ریشه گناهان و بیماری های نفسانی چیست؟

پاسخ : در روایات اسلامی ریشه همه گناهان و خطاها را محبت به دنیا شمرده اند و فرموده اند: H} «حب الدنیا رأس کل خطیئه؛{H محبت به دنیا اساس و اصل همه خطاها و لغزش هاست». غفلت از یاد خداوند و یاد معاد و قیامت که این دو نیز معلول و نتیجه همان محبت به دنیاست در پیدایش رذایل نفسانی و امراض درونی تأثیر فراوان دارند. البته محبت به دنیا در حد معقول که لازمه زندگی انسان است و انسان در زندگی دنیا و عالم ماده به آن نیازمند است هرگز مذموم و ناپسند نمی باشد. خوردن و آشامیدن و ازدواج و فرزند داشتن و بهره مندی از مواهب خداداد، نیاز طبیعی انسان است و علاقه به این امور اگر در وجود انسان نباشد امکان ادامه حیات و تحمل سختی ها و مشکلات آن برای انسان ممکن نمی باشد ولی باید مواظب بود این امور انسان را از یاد خداوند غافل نسازد و باید به این امور به چشم نعمت های الهی و جلوه های رحمت و لطف خداوند نگریست و به آنها استقلالی نداد و محبت به آنها را در طول محبت الهی و شاخه ای از آن دانست. محبت مذموم به دنیا به معنای بهره مندی و برخورداری از آن نیست بلکه به معنای اصل قرار دادن آن و استقلال بخشیدن به آن و در نتیجه غفلت از مبدأ و معاد و سرمنزل مقصود می باشد. فراموش نکنیم که دنیا تجارت خانه مردان خداست و در همین کره خاکی به مقامات بلند انسانی و معنوی دست یافتند وتوشه سفر آخرت و سعادت ابدی را از همین عالم خاکی و با اعتقادات خالص و اعمال صالح با خود بردند و به دنیا به چشم مقصود و مقصد نهایی نگاه نکردند بلکه با دید ابزار و منزل بین راه به آن نگریستند و به همین خاطر دنیا آنها را فریب نداد و زر و زیور و نقش و نگار فریبنده آن آنها را به خود مشغول نکرد و از حرکت به مقصد اعلا باز نداشت؛ بنابراین دنیایی مذموم است که انسان را از یاد خدا و مقصد نهایی باز می دارد وگرنه اگر دنیا خود وسیله یاد خدا و ابزار تعالی باشد ، بسیار ممدوح است و لازم.