دیدن مراسم عزاداری امام حسین از طریق تلویزیون بجای مسجد رفتن

پاسخ : این پرسش از چند جهت قابل بررسی است. به طور کلی برای خانم ها حفظ کردن خود از دید نامحرمان و محفوظ ماندن از برخورد با آنها دارای اولویت است و اگر انجام کاری در بردارند رعایت این جنبه و مسأله باشد بر حالات دیگر مقدم است. یعنی اگر قرار باشد انسان در منزل خود مجلس عزاداری امام حسین(ع) یا سایر اولیای الهی را به پا کند و یا این که به مجلس دیگر که مستلزم برخورد با نامحرم و یا در معرض دید آنها قرار گرفتن باشد، حالت اول از این نظر بهتر و مناسبتر است. البته تشکیل مجالس و اجتماعات و جمع شدن شیعیان و پیروان اهل بیت علیهم اسلام دارای فواید و برکات فراوانی است و خود آنان (ع) بر تشکیل چنین مجالسی تأکید فراوان داشته اند و این از شعائر و ویژگی های مذهب ما به شمار می آید و به همین دلیل است که این همه بر نماز جماعت و ارزش واهمیت آن تأکید کرده اند و فرموده اند و نماز جماعتی که تعداد افرادش از ده نفر تجاوز کند، ثواب و پاداش آن را تنها خداوند متعال می داند و دیگران از شمارش اجر آن ناتوانند ولی در عین حال مراجع تقلید در رساله هایشان این مسأله را گفته اند که نماز خواندن زن در خانه بر نماز خواندنشان به جماعت مقدم است مگر مواردی که به جماعت خواندن سبب تبلیغ دین ونشان دادن قدرت مسلمین و عظمت اسلام باشد و یا سبب خارج شدن مسجد از مهجوریت و غربت شود . البته تشکیل مجالس عزا که انسان خود در آن حضور داشته باشد غیر از تماشای عزاداری از تلویزیون است، چون نفس اهل ایمان وحضور آنها در مجالس دارای تأثیر و آثاری است که در دیدن غیر مستقیم و توسط امواج از گیرنده ها آن آثار و برکات وجود ندارد . شاید در مجلسی انسان پاک و دلسوخته ای دعایی کندو برکات بر بقیه افراد مجلس نیز نازل گردد . دیدن حالات خوب افراد در حال انسان مؤثر است. گاه می شود انسان رقت قلب وآمادگی عزاداری و گریستن را ندارد ولی با حضور در مجلسی با صفا و شرکت در بین اهل ایمان و اخلاص و ارادتمندان خاندا پاک پیامبر(ص) و دیدن رقت قلب و صفا و گریستن خالصانه آنها، قلب انسان می شکند و حالت رقت به او دست می دهد و لطف و فیض الهی شامل حالش می گردد. و کم نبوده مجالسی که به خاطر وجود فردی مخلص و صاف و پاک نیت، رحمت الهی همه را در برگرفته و به خاطر وجود آن فرد، همه اهل مجلس مشمول مغفرت و عنایت حق واقع شده اند. حضرت رضا (ع) در حدیثی نورانی می فرماید: «من جلس مجلسا یحیی فیه امرنالم یمت قلبه یوم تموت فیه القلوب؛ هر کس در مجلسی که امور مربوط به ما در آنجا زنده و احیا می گردد شرکت کند ، در روز قیامت که روز مرگ قلبها است. قلبش نمی میرد».