زود رنجیدن و قهر کردن همسر

پاسخ : یکى از زیبایى‏هاى اخلاقى داشتن سعه صدر و صبور بودن در برابر تندى‏ها و بداخلاقى‏هاى دیگران است. داشتن اخلاق خوب گرچه در همه جا لازم است ولى در زندگى مشترک با همسر، ضرورى‏تر و واجب‏تر است. معمولاً افراد وقتى در محیط گرم و صمیمى قرار مى‏گیرند خوش اخلاق و مورد محبت و دوستى دیگران واقع مى‏شوند، ولى وقتى احساس مى‏کنند مورد محبت نیستند و کسى قدر آنها را نمى‏داند و به آنها کم لطفى و بى توجهى مى‏شود بداخلاق و ترشرو مى‏شوند. البته اولیاء خدا و افراد بسیار مؤمن اینطور نیستند، بلکه آنها در همه حال خوش اخلاقند و سعى مى‏کنند ناملایمات را تحمل کنند و خشم خود را فرو برند. حال با توجه به این مقدمه در پاسخ به سؤال شما چند نکته را یادآورى مى‏کنیم: 1. اگر کسى خود را فردى صبور و پرحوصله مى‏بیند و از طرفى نامزد ازدواجش را هم فردى مناسب و خوب مى‏داند که جز همین یک عیب مشکل دیگرى ندارد بهتر است تصمیمش را عوض نکند و با او ازدواج کند ولى اگر مشکل آن فرد جدى است و او هم تحمل ندارد و ممکن است زندگى شان هر روز منجر به دعوا و مشاجره شود، بهتر است ازدواج نکند. 2. جوان‏ها معمولاً به دلیل بى تجربگى و خامى جوانى، ممکن است در ابتداى زندگى، تندى هایى داشته باشند و اگر کمى به آن‏ها محبت شود و در مقابل آن‏ها عکس العمل منفى نشان داده نشود، اخلاقشان بهتر مى‏شود. 3. قهر کردن و زود رنج بودن در ابتداى آشنایى یا ابتداى ازدواج گاهى به خاطر این است که فرد اعتماد کافى به محبت و وفادارى نامزد ازدواجش ندارد. اگر در مقابل این افراد سعى کنیم صبور باشیم و اعتماد آنها را به خود جلب کنیم، دست از تندى و بداخلاقى برمى‏دارند و عادى مى‏شوند. 4. یکى دیگر از علل قهر کردن افراد این است که آنها که توانایى ابراز احساسات منفى خود را به صورت شفاف و ساده ندارند و یا اینکه به آنها چنین فرصتى داده نشده، از این روى با قهر کردن و امثال آن، ناراحتى خود را نشان مى‏دهند. به همین خاطر ما اگر بخواهیم رنجش و قهر کردن افراد را تقلیل دهیم بهتر است در مقابل قهر کردن و زود رنجى آنها موضع تدافعى نگیریم، بلکه مستقیماً یا به صورت غیر مستقیم از آنها بخواهیم ناراحتى و احساس رنجش خود را بیان کنند تا هم بار ناراحتى از قلب آنها برداشته شود و هم ما بفهمیم اشکال کار از کجاست. ممکن است فردى در ذهن خود تفسیر غلطى از کار یا سخن ما بکند و به جاى اینکه احساس خود را به طور ساده به ما بگوید، با قهر کردن یا بداخلاقى‏هاى دیگر این کار را بکند؛ در این مواقع لازم است ما او را به ابراز احساساتش تشویق کنیم و علت ناراحتى او را با اصرار جویا شویم و اگر تفسیر اشتباهى از کارهاى ما در ذهن او بود، اصلاح کنیم. مطمئناً پس از مدتى همدیگر را بیشتر مى‏شناسیم و درک مى‏کنیم و در نتیجه اخلاقمان هم بهتر مى‏شود. 5. در ابتداى زندگى عشق و محبت بین همسران چون نهال کوچکى است که باید دائماً تغذیه شود تا رشد پیدا کرده و ریشه‏هاى آن محکم شود، از این روى بر هر یک از همسران لازم است با انجام کارهایى که به نوعى ابراز محبت و عشق است، رابطه عاطفى بین خود و همسرشان را تقویت کنند. این کارها مى‏تواند گفتن کلمات محبت‏آمیز و زیبا چون: دوستت دارم، تو تنها عشق گمشده من هستى و… باشد و یا هدیه دادن، احترام کردم، تحسین و تشویق کردن و مانند آن باشد. در خلال همین کارهاست که احساس رنجش و ناراحتى‏ها از بین می رود و صفا و صمیمیت در زندگى همسران حکم‏فرما مى‏شود.