چرا نماز و روزه قضا پدر به عهده پسر بزرگتر است؟

پاسخ : همان طور که می دانیم هیچ‏کس گناه دیگرى را به دوش نمى‏کشد واین که در اسلام نماز قضاى پدر بر پسر بزرگ واجب است به معناى این نیست که پسر بار گناه پدر را به دوش مى‏کشد یا پدر به خاطر ترک نماز مورد سؤال و بازخواست و عقاب قرار نمى‏گیرد، بلکه یک تکلیف مازاد بر پسر بزرگ است که داراى مصالح و حکمت‏هاى خاص خود مى‏باشد که در مقابل از ارث بیشترى نیز برخوردار مى‏گردد (اموال اختصاصى پدر مثل انگشتر، اسلحه و… به پسر بزرگ مى‏رسد) که به نمونه‏هایى از آن حکمت‏ها اشاره مى‏کنیم: الف) اهمیت دادن به احترام فرزندان به والدین حتى والدین گنهکار. ب ) اهمیت دادن به پسر بزرگتر و این بدان جهت است که خانواده بعد از فقدان پدر دچار فقدان مدیر و بزرگ نگردد. ج ) اهمیت دادن به نماز و روزه این حکم مى‏فهماند که اگر کسى نماز و روزه را به جا نیاورد حتى بعد از مردن او این حکم ساقط نمى‏شود و با وجودى که او مورد مؤاخذه و عقاب قرار مى‏گیرد باید در همین دنیا آن نماز و روزه را به نیت او انجام دهند. پس پدر نمى‏تواند بگوید من نماز نمى‏خوانم و پسرم به جاى من مى‏خواند، زیرا این حکم به این معنا نیست که پدر عذاب نمى‏شود یا حتى ثواب آن نمازهایى که پسر مى‏خواند به پدر برسد بلکه ثواب آن نمازها هم براى پسر و کسى که نماز قضا را مى‏خواند محسوب مى‏گردد. در نتیجه حکمت وجوب نماز قضاى پدر بر پسر بزرگتر مسائل دیگرى است که به سه مورد از آن اشاره کردیم.