شرایط و حدود ارتباط در دوران نامزدی

پاسخ : ابتدا باید معنای دوران نامزدی را بیان کنیم : اگر منظور از این دوران فاصله ی بین عقد و ازدواج است چون محرمیت با عقد فراهم شده است لذا شرایط ارتباط در این دوره تابع فرهنگ خاص هر شهر و دیار است و بر اساس آداب و رسوم تعیین میشود . البته لازم است به این آداب و رسوم احترام گذارد و به آنها پایبند بود چه رعایت آن در واقع احترام به عقیده شریک زندگی خودتان است و موجب استحکام زندگی مشترک می شود و چنانچه آن را نمی پسندید آلان زمان تغییر آن نیست . اما اگر منظور از دوران نامزدی آغاز انتخاب است که هنوز هیچ عقدی خوانده نشده است در این دوره دختر وپسر با هم کاملا نامحرم هستند و باید همانند دو نامحرم با هم ارتباط داشته باشند . البته این ارتباط برای آنها مشکل است و نمی تواند دوران شیرینی باشد که راه حل آن است که با اجرای صیغه عقد موقت هم از ارتکاب حرام اجتناب کنند و هم از اوقات خوش این دوره خود را بهرمند سازند . پر واضح است که باید تا اندازه ای از شکل گرفتن این ازدواج مطمئن باشند و آنگاه اقدام به این عقد موقت نمایند. در واقع نامزدى در اسلام براى همه افراد یک شرط خاص دارد و در این جهت فرقى بین دانشجو و غیر آن نیست و آن این که زن و مرد در صورتى مى‏توانند با هم ارتباط برقرار کنند که شرعا صیغه عقد ازدواج (دائم یا موقت) بین آنها جارى شده باشد. بنابراین وقتى پسر و دختر جوانى یکدیگر را براى زناشویى و زندگى مشترک انتخاب مى‏کنند، بعد از مراسم عرفى خواستگارى اگر بخواهند با هم محرم باشند و بتوانند رفت و آمد داشته باشند، حتما باید صیغه عقد ازدواج بین آنها جارى بشود؛ وگرنه مثل دو فرد بیگانه هستند و نمى‏توانند با هم ارتباط داشته باشند و نگاه آنها به یکدیگر نیز اگر از روى لذت و شهوت باشد حرام است و بدون لذت و شهوت هم فقط مرد مى‏تواند به دست‏ها و صورت زن نگاه کند و زن هم تنها مىتواند به جاهایى که عرفا مردها نمى‏پوشانند (مثل سر و صورت و دست‏ها) نگاه کند. در واقع شرط مهم در دوران نامزدى از نظر اسلام محرمیت شرعی است و شرایط یا راهى دیگر براى ارتباط وجود ندارد و به صِرف خواستگارى و قول و قرار عرفى، زن و مرد به یکدیگر حلال نمى‏شوند.