آیا اگر کسی از ظهور امام زمان ناامید باشد گناه کرده است؟

پاسخ : زمان ظهور امام زمان(عج) براى هیچ کس حتى شخص امام(ع) نیز معلوم نیست و جزء مواردى است که فقط علمش نزد خداوند متعال است و در این معنا روایات متعددى داریم، در روایات ما زمان ظهور حضرت با زمان وقوع قیامت مقایسه شده است؛ یعنى، همان گونه که علم زمان وقوع قیامت منحصرا در اختیار حضرت حق – جل و علا – است، علم زمان ظهور حضرت نیز منحصرا در نزد خداوند متعال است، V}(تفسیر نورالثقلین، ج 2، ص 107 به نقل از پیامبر گرامى اسلام(ص) مشابه این روایت را از امام صادق(ع) در تفسیر شریف لاهیجى، ج 2، ص 137 ملاحظه فرمایید).{V بنابراین کسى حق ندارد، زمانى براى حضور حضرت تعیین کند، اما متأسفانه هر از گاهى شایعاتى از این دست با استناد دروغ به برخى افراد موجه درست مى‏شود. مهم شناخت وظیفه است؛ ما چه بکنیم که بتوانیم به وظیفه خود در زمان غیبت عمل کنیم؟ و چه بکنیم به نزدیک‏تر شدن زمان ظهور امام کمک کرده باشیم؟ و چه بکنیم که اگر امام در زمان ما ظهور کرد، ما نیز جزء یاران و یاوران آن حضرت باشیم؟ روایات ما وظیفه در زمان غیبت را معین فرموده‏اند، انتظار فرج و انتظار منجى. این انتظار حتما باید با ورع و عفت و صلاح همراه باشد. در روایات از انتظار فرج به عنوان برترین عبادت مؤمن در زمان غیبت نام برده شده است، V}(کمال‏الدین و تمام النعمه، شیخ صدوق، صص 647 – 644، والشیعه والرجعه، محمدرضا الطیسى النجفى، ج 1، صص 200 و 201، دارالکتب الاسلامیه).{V روشن است که تا زمینه قیام و ظهور آماده نشود، ظهور حضرت نیز میسر نیست و روایات ما به این نکته نیز اشاره دارند. این زمینه اولاً با کردارهاى درست و به جا و خداپسندانه شیعیان و همپیمانى آنها در ایفاى وظیفه الهى خود و ثانیا با دعاى فراوان – از ته قلب و با خلوص نیت – حاصل مى‏شود،V} (صحیفه المهدى، جواد قیدى اصفهانى، دفتر انتشارات اسلامى، ص 350 و 351).{V ترسیم تفصیلى عصر ظهور امکان‏پذیر نیست اما به صورت فشرده به سیماى کلى آن اشاره مى‏کنیم: روایات حاکى از این است که انقلاب و حرکت ظهور حضرت مهدى(عج) بعد از فراهم شدن مقدمات و آمادگى‏هاى منطقه‏اى و جهانى از مکه آغاز مى‏گردد. آنگاه در سطح جهان نبردى سخت میان غربى‏ها و ترکان و یا هواداران آنها به وجود مى‏آید تا جایى که منجر به جنگ جهانى مى‏گردد. اما در سطح منطقه دو حکومت هوادار حضرت مهدى(عج) در ایران و یمن تشکیل خواهد شد… که یاران ایرانى آن حضرت مدتى قبل از ظهور، حکومت خویش را تأسیس نموده و درگیر جنگى طولانى مى‏شوند که سرانجام در آن پیروز مى‏گردند. اندک زمانى پیش از ظهور آن بزرگوار در بین ایرانیان دو شخصیت با عنوان سید خراسانى، رهبر سیاسى و شعیب بن صالح رهبر نظامى ظاهر شده و ایرانیان تحت رهبرى این دو تن نقش مهمى را در حرکت ظهور آن حضرت ایفا خواهند کرد. اما یاران یمنى وى، قیام و انقلاب آنان چند ماه پیش از ظهور حضرت بوده و ظاهرا ایشان در سامان بخشیدن به خلاء سیاسى که در حجاز به وجود مى‏آید همکارى مى‏نماید. از جمله نشانه‏هاى ظهور حادثه‏اى است که میان دو حرم مکه و مدینه رخ مى‏دهد. در این هنگام نشانه‏هاى ظهور حضرت مهدى(عج) آشکار شده و شاید بزرگترین نشانه آن، نداى آسمانى است که به نام او در 23 ماه رمضان شنیده مى‏شود پس از این نداى آسمانى حضرت مهدى(عج) به طور سرى با برخى از یاران خود ارتباط برقرار مى‏نماید. درباره آن بزرگوار در سراسر گیتى سخن بسیار به میان آمده و نام وى زبانزد همگان گشته و محبتش در دل‏ها جاى مى‏گیرد. دشمنان از حضور آن حضرت بیمناک شده و مى‏کوشند تا وى را یافته و از میان بردارند ازاین‏رو سپاهى وارد مدینه گشته و به هر مرد هاشمى که دست یافته او را دستگیر و یا کشته و یا به زندان مى‏اندازند آن حضرت با برخى از یاران خود در مکه تماس گرفته تا این که قیام خویش را در شب دهم محرم بعد از نماز مغرب و عشاء از حرم شریف مکى آغاز مى‏کند و پس از درگیرى بر مکه تسلط مى‏یابد. در صبح روز دهم محرم حضرت مهدى(عج) پیام خود را به زبان‏هاى مختلف به تمام جهان ابلاغ مى‏کند و ملل دنیا را به یارى خویش دعوت کرده، اعلام مى‏دارد که در مکه باقى خواهد ماند تا معجزه‏اى که جد گرامى‏اش حضرت رسول(ص) وعده فرموده محقق شود و آن فرو رفتن لشکریان سفیانى به زمین است که براى درهم شکستن حرکت آن حضرت راهى مکه مى‏شوند به وقوع بپیوندد. آن حضرت پس از این معجزه با سپاه خود که متشکل از ده و اندى هزار تن است از مکه رهسپار مدینه مى‏شود و پس از نبردى با نیروهاى دشمن مستقر در آنجا، مدینه را آزاد ساخته آنگاه با آزادسازى دو حرم مکه و مدینه فتح حجاز و تسلط بر منطقه خاتمه مى‏یابد. وى پس از پیروزى بر حجاز راهى جنوب ایران مى‏شود و در آنجا با سپاه ایران و توده‏هاى مردم آن سامان به رهبرى خراسانى و شعیب بن صالح برمى‏خورد. آنان با او بیعت کرده و با همرزمى یکدیگر با قواى دشمن در بصره به پیکار مى‏پردازند که سرانجام به پیروزى بزرگ و آشکارى دست مى‏یابند. سپس امام(عج) وارد عراق گردیده واوضاع داخلى آنجا را پاکسازى مى‏کند و با درگیرى با بقایاى نیروهاى سفیانى و گروه‏هاى متعدد شورش آنها را شکست داده و به قتل مى‏رساند. آنگاه عراق را مرکز حکومت و کوفه را پایتخت خود قرار مى‏دهد و بدین‏سان یمن، حجاز، ایران، عراق و کشورهاى خلیج‏فارس یکپارچه تحت فرمانروایى آن حضرت درمى‏آید. بعد از آن جنگ‏هایى با ترکان و یهودیان صورت مى‏پذیرد که در هر دو پیروزى از آن حضرت(عج) است. غربیان مسیحى از این وقایع سخت نگران شده و با حضرت اعلان جنگ مى‏کنند ولى ناگاه حضرت عیسى مسیح(ع) از آسمان به قدس شریف فرود آمده و با سخنان خویش جهان و به ویژه مسیحیان را مورد خطاب قرار مى‏دهد. فرود آمدن حضرت عیسى(ع) براى جهان علامت و نشانه‏اى است که موجب شادى مسلمانان و ملت‏هاى مسیحى خواهد گردید. به نظر مى‏رسد که حضرت مسیح(ع) میان حضرت مهدى(ع) و غربى‏ها وساطت نموده و قرارداد صلحى به مدت هفت سال میان دو طرف بسته مى‏شود. اما غربى‏ها بعد از دو سال پیمان صلح را مى‏شکنند، لذا رومیان در یک هجوم ناگهانى با نزدیک به یک میلیون سرباز به سرزمین شام و فلسطین یورش مى‏آورند. نیروهاى اسلام رویاروى آنها قرار گرفته و حضرت مسیح(ع) موضع خود را هماهنگ با حضرت مهدى(عج) اعلام داشته و پشت سر وى در قدس نماز مى‏گذارد. دراین جنگ مسلمانان پیروز مى‏شوند. سپس غرب توسط امام فتح مى‏گردد. پس از فتح و اسلام آوردن بیشتر مردم آن سامان، حضرت مسیح(ع) رحلت نموده و حضرت مهدى(عج) و مسلمانان بر پیکر او نماز مى‏گذارند. سپس پیکر پاک او را با پارچه‏اى که دست‏بافت مادرش مریم صدیقه(ع) است کفن نموده و در جوار مزار شریف مادرش در قدس به خاک مى‏سپارد. پس از این فتوحات حضرت مهدى(عج) براى تحقق بخشیدن به اهداف الهى در ابعاد گوناگون و در میان ملل جهان اقدام مى‏کند و براى تعالى بخشیدن و شکوفایى زندگى مادى و تحقق توانگرى و رفاه همگان قیام نموده و جهت گسترش فرهنگ و دانش و بالا بردن سطح آگاهى دینى و دنیایى مردم مى‏کوشد. به نظر میرسد که جنبش دجال ملعون و فتنه و آشوب او یک حرکت انحرافى بهره‏گیرى از پیشرفت علوم و حالت رفاهى باشد که در زمان امام(عج) جامعه بشرى به آن دست مى‏یابد. دجال از روش‏هاى پیشرفته چشم‏بندى، براى فریب جوانان پسر و دختر و زنان که بیشتر پیروان او را تشکیل مى‏دهند استفاده مى‏کند. ازاین‏رو در جهان موجى از فتنه و آشوب به وجود مى‏آورد که فریبکارى‏هاى او را باور مى‏کنند اما حضرت مهدى(عج) نیرنگ‏هاى وى را آشکار ساخته و به زندگى او و هوادارانش خاتمه مى‏بخشد. این دورنمایى کلى از حرکت و انقلاب جهانى حضرت مهدى(عج) بود، (براى آگاهى بیشتر ر.ک: عصر ظهور، على کورانى، ترجمه عباس جلالى، انتشارات سازمان تبلیغات اسلامى). اما علائم و نشانه‏هاى ظهور که هر یک نویدى از نزدیک شدن ظهور آن حضرت(عج) است فراوان است که به ذکر مهم‏ترین آنها اکتفا مى‏کنیم: 1- خروج سفیانى: سفیانى مردى از نسل ابوسفیان است که پیش از ظهور حضرت خروج مى‏کند و پس از ظهور با امام مى‏جنگد. امام صادق(ع) فرمود: «ما و خاندان ابوسفیان دو خاندانى هستیم که بر سر دین خدا با هم دشمنى داریم. ما سخن خداوند را تصدیق کردیم و آنان تکذیب کردند. ابوسفیان با پیامبر(ص) مبارزه کرد و معاویه با على(ع) و یزید با حسین بن على(ع) به مخالفت برخاستند و سفیانى نیز با قائم(عج) خواهد جنگید، V}(بحارالانوار، ج 52، ص 182).{V 2- خسف در بیداء: خسف ؛ یعنى، فرو رفتن و بیداء سرزمین بین مکه و مدینه است و مراد از آن فرو رفتن لشکر سفیانى در زمین است. على(ع) فرمود: در آستانه ظهور قائم ما، مهدى(عج) سفیانى خروج مى‏کند. سپاه وى به سوى مدینه حرکت مى‏کند و چون به سرزمین بیداء مى‏رسند خداوند آنها را در کام زمین فرو مى‏برد، V}(ینابیع الموده، قندوزى، چاپ بصیرتى، ص 427).{V 3- خروج یمانى: سردارى است از یمن که قیام کرده و مردم را به حق و عدل دعوت مى‏کند. امام صادق(ع) فرمود: قیام خراسانى و سفیانى و یمانى در یک سال و یک روز خواهد بود و در این میان هیچ پرچمى به اندازه پرچم یمانى دعوت به حق و هدایت نمى‏کند،V} (کتاب‏الغیبه، نعمانى، ص 252).{V ظاهرا خراسانى نیز دعوت به حق مى‏کند. 4- قتل نفس زکیه: نفس زکیه؛ یعنى، انسان پاک. امام باقر(ع) فرمود: «بین ظهور مهدى(عج) و کشته شدن نفس زکیه بیش از پانزده شبانه‏روز فاصله نیست»، V}(الارشاد، ج 2، ص 374).{V 5- صیحه آسمانى: ظاهرا صدایى است که در آستانه ظهور از آسمان شنیده مى‏شود. امام باقر(ع) فرمود: «ندا کننده‏اى از آسمان نام قائم را ندا مى‏کند پس هر که در شرق و غرب است آن را مى‏شنود، V}(کتاب الغیبه، نعمانى، ص 252).{V درباره تعداد یاران خاص آن حضرت کلیاتى وارد شده است مانند این که: امام باقر(ع) فرمود: سوگند به خدا، سیصد واندى نفر بدون وعده پیشین گرد مى‏آیند در میان آنان پنجاه زن است، V}(بحارالانوار، ج 52، ص 223){V. درباره ویژگى‏هاى یاران حضرت نیز طبق برخى از روایات خداشناسى، عبادت و بندگى، شجاعت، فرمانبرى، ایثار، زهد و ساده‏زیستى و نظم و انضباط از صفات آنان شمرده شده است. به بعضى از خصوصیات امام زمان(ع) اشاره مى‏شود: 1- زمین را پر از عدل و قسط مى‏کند. 2- همانند جدش پیامبر(ص) با شمشیر قیام مى‏کند (البته شمشیر ممکن است جنبه سمبلیک داشته باشد). 3- هنگام ظهور چهره جوان خواهند داشت. 4- حکومت جباران و ظالمان را از بین برده و امر خدا و دین حق را آشکار مى‏کند. 5- مردم را به قرآن و سنت رسول خدا و هدایت برمى‏گردند. نشانه‏هاى دیگرى نیز وجود دارد که براى مطالعه آن ر.ک: 1- ظهور نور، على سعادت‏پرور، نشر تشیع 2- علائم ظهور امام زمان(عج)، محمد حسین همدانى، انتشارات صحفى 3- نشانه‏هاى ظهور، سادات مدنى، نشر منیر 4- از ولادت تا ظهور، کاظم قزوینى، ترجمه: فریدونى، نشر آفاق 5- از ولادت تا ظهور، کربى، انتشارات الهادى 6- چشم به راه مهدى، جمعى از نویسندگان دفتر تبلیغات اسلامى قم، چاپ اول زمستان 1375، صص 316 – 245 7- مقاله بررسى نشانه‏هاى ظهور، اسماعیل اسماعیلى 8- منتخب‏الاثر، فى‏الاسلام الثانى عشر، لطف الله صافى گلپایگانى، ص 357 و 373 9- مهدى موعود، ترجمه جلد سیزدهم بحارالانوار، على دوانى، باب بیستم 10- امامت و مهدویت، لطف الله صافى گلپایگانى، ج 3، قسمت پایانى (به سوى دولت کریمه). البته با همه مسائل فوق‏الذکر عدم انتظار شاید گناه مسلم نباشد لکن تمام توصیه‏ها به اصل انتظار است. و براى انتظار آثار فردى و اجتماعى فراوانى است که براى کسب آن فوائد توصیه بر اصل انتظار شده است.