القلب حرم الله

پاسخ : انسان، گل سرسبد آفرینش و شاهکار مهندسی خلقت و رکورد دار همه کمالات و فضایل الهی است. خداوند همه اسماء را به او آموخته و او را با همه حقایق آشنا ساخته است: «و علم ادم الاسماء کلها» V} (بقره، آیه 31).{V روح انسان دارای ظرفیت و گنجایش بی نهایت است و هیچ موجودی به این اندازه ظرفیت ندارد. به همین خاطر است که انسان جانشین خداوند و آینه دار کمالات الهی می باشد. در روایت آمده است: «قلب المؤمن عرش الرحمان؛ قلب و روح انسان مؤمن، عرش خدای رحمان است». و در روایتی قدسی خداوند می فرماید: «لایسعنی ارضی و لاسمائی بل یسعنی قلب عبدی المؤمن؛ زمین و آسمان من گنجایش مرا ندارد، بلکه قلب بنده با ایمانم مرا در خود جای می دهد». این قابلیت ها و توانایی ها به صورت بالقوه و به نحو صلاحیت و استعداد در همه انسان ها وجوددارد ولی تنها در عده ای خاص به فعلیت و عینیت می رسد و نمونه های کامل آن پیامبران و ائمه معصوم(ع) هستند که این ویژگی ها به نحو کامل و تمام در آنها متبلور شده و در آنها ظهور یافته است. اما بسیاری از انسان ها این سرمایه های فطری و خداداد را ضایع کرده اندو از تکامل و پیشروی به سوی اهداف الهی و انسانی بازمانده اند. گرد و غبار عصیان و گناه آینه فطرت انسان را که همه کمالات به صورت نهفته و پنهان در آن وجود دارد می پوشاند و آن را از نور افشانی و درخشش و بازتاب حقایق در آن باز می دارد. پس قلب بنده گنهکار هم می تواند حرم الهی باشد اگر گرد و غبار گناه را از آن بزداید و آن را با آب توبه شستشو دهد و آن را صیقلی و صافی نماید معنای حرف آقای امجد این است که اگر دل انسان آمادگی زیارت انسان کامل و دریافت فیض از او را نداشته باشد و آمادگی درونی و قلبی برای زیارت نداشته باشد. زیارت حرم و مرقد آن بزرگواران آن اثر عمیق و شایسته را در انسان ندارد. یعنی باید پیوند درونی و قلبی با اولیای الهی و سنخیت با آنها برقرار گردد تا زیارت آنها آن تحول عمیق و ریشه دار را در انسان ایجاد کند. پس مراد ایشان ترک زیارت آن بزرگواران نیست بلکه ایجاد آمادگی روحی و قلبی از طریق شناخت آنها و سنخیت روحی و عملی با آنها است. در روایت از حضرت صادق(ع) آمده است: «القلب حرم الله فلا تسکن حرم الله غیر الله؛ دل جایگاه محترم و ارزشمند خداوند است پس نباید غیر خدا را در چنین جایگاهی نشاند». به طور خلاصه تطهیر روح و قلب که حرم اختصاصی خداوند است سرچشمه همه سعادت ها و برکات است و بدون این کار، اعمال جسمانی و عبادات بدنی، نتیجه و ثمره مطلوب را در پی ندارند. چون این عبادت ها و اعمال مانند آب زلال و گوارایی است که وارد استخر وجود انسان می گردد. اگر این استخر که دل و روح انسان است پاک و تمیز و لایروبی شده باشد این عبادات و اعمال مفید و قابل استفاده است. اما اگر این استخر متعفن و پر از گل و لای باشد، این آب ها نیز می گندد و آلوده می شود و اثر خود را از دست می دهند. برای مطالعه بیشتر ر.ک: تهذیب نفس یا خودسازی، استاد ابراهیم امینی.