آیا فکر گناه اشکال حرام است؟

پاسخ : مقدمتا نکته های را یادآور می شویم: برخی عفت را به دو قسم عفت در عمل و عفت در اندیشه تقسیم می کنند عفت در عمل و رفتار همان دور داشتن خود در صحنه عمل و رفتار از هر گونه ناهنجاری و زشتی است اما عفت در اندیشه که از عفت در عمل دقیقتر است دور داشتن فکر از عرصه های ناهنجار و آلوده را (عفت در اندیشه ) گویند حضرت علی(ع): H}«من کثر فکره فی المعاصی دعته الیها»{H؛ کسی که بسیار درباره گناهان بیندیشد ، بزهکاری او را به خویش فرا می خواند V}(غررالحکم ، ج 5 ، ص 321){V آنکه به گناه می اندیشد در واقع همچون کسی است که بر لبه پرتگاه «ارتکاب گناه» قدم می زند، چنین کسی از سقوط ایمن نیست. اندیشیدن در گناه، اگر چه آتش شعله ور نیست تا خرمن وجود آدمی را بسوزاند، ولی دود و دمی دارد که درون و برون او را سیاه و کدر می سازد. از دیدگاه ، شرع مقدس ، فکر گناه، تا به عمل حرامی منجر نشود، حرام نیست . در عین حال نباید این مطلب از نظر دور داشته شود که شیطان از همین انحرافات کوچک -در اندیشه- بهره جویی سوء می کند و انسان را به تباهی ها می کشاند. فکر گناه، گناه نیست ولی زمینه گناه را فراهم می سازد و موجب سلب توفیق می گردد. یکی از اصول مهم اخلاقی و روانی این است که اگر آدمی نیت خوب و عفیف داشته باشد، اعمال خوب نیز خواهد داشت و اگر به نیت آلوده گرفتار گردد، به بیرون از آن، رفتارش نیز فاسد و تباه خواهد شد.