نحوه برخورد با افرادی که غیبت می کنند

پرسش : رفتار انسان در برخورد با افرادی که سخن چین یا دروغگو و یا غیبت کننده هستند و یا قصد به هم زدن روابط افراد را دارند چگونه باید باشد؟
پاسخ : در رابطه با این گونه افراد اگر شرایط امر به معروف و نهی از منکر فراهم باشد، مثل این که این افراد اصرار بر این گناهان داشته باشند و نصیحت و سفارش و تذکر در آنها اثر داشته باشد و انسان نسبت به دروغ بودن و یا غیبت بودن سخنشان اطمینان داشته باشد در این صورت باید آنها را امر به معروف و نهی از منکر کرد که البته باید مراحل تدریجی آن رعایت گردد. یعنی در آغاز باید با سخنی شایسته و دلسوزانه و نرم آنها را ارشاد نماید و در صورتی که اثری نداشت رابطه اش را با آنها کم رنگ کند و به آنها کم توجهی نماید شاید این گونه برخورد سرد آنها را متوجه سازد و دست از کارهای زشت خود بردارند. در صورتی که این کارها مفید و مؤثر واقع نشد باید رابطه خود را با آنها قطع کنید و یا به حداقل برسانید به گونه ای که ارتباطی رسمی و پیگیر با آنها نداشته باشید و خیلی کم با آنها برخورد داشته باشید. در بسیاری از روایات، مؤمنان را از ایجاد رابطه با این گونه افراد به شدت بر حذر داشته اند چون ارتباط با افرادی که چنین صفات بد و زشتی دارند باعث سرایت صفات بد و اخلاق زشت آنها می گردد چون همنشینی و رفاقت و دوستی به فرموده معصومین(ع) تأثیرگذار است: «المجالسه مؤثره» البته قطع رابطه در مورد افرادی است که انسان از هدایت و ارشاد آنها مأیوس گردیده و این اخلاق و صفات زشت در آنها ریشه دار شده و این گونه اعمال به طور پیوسته از آنها سر می زند ولی شامل ارحام انسان نمی گردد، چون قطع رحم حرام است و در این موارد تنها باید رابطه را کم کرد و مجلس نشست و برخاست با آنها را به کمترین زمان رسانید و سعی کرد در این مجالس خلافی از آنها سر نزند و به مقداری که صله رحم انجام گیرد برگزار شود و اگر خلافی در این مجالس سر زد و انسان توانایی تغییر شرایط و وضعیت را نداشت، مجلس را باید ترک کرد و نیز شامل کسانی که گاه گاهی دچار دروغ گویی و غیبت می شوند نمی شود چون این گونه خلاف ها معمولا از همه سر می زند و اگر قرار بر قطع رابطه در این موارد باشد هیچ رابطه ای بین دوستان و خویشان و اهل اجتماع باقی نمی ماند و اجتماع دچار هرج و مرج و اختلال می گردد و جو بدبینی و بدگمانی بر جامعه حاکم می شود. در این موارد باید از موارد زیادی چشم پوشی کرد و تنها در برخی موارد تذکر داد، چون تذکر و نصیحت پی در پی باعث لجاجت و سرسختی فرد می گردد و وضع از اول نیز بدتر می گردد و این باعث دوری از هدف و مقصد می شود.

دکمه بازگشت به بالا