چرا توسل و دعاهایم مستجاب نمی شود؟

پاسخ : از آنجا که طلب ودرخواست واقعى نمیتواند جز خیر و نیکى واقعى باشد و چون آدمى خیر و شر واقعى خویش را نمى‏داند،آن گونه که ذات اقدس اله فرمود: A}و یدع الانسانُ بالشرّ دعاءه بالخیر و کان الانسان عجولاً{A ؛ M} انسان همان‏گونه که خیر و خوبى را مى‏جوید، شر و بدى را نیز – به خیال خیر و خوبى – مى‏جوید{M حتى آیه شریفه تصریح مى‏کند که انسان در مورد خواسته‏هایش عجول است! خیر واقعى جز قرب و لقاى حق چیزى نیست پس شایسته و بایسته است که دعاکننده؛ اولاً، جز خیر و خوبى از خدا نخواهد و هرگز درخواستى زیان‏مند را در دعاهایش راه ندهد. ثانیا، اگر دعایش بى‏پاسخ ماند و آرزویش برآورده نشد، هرگز نومید نگردد و در سخن خدا که فرمود«دعا و نیاز بندگان را بر‏آورم». گمان بد نبرد و چنین پندارد آنچه درخواست کرده، بى‏آن که خود بداند، براى او زیانبار بوده است و از همین روى خداوند آن را نپذیرفته و برنیاورده است و خیرى دیگر را به جاى آن نهاده است. رمز و راز این که بسیارى از دعاهاى خوبان و نیکان برآورده نمى‏شود نیز همین است. خداوند لطفى خاص نسبت به بندگان نیک خود دارد و همین لطف خاص او را وامى‏دارد تا آنچه شرّ و بدى از پى دارد، از آنان دور کند، هر چند آنان خود آن را براى خویش نیکى پندارند. جریان جناب خضر را در سوره مبارکه کهف بخوانید که حضرت خضر، فرزند خانواده‏اى را به مصلحت مى‏کشد تا پدر و مادر مؤمنش از شرّى عظیم حفظ شوند و بتوانند ایمان خود را تا پایان عمر حفظ کند. حال اگر این پدر و مادر از روى مهر و محبت، زنده بودن فرزندشان را خیر و خوبى مى‏پنداشتند (جایى که حضرت موسى نیز که راه جناب خضر بود راز این امر را ندانست وبه جناب خضر معترض شد) و از خداوند زنده ماندن او را درخواست مى‏کردند، آیا اجابت دعای ان به قصد درخواست خیر و نیکى، صلاح و درست بود؟ اگر آن پسر زنده مى‏ماند به جاى خیر و نیکى، خسران دنیا آخرت آنان را از پى مى‏آورد. پیداست که اجابت دعاى آنان با کشته شدن آن پسر ممکن بوده است زیرا دعاکننده با این انگیزه دعا مى‏کند که به سعادت و صلاح برسد. وقتى دعاکننده‏اى بر چیز خاصى انگشت مى‏نهد و بر آوردن آن چیز خاص را از خدا مى‏خواهد و دوست دارد که دعایش ستجاب شود، ازاین‏رو است که خیر و صلاح خود را در برآوردن همان چیز مى‏بیند، حال اگر خدا ببیند و بداند که این دعا کننده میداند که آنچه را به دعا مى‏خواهد جز زیان براى او ندارد، اجابت دعاى واقعى او به این است که این دعاى او را نپذیرد و به جاى ن در حق او آن کند که خیر و صلاح او در آن است.اما درباره توسل به ائمه، ایشان واسطه‏هاى فیض الهى‏اند و بالاستقلال هیچ تأثیرى در عالم امکان ندارند و تنها مجرى اوامر لهى‏اند. پس شایسته است که متوسلین به ائمه(ع) همان طور که در دعاى توسل وارد شده، ایشان را واسطه و رشته‏ى اتصال به حق نگارند و خدا را از طریق اهل‏بیت(ع) بخوانند تا اگر صلاح بود درخواستشان به اجابت برسد. موضوع دیگرى که با شما خواهر گرامى مطرح مى‏کنیم آن است که آداب دعا را مراعات کنید. از جمله این آداب «امیدوارى به دا و نومیدى از هر چیز جز او» است و نیز زمینه اجابت دعا را فراهم کنید و از مهمترین زمینه‏ها باید به درنگ و تأمل و اصرار و افشارى در دعا اشاره کرد. به عبارت دیگر به خداوند حسن ظن داشته باشید و بعد با این مقدمه تلاش، کوشش و درخواست کنید. P}گر سر مقصود دارى مو به مو جوینده شو {E}گر وصال گنج خواهى سر به سر ویرانه باش{P P}گر مقام خوشدلى مى‏جویى از جام سپهر {E}شام در مستى سحر در نعره مستانه باش{P