در چه مواردی اطاعت از شوهر واجب نیست؟
پرسش : تا چه اندازه یک زن باید حرف های همسرش را با جان ودل بپذیرد تا موجب رضایت همسر و خداوند باشد و اصولا در چه مواردی اطاعت همسر واجب نیست ؟
پاسخ : اطاعت زن از شوهر نیازمند وجود زمینه های عاطفی و روانی و آموزش های تربیتی و اخلاقی است . در این مورد چنان چه موفق به جلب علاقه او باشید و نیز ناصحان مطمئن و فهمیده ای با روش صحیح او را نصیحت کنند, ان شائالله نتیجه بخش خواهد بود. پدیدار شدن مهر و محبت افزون تر معلول یک سری عوامل است که برخی از آنها در دست همسر و برخی در اختیار زوج است . آنچه که در اختیار زن است احترام و اهمیت دادن به شوهر, مهیا کردن محیط خانه برای او, همراهی با او در امور مختلف , پرهیز از بحث و مجادله های بی نتیجه , توجه به خواسته های جنسی شوهر و آماده ساختن خود برای او, صداقت و امانت و فداکاری و گذشت , از جمله اموری است که مراعات آن از جانب زن می تواند در جلب محبت شوهر موئثر باشد. مبنی بر این که زن چه باید بکند تا علاقه همسرش را جذب کند… باید عرض شود اسلام به منظور ایجاد علاقه و محبت بیشتر میان دو همسر به همتایی و کفو بودن آنها سفارش کرده است . در واقع می توان گفت مرد و زن اگر از نظر شرایط اعتقادی و اقتصادی نزدیک به هم باشند و براساس صداقت و حسن اعتماد به همدیگر زندگی خود را آغاز کنند و در طول زندگی روزمره به آن توجه کافی داشته باشند و آن را رعایت نمایند, خداوند علاقه و محبت و الفت را بین این دو همسر قرار خواهد داد. پس از انعقاد پیمان ازدواج نیز برای استحکام خانواده و استمرار آن الفت و علاقه , باید هر یک از مرد و زن به روابط میان خود توجه کافی مبذول کنند, همان طور که امام صادق (ع ) در تحف العقول , ص 323 توصیه های زیر را به هر یک از زن و شوهر ارائه فرموده اند: مرد در پیوند میان خود و همسرش از سه چیز بی نیاز نیست : 1- همدلی با زن تا از این راه محبت و دلبستگی زن را به خود جلب کند. 2- حسن خلق و متوجه کردن دل زن به سوی خویش با قیافه ای که در چشم زن خوشایند باشد. 3- توسعه دادن در معیشت همسر. زن هم در ارتباط میان خود و همسر همدلش از سه خصلت بی نیاز نیست : 1- خویشتنداری از هر آلودگی تا دل شوهر در اعتماد به وی در هر خوش و ناخوش مطمئن باشد. 2- مراقب حال شوهر بودن تا اگر لغزشی از او سر زد شوهر با او مهربان باشد. 3- اظهار عشق به شوهر با دلربایی و زیبا ساختن خویش در چشم وی . با استفاده از روایت فوق و دستورات دیگری که از بزرگان به ما رسیده است می توان راه کارهای عملی زیر را برای هر یک از زن و مرد توصیه نمود: 1- از آنجا که پس از پیمان ازدواج , زندگی مشترک شروع شده و دیگر »من و تو« در آن مطرح نیست , در کلیه موارد زندگی اعم از تملک , درآمد و… از کلمه »ما« استفاده نمایید نه »من « و »تو«. 2- در مقابل همسر خود هر چند که حق با شما باشد, لجبازی و اصرار نکنید. 3- همسر خود را به خصوص در مقابل بستگانش تحقیر نکنید. 4- از مخالفت و مشاجره با همسر خود بپرهیزید, زیرا محبت را از بین می برد. 5- به نقاط قوت و مثبت همسر خود بیشتر توجه کنید و به یاد آورید. 6- همسر خود را در معاشرت با اقوامش محدود نکنید. 7- زحمت هایی که برای پذیرایی خویشاوندان همسر خود متحمل شده اید به رخ وی نکشید. 8- از مردان دیگر نزد همسرتان تمجید نکنید. زن هیچ مردی را بر همسر خود و مرد هیچ زنی را بر همسر خود, ترجیح ندهد و در گفتار این موضوع را رعایت کنید, زیرا هر فردی ویژگی ها, خصلت ها و توانمندی های خاص خود را دارد. 9- برای انجام درخواست های خود با همسرتان با خشونت و آمرانه برخورد نکنید. 10- برای برآوردن نیازمندی های خود از نظر مادی وغیرمادی , امکانات همسر خود را در نظر گرفته و او را تحت فشار قرار ندهید. 11- کارهای همسر خود را هر چند کوچک است , تحسین کنید. 12- مرد باید کمک کردن در انجام کارهای منزل را فراموش نکند و بداند که همان طور که مرد در خارج خانه خسته می شود, زن نیز در منزل از کارهای خانه خسته می شود و نیازمند مساعدت و قدردانی است . 13- هر کدام از مرد و زن خود را برای همسرش بیاراید و به خصوص زن بهترین و تمیزترین لباس خود را در مقابل همسر خود بپوشد. 14- مرد توجه داشته باشد که وقتی همسرش عصبانی می شود (به ویژه در ایام عادات زنانه که به دلیل فیزیولوژیکی , زودتر عصبانی می شوند) او را با مهر و محبت آرام کند. علاوه بر این موارد فوق شما می توانید به کتاب آیین همسرداری , نوشته آیت الله ابراهیم امینی را مطالعه کنید و نکات بیشتر و گسترده تری را به دست آورید.