چرا اگر سرمان را زیر آب کنیم روزه مان باطل میشود

پاسخ : مقصود از فلسفه حکم این است که چرا خداوند بر موضوع مفروضى فلان حکم را داده است. چنین کاوشى تحقیق فقهى نیست مگر در مواردى که «کشف فلسفه حکم» در «استنباط حکم» دخیل باشد. در این رابطه باید چند نکته را در نظر داشت: اولا: فلسفه همه احکام و جزئیات آنها به طور تفصیلى روشن نیست و آگاهى از آن دانشى فراتر ازتنگناهاى معارف عادى بشرى مى‏طلبد. لیکن بطور اجمالى روشن است که همه احکام الهى تابع مصالح و مفاسد واقعى در متعلق آنهاست. بنابراین در صورتى که فلسفه حکمى را بالخصوص ندانیم، بنابر قاعده کلى فوق از آن باید پیروى کرد؛ زیرا یقین به وجود مصلحتى در آن هست هر چند بر ما ناشناخته باشد. ثانیا: در جست و جوى فلسفه احکام نباید همیشه به دنبال علوم تجربى رفت و دلیلى مادى و فیزیولوژیک برایش جست و جو نمود. این فرایند که همواره در پى یافتن مصلحت یا مفسده‏اى طبى یا… باشیم برخاسته از نگرشى مادى گرایانه است. در حالى که بسیارىاز احکام مصالحى معنوى دارند که در حوزه هیچ یک از علوم بشرى قابل تحقیق نیست و آنها با متد تجربى خود قادر به حکمى نفیا یا اثباتا پیرامون آن نیستند و یا اگر نظرى بدهند بسیار سطحى است و چه بسا مسأله حکمتى برتر وبالاتر داشته باشد. چنان که در مورد روزه علوم به خواص بهداشتى آن پرداخته‏اند ولى قرآن مجید فلسفه‏اى بالاتر رابیان فرموده و آن «تقوایابى» است. حاصل آن که نماز و روزه از مهمترین عبادات است و ملاک و مصلحت اصلی در عبادت ها، همان عبودیت محض از خدای متعال است، هر چند در کنار این عبودیت، فایده های تجربی نیز نهفته است که گاهی برخی با تلاش هایی که انجام می دهند به نکاتی دست می یابند، اما این نکات را تا هنگامی که جزمی و یقینی نباشند نمی توان به دین نسبت داد. مستند فقیهان در باطل شدن روزه با فرو رفتن سر در آب نیز، روایات وارده در این زمینه است V} (وسایل الشیعه، شیخ حر عاملی، ج 7، ص 19، مکتبه الاسلامیه).{V و چه بسا در آینده به طور قطع علوم تجربی به فلسفه باطل شدن روزه با فرو رفتن سر در آب برسد، هم چنان که اسلام تنقیه را باطل کننده روزه دانسته و پس از سال های سال دانسته شد که از راه تنقیه نیز می توان به انسان – هنگام ضرورت – خوراک رساند.