گناه شرک چیست؟

پاسخ : باید دانست در یک تقسیم‏بندى کلى دو نوع شرک داریم: 1- شرک اعتقادى، 2- شرک عملى. آنچه آمرزیده نمى‏شود، شرک اعتقادى به معنى شریک قرار دادن براى خداوند در نظام هستى است که از آن به شرک «جلى و آشکار» تعبیر مى‏شود و گروه مشرکان را نیز شامل مى‏شود. اما آنچه برخى مسلمانان و خداپرستان گاهى به آن دچار مى‏شوند «شرک عملى» به معناى عدم اخلاص در نیت و رفتار و تکیه بر غیرخدا در امور زندگى است که از آن به «شرک خفى و پنهان» نیز تعبیر مى‏شود. این نوع شرک قابل آمرزش است و به هر مقدار آدمى با توبه و انابه و توکل به خدا در مسیر اخلاص گام بردارد. رهایى او از این نوع شرک موجب کسب «درجات بهشت» مى‏شود و از «درکات جهنم» نجات مى‏یابد. باید دانست که اساسى‏ترین و عمیق‏ترین مسأله عقیدتى مسأله توحید است، توحید در همه زمینه‏ها و ابعاد، زیرا هر حرکت تخریبى و ضد الهى از شرک سرچشمه مى‏گیرد. دنیاپرستى، مقام‏پرستى، هواپرستى و مانند آن هر کدام شاخه‏اى از شرک محسوب مى‏شود. همان‏گونه که اساس تمام حرکت‏هاى صحیح و سازنده توحید است تنها دل به خدا بستن و سر بر عرفان او نهادن و از غیر او بریدن و همه بت‏ها را در آستان کبریایى او درهم شکستن ظلم در اصل به این معناست که چیزى سر جاى واقعى خودش قرار داده نشود و از حد و چارچوبش تجاوز نماید و در مورد خداوند چه ظلمى از این بالاتر که موجود بى‏ارزش و بى‏اثرى را همتاى او قرار گیرد که در این صورت هم حق الهى رعایت نشده و هم نسبت به خلق خدا جفا و ستم شده چون این کار باعث گمراهى آنها مى‏شود و هم درباره کسى که شرک ورزیده، چون از اوج عزت بندگى پروردگار به قعر دره ذلت پرستش غیر او سقوط مى‏کند.