چگونه از خدا بترسم؟

پاسخ : تفاوت درجات بین انسان ها فراوان است و هر کس هر درجه ای از کمال را که دارا باشد باید خداوند را بر آن سپاس گوید و درجات بالاتر را از او درخواست نماید. کم نیستند کسانی که غرق آلودگی و پستی و گناه می باشند ولی زشتی و سنگینی آن را اصلا احساس نمی کنند و در فکر چاره و اصلاح خود بر نمی آیند. این بیداری و احساس زنده ای که در شما وجود دارد و شما را به تکاپو و چاره اندیشی واداشته، جای شکر و سپاس دارد. باید توجه داشت که راه بندگی و دوری از گناه، راهی سخت و در عین حال تدریجی است و نمی توان انتظار داشت یک شبه این مسیر طولانی و پر پیچ و خم را پیمود. در این راه مهم استقامت داشتن و داشتن اراده قوی و عالی است. افتادن در این مسیر طبیعی است ولی آنچه دارای اهمیت است بلند شدن و به راه ادامه دادن است. انسانی که از کوه بالا می رود باید نگاهی به دامنه کوه و نظری به قله کوه داشته باشد. باید به قله بنگرد تا متوجه باشد هنوز راه زیادی تا مقصد دارد و غرور و خودپسندی او را نگیرد و باید نگاهی به دامنه کوه داشته باشد تا ببیند از نقطه شروع فاصله گرفته و گام های بزرگی برداشته و روح امید و نشاط در او زنده گردد. در مسیر بندگی چیزی مانند بیداری و توجه و احساس زشتی و سنگینی گناه و اراده و تصمیم بر فاصله گرفتن و دوری از گناه انسان را به مقصد و هدف نزدیک نمی سازد. دو رکن مراقبه و محاسبه در رسیدن به هدف نقش اساسی دارند. مراقبه یعنی انسان مانند مأموری تیزبین و هوشیار مواظب نیت ها و گفتار و کردار خود باشد و از نفس سرکش و وسوسه های شیطان غفلت نورزد و محاسبه به این معناست که حاصل و نحوه عملکرد روزانه خود را شب و هنگام خواب بررسی وحسابرسی کند، اگر اعمال و گفتار و نیات خوبی داشته خداوند را شکر کند و اگر اعمال و گفتار ناشایسته ای داشته از آن استغفار نماید و تصمیم جدی بر ترک آن در روزهای آینده داشته باشد این دو بال مراقبه و محاسبه به تدریج حالتی در انسان ایجاد می کند که گناه به راحتی از او سر نمی زند و نفس به راحتی انسان را فریب نمی دهد و دام ها و وسوسه های شیطان به آسانی در او اثر نمی گذارد و اگر در اثر غفلت از او گناهی سر زند با محاسبه شبانه و استغفار اثر آن را خنثی کرده و راه ادامه و استمرار آن را سد می نماید. مطالعه آیات قرآن و احادیث معصومین(ع) همراه با تدبر و تعمق و مطالعه کتاب هایی که در مورد سرگذشت پاکان و خوبان است و ارتباط با دوستانی خدا ترس و با تقوا و با صفا، در ایجاد زمینه خدا ترسی و دوری از گناه نقش به سزایی دارد.