عالم محضر خداست در محضر خدا معصیت نکنید

پاسخ : تعبیر «عالم محضر خداست» معناى لطیف و ظریفى در بردارد. اولین سوره‏اى که بر پیامبر(ص) نازل شد سوره علق است. خداوند در این سوره خطاب به انسان مى‏فرماید: «الم یعلم بانَّ الله یرى»(V}علق، آیه‏ى 14{V). مفسّر خبیر و اندیشمند نادر این دوره آیه‏الله جوادى آملى (دامت برکاته) مى‏فرمایند: «همه‏ى تعلیمات قرآن بر اساس تشویق به بهشت و ترهیب از دوزخ نیست. بلکه بخش قابل توجّهى از آن، معرفت‏هاى عارفانه و حکیمانه (V}ترساندن{V). است و ما را به حیاى از خداى وا مى‏دارد، مانند این که مى‏پرسد: آیا انسان نمى‏داند که خدا او را مى‏بیند؟ بنابر این اگر جهنّم نبود، باز هم جا داشت که انسان گناه نکند، چنان که هیچ انسان با حیائى در کنار سفره‏ى مهماندار و دوست خود آشکارا در برابر او به مخالفت برنمى‏خیزد». این مى‏شود معناى «حضور» و «شهود»؛ در واقع این ما هستیم که باید به آن درجه برسیم که در درون خود خدا را حاضر و شاهد اعمال و رفتار و حتى مکنونات دل خود بیابیم. براى مبارزه با گناه وهواهاى نفسانى رعایت چند نکته لازم است: الف) کوچک نشمردن هیچ گناهى هرچند به نظر صغیره باشد، ب ) عزم جدى و آهنین بر ترک معصیت و مراقبت جدى و دائمى نسبت به تمام افعال خود، ج ) شرط نمودن با خدا مبنى بر ترک معصیت و هم‏چنین از او استعانت جستن، د ) هر گاه فکر گناه و وسوسه آن به ذهن آمد بلافاصله آن را از لوح ذهن خارج کردن و توجه خود رابه خدا و امور شریفه مشغول داشتن. جدیت و موفقیت در این امر پیروزى بزرگى است و در واقع دفع دشمن شیطان نفس از همان خاکریز اول است. قرآن مجید در وصف پارسایان مى‏فرماید: «ان الذین اتقوا اذا مسهم طائف من الشیطان تذکروا فاذاهم مبصرون ؛ پرهیزگاران چون گرفتار وسوسه شیطان شوند هماندم متذکر (یاد خدا) شده وبصیرت یابند»، V}(اعراف، آیه 201){V، ه ) مطالعه و تفکر پیرامون عواقب سوء و وخیم گناه. در این رابطه مطالعه کتب پیرامون معاد بسیار نافع و لازم است، و ) خود را همواره در محضر حق تعالى دانستن و او را به یقین در همه حال مراقب و بیناى به افعال خود نگریستن، ز ) استمداد از خداوند و دعا و نیایش که فرمود: اگر فضل و رحمت خدا بر شما نبود هیچ کدام به فضیلت و تزکیه روى نمى‏آوردید (و لو لا فضل الله علیکم و رحمته ما زکى منکم من احد ابدا..).، ح ) جایگزین سازى اعمال و عادات نیکو؛ مانند شرکت دائمى در نماز جماعت، نماز شب، زیارت اهل قبور و دعا. «ان الحسنات یذهبن السیئات؛ خوبى‏ها سرانجام میدان را بر بدى‏ها تنگ خواهد کرد و آنها را از بین خواهد برد» ط ) توجه به چهره کریه و زشت واقعى سیئات، ى ) براى ترک معاصى لازم است دربسیارى از موارد انسان از مکروهات و چه بسا از برخى مباحات نیز چشم پوشد تا او را به انجام زشتى ها نزدیک نسازند، ک ) در حد ممکن دورى جستن از مکان‏ها و شرایطى که آدمى را به گناه ترغیب مى‏نماید، ل ) تقویت اراده، م ) محاسبه نفس همه روزه و در صورت رخداد خطا خود را محاکمه و توبیخ نمودن و بلافاصله استغفار کردن، ن ) مطالعه پیرامون زندگى پارسایان و زاهدان و مطالعه کتب اخلاقى و … . رعایت نکات زیر نیز شما را در این مسیر تعالى یارى خواهد کرد، ان شاءالله: – انجام یک سرى مستحبات؛ مثلا همیشه با وضو بودن و زبان را به ذکر مخصوصا H}«لاحول ولاقوه الا بالله العلى العظیم»{H عادت دادن. و نیز خواندن قرآن در اوقات مختلف که دواى هر دردى است. – سعى و کوشش در انجام وظایف و واجبات دینى، – خواندن نماز با حضور قلب و در اول وقت، – گرفتن روزه مستحبى به ویژه دوشنبه و پنجشنبه هر هفته، – تلاوت قرآن بویژه بعد از نماز صبح، – تأمل و اندیشه در آیات قرآن، – حتى المقدور سعى در خواندن نماز شب، – از تنهایى دورى گزینید. – سحر خیزى، – تنظیم برنامه براى تمام شبانه روز و پر کردن اوقات فراغت با برنامه‏هاى صحیح و سودمند، – شرکت در ورزش‏هاى فردى و دسته جمعى، – شرکت در فعالیت‏هاى مذهبى و اجتماعى، – به صله رحم و ارتباطات اجتماعى بسیار بپردازید و به نزدیکان و اقوام خود بیش از پیش اظهار علاقه و محبت نمایید. – پرهیز از نگاه نامشروع، امام صادق(ع) فرمود: «نگاه پس از نگاه، در دل بیننده شهوت را مى‏انگیزاند»، V}(وسائل‏الشیعه ، ج 14 ، ص 138){V و باز فرمود: «نگاه، تیرى از تیرهاى شیطان است، چه بسا نگاهى که اندوه‏هاى دراز در پى دارد»، V}(وسائل‏الشیعه ، ج 14 ، ص 139).{V – عدم معاشرت و دوستى با افراد منحرف و فاسد، – انتخاب دوستان مؤمن و سالم، – به یاد خدا بودن در همه اوقات، – از پرخورى و نیز از خوردن غذاهاى چرب و پرانرژى و تحریک کننده پرهیز کنید، – کنترل افکار و نیندیشیدن به صحنه‏هاى شهوت‏انگیز، – از مشاهده صحنه‏هاى مهیج و تحریک کننده دورى کنید، – برنامه منظم مطالعاتى براى خود قرار دهید و سعى کنید فرصت‏هاى خود را با تفکر و مطالعه مناسب پر کنید، همواره خود را نصیحت نموده و بر نفس خویش بانگ زنید: «اى بیچاره! تا کى گرفتار هواى نفس باشى و سرمایه گران مایه عمر را تباه سازى و به معصیت رب الارباب پردازى؟ چرا براى اندک لذتى پوچ و گذرا خود را گرفتار دوزخ ابدى سازى؟ اگر لحظه‏اى دیگر فرشته مرگ تو را در رسد و جانت به حلقوم رساند، با چه وضعى به دیار برزخ رهسپار مى‏شوى؟ نه!نه! هرگز! باید عزمى قاطع و استوار داشته باشم و با استمداد از خداى سبحان و پروردگار رحیم و مهربان – که با این همه معصیت باز هم مرا مشمول الطاف خود ساخته – پیمان بندم و سربه بندگى او سپارم و زنجیر شیطان نفس بگسلم. این بار باید چنان ابلیس لعین را از خود دورر سازم که دیگر در من وسوسه نکند و با دست خالى از من روى برتابد!» با خود بگو: P} با تبر بردار و مردانه بزن{E} تو على وار این در خیبر بکن{P