تصور افراد کور مادر زاد از جهان

پاسخ : بدون شک، عالم خارج هرگز به درون ما راه نمی یابد، بلکه تصویر و ترسیم و اشکالی از آن با وسایلی در روح ما نقش می بندد و به این ترتیب شناخت ما از جهان خارج به وسیله ابزاری صورت می گیرد که از همه مهمتر چشم و گوش است این ابزار دریچه های ورودی عقل و قلب انسان می باشد و آنچه را از خارج در یافته اند به ذهن و فکر ما منتقل می سازند و ما با نیروی عقل و اندیشه آن را در می یابیم و به تجزیه و تحلیل آن می پردازیم . این نعمت ابزار شناخت برترین نعمتی است که به انسان داده شده، چرا که نه تنها با چشم و گوش آثار خداوند را در پهنه هستی می نگرد و سخنان رهبران الاهی را می شنود و با دل درک و تجزیه و تحلیل می کند، بلکه در زندگی مادی او نیز هر گونه پیشرفت و ترقی مرهون این سه وسیله است. هر چند ابزار و حواس دیگر نیز در شناخت انسان از عالم نقش دارند ولی چشم و گوش مهمترین ابزار ظاهر و قلب انسان مهمترین ابزار باطن است. کسی که از نعمت چشم محروم است بدون شک از آن مقدار شناخت که مربوط به چشم است محروم است و مجبور است به وسیله ابزارهایی مانند گوش و زبان و لمس و غیره به شناخت برسد و معمولاً کسانی که از نعمت بینایی محرومند، حواس دیگر مخصوصاً، حس شنوایی در آن ها قویتر و حساستر است و این تا حدی کمبود چشم و حس بینایی را جبران می کند. ولی نکته مهم این است که محرومیت از این ابزار مهم شناخت، باعث محرومیت از سعادت و قرب به خداوند متعال نمی گردد چون انسان با فطرت پاک خداداد و صفای درون و پیراستن درون از آلودگی ها می تواند به ساحت قرب الاهی راه یابد هر چند از بعضی حواس محروم باشد. در طول زندگی کم نبوده اند انسانهای نابینا و یا کر و لال که علیرغم محرومیت ظاهری از برخی مواهب زندگی در میدان بندگی و قرب از بسیاری جلوتر بوده و گوی سبقت را از بسیاری ربوده اند چون هر چند چشم ظاهر آنها بسته بوده ولی چشم دل حقیقت بین آنها باز بوده و دریچه قلب و درون آنها به سوی ملکوت و معنویت گشوده شده بود و چیزهایی را می دیدند که تیز بین ترین افراد از دیدن آنها محرومند و بر عکس افراد زیادی به ظاهر بینا می باشند ولی چشم حقیقت بین آنها کور است و جز ظاهری از امور مادی دنیا را نمی بینند و اینان همان کسانی هستند که به تعبیر زیبای قرآن کریم، در روز قیامت کور محشور می شوند چون آیات قدرت و عظمت الاهی را با وجود داشتن چشم ظاهر دیدند ولی انکار ورزیدند و چون چشم حقیقت آنان کور است، در قیامت نابینا وارد محشر می شوند.