از راه حرام اشباع شود، این خود پاسخگویى به شیطان و نفس اماه و بى‏اعتنایى به حریم الهى و پا گذاشتن بر روى هدف خلقتمى‏باشد. اگر کسى مى‏خواهد یک قدم فراتر گذارد و بیشتر از حرام را رعایت کند و بیشتر حظ نفس را محدود سازد مى‏تواند پاره‏اى از مکروهات را نیز رعایت کند. خلاصه هر کدام از نیازهاى بدن مادى و طبع بشرى از روى هوا، لذت وحظ نفس مى‏باشد ولى مهم این است که بدانیم هر حظى منافات با مبارزه با نفس اماره و شیطان ندارد بلکه بعضى ازحظ‏هاى نفسانى واجب شرعى هستند. فقط باید توجه داشت که افراط در لذتهای نفسانی و عادت کردن به آنها می تواند مانع تلقی شود؛ بنابراین لازم است که حظوظ نفسانى را در راستاى شرع قرار داد تا خدایى شوند و کارکرد مثبت داشته باشند. کتب زیر براى مطالعه مفید است: 1- نردبان آسمان، ویرایش و تدوین: اکبر اسدى 2- سلوک معنوى، ویرایش و تدوین: اکبر اسدى 3- خودشناسى براى خودسازى، استاد محمد تقى مصباح یزدى{J