مبارزه با امیال درونی

پرسش : آیا مبارزه با امیال درونی باعث بیماری های روانی نمی شود؟
پاسخ : اگر منظور از مبارزه با امیال درونی عدم ارضاء نیازهای درونی باشد قطعا انسان هم دچار بیماری روانی و قبل از آن از نظر جسمانی با کمبودهائی مواجه می شود که نتیجه آن بیماری جسمانی است. اما اگر منظور از مبارزه با امیال درونی کنترل و مهار آنها و ارضاء آنها به طور صحیح و مشروع باشد نه تنها انسان دچار بیماری روانی نمی شود بلکه به سلامت روانی و جسمانی نیز دست می یابد. برای روشن تر شدن مطلب کمی درباره امیال و نیازهای انسان می پردازیم و سپس ارضاء این نیازها. انسان یک موجود دو بعدی است یعنی متشکل از بعد جسمانی و روانی و طبعا یک سلسله نیازهای مادی و معنوی دارد. شکی نیست که ادامه حیات و بقای انسان به ارضاء صحیح این نیازهاست و اگر به هر دلیلی این نیازها به موقع ارضا نشود انسان دچار مشکل جدی خواهد شد و چه بسا به مرگ انسان منجر شود. نیازهای روانی نیز از این قاعده مستثنی نیست. انسان همین طور که برای حفظ بقاء و سلامت جسمانی نیاز به غذا، اکسیژن و آب دارد برای حفظ سلامت روانی نیز نیاز به امنیت و آرامش روانی دارد و الا دچار ناامنی و عدم آرامش روانی شده سیستم ایمنی روانی او آسیب جدی می بیند و در نتیجه شخصیت او از نظر روانی آسیب پذیر می شود و این نا امنی می تواند منشأ بسیاری از بیماریهای روانی مانند انواع اضطراب ها، افسردگی و … شود امااین نیازهای جسمانی و روانی هنگامی منجر به سلامت جسمانی و روانی انسان می شود که بر اساس اصول صحیح و معقول و منطقی ارضاء شود و الا ارضاء بی رویه و لجام گسیخته آن نیز مشکلاتی را برای انسان بوجود می آورد لذا عقل و منطق و همچنین علم و دین همگی بر این حقیقت اذعان دارند که اولا نیازهای انسان اعم از مادی و روانی باید به موقع ارضاء شود ولی در عین حال لجام گسیخته و نامشروع و غلط نباید این نیاز ها را ارضاء نمود. بنابراین به حکم عقل برای این که انسان به رشدو تکامل و اهداف زندگی خود دست یابد باید بر اساس یک چارچوب صحیح نیازهایش را ارضاء کند و خارج از آن چارچوب که در واقع نوعی هرج و مرج و بی بند و باری و لاابالی گری و افسارگسیختگی نفسانی و روانی است نباید حرکت کند بنابراین اگر گفته شده است که با امیال درونی باید مبارزه کرد منظور عدم ارضاء نیازهای واقعی نیست بلکه مقابله و مبارزه با افسارگسیختگی روانی برای ارضاء نیازهاست و این حرف منطقی و صحیحی است که هیچگونه پیامد منفی و بیماری روانی برای انسان ندارد بلکه موجب آرامش روانی و سلامت جسمانی و روانی انسان می شود. بعنوان مثال امیال جنسی که هم بعد جسمانی و هم بعد روانی دارد در واقع یکی از نیازهای انسان می باشد. اسلام اصل این نیاز را پذیرفته است و برای ارضاء آن بهترین راهکار عملی یعنی سنت ازدواج را توصیه کرده است و اصلا هدف او غایت ازدواج را نه تنها ارضاء نیاز جنسی انسان بلکه دست یابی به آرامش دانسته است.

دکمه بازگشت به بالا