بهترین لذت های دنیا چیست

پاسخ : لذت های انسان دو گونه اند: 1- لذت های مادی. 2- لذت های روحی و معنوی. لذت های مادی همان لذت هایی است که از راه ابزارهای حسی و جسمانی و قوای بینایی و شنوایی و چشایی و لامسه و بویایی برای انسان حاصل می گردد. مثلا لذتی که انسان از خوردن غذایی لذیذ می برد و یا از استشمام بویی خوش به انسان دست می دهد. دیدن منظره ای زیبا و شنیدن صدایی خوش و دل انگیز و تماشای بهار طرب انگیز و شنیدن چهچهه بلبل و قناری و صدای ریزش آبشار و بوی باران و نگریستن به طبیعت زیبا، همگی نمونه ای از لذت های مادی و دنیوی می باشد. البته لذت های مادی گاهی لذت های خیالی می باشند. یعنی گاهی انسان با تصور منظره زیبایی که قبلا دیده و یا جنگل سرسبز و خرم و رودخانه و دریایی که در گذشته تماشا کرده، سرزنده و خوشحال می گردد و لذت می برد. این لذت های مادی حسی و خیالی، پاسخگوی نیازهای غریزی انسان می باشند گرچه می توانند پاره ای از فطریات انسان را شکوفا سازند. مثلا دیدن منظره ای زیبا و دلکش، یکی از لذت های حسی انسان است ولی اگر همراه با تفکر و اندیشه و توجه باشد می تواند انسان را در برابر عظمت و حکمت و علم و قدرت خالق آن به کرنش و تعظیم وادارد و محبت و عشق به خداوند را در درون انسان تقویت نماید و از این راه به لذتی معنوی و روحی منجر شود. و یا هنگام خوردن غذایی لذیذ و گوارا، لذتی که انسان می برد لذتی حسی و مادی و دنیوی است ولی اگر توجه کند که این لذت از خود این غذا نیست، بلکه از خالق و هستی بخش آن است، لذتی معنوی که از این راه به انسان دست می دهد از لذت مادی آن غذای لذیذ بیشتر و قوی تر است. چنانچه در روایت داریم: انسان های پست و دون مایه از غذا خوردن لذت می برند ولی انسان های والا و کریم و بزرگوار از غذا دادن به دیگران لذت می برند. لذت های معنوی و روحی، لذت هایی هستند که مربوط به روح و روان و درون انسان می باشندو باعث بهجت و صفا و خرمی درونی انسان می گردد. حال خوشی که انسان در حال نماز و دعا و عبادت دارد و یا لذتی که از خدمت و کمک به دیگران و ایثار و فداکاری می برد و یا لذتی که از دانستن مطلبی و حل مسأله پیچیده و معمایی به او دست می دهد همگی از لذت های روحی و معنوی می باشند و گاه این لذت ها در عالم خواب و رؤیا نصیب انسان می گردد و انسان در عالم خواب غرق سرور و خوشحالی می گردد. باید به این نکته مهم توجه داشت که انسان می تواند با نیت خالص و یاد خدا و انجام اعمال و کارهایش برای رضای خداوند و خشنودی او، حتی لذت های مادی را نیز با لذت معنوی یاد و رضای الهی همراه سازد و در واقع لذت های دنیوی را به اخروی و دنیا را به آخرت و ماده را به معنا تبدیل سازد و این از ویژگی های دین مقدس اسلام است که بین دنیایی که با یاد و ذکر و خشنودی خدا همراه است و آخرت تفاوت و فاصله ای قایل نیست یعنی انسان در عین زندگی در دنیا و در عالم ماده می تواند با انگیزه و نیت خدایی کار آخرتی انجام دهد.