تاثیر نیت در اعمال

پاسخ : چند نکته را متذکر مى‏شویم. 1- اگر منظور از سؤال این است که چگونه نیت که یک امر باطنى و پنهان است مى‏تواند ملاک سنجش انسانها قرار گیرد، پاسخ این است که با توجه به علم بى‏پایان الهى و این که براى خداوند آشکار و نهانى وجود ندارد و همه چیز در نزد او به طور یکسان معلوم است، مشکلى وجود نخواهد داشت که نیت ملاک سنجش باشد. 2- و اما اگر مقصود شما از سؤال، نحوه تأثیر نیت در سرنوشت انسان است، پاسخ این است که رابطه نیت با وجود انسان و کمالات او یک امر قراردادى نیست، بلکه نیت خالص، حاصل معرفت و باورهاى صحیح و محکم انسان است، هر قدر یقین نسبت به خداوند متعال و حاضر و ناظر بودن او و باور مرگ و معاد و مسؤولیت‏هاى اخروى در جان آدمى ریشه‏دارتر شود، نیت او هم خالص‏تر شده و در نتیجه به کمال و قرب الهى نزدیک‏تر خواهد شد. (آن کس که از عمق جان باور کند که سرچشمه هر خیرى خداست (بیّدوا الخیر) مشکل‏گشاى حقیقى خداست و در بحران‏هاى نزدگى هیچ کس جز خدا کاره‏اى نیست، به طور طبیعى از غیر خدا قطع امید خواهد کرد و حقیقت اخلاص همین است. امام على(ع) مى‏فرمایند: «اصلُ الاخلاصِ الیأسُ ممّا ایدى الناس؛ ریشه و اساس اخلاص ناامیدى از همه چیزهایى است که در دست دیگران است، یعنى ناامدیى مطلق از غیرخدا»). البته نیت در کنار اعمال صالح است که انسان را به مراتب عالى مى ‏رساند و در قالب مثال مى‏توان نیت را به ضریب اعمال تشبیه کرد (به مفهوم ریاضى ضریب توجه شود). نمودار تکامل و رشد انسان را مى‏توان بدینگونه ترسیم کرد: معرفت >– عقیده >– عمل صالح و خالص >– معرفت بالاتر >–عقیده قوى‏تر >–عمل خالص‏تر >–… با این توضیح رابطه نیت با آگاهى، باور و عمل روشن‏تر شده و معلوم مى‏شود که نیت خالص چه نقشى در سعادت جاودانه انسان دارد و اما در مورد بخش دوم این سؤال شما، برادر عزیز، تحصیل در رشته ریاضى و دیگر رشته‏هاى مورد نیاز جامعه اسلامى، اگر با نیت درست و با هدف آشنایى هر چه بیشتر با آایت الهى و خدمت به امت اسلام انجام شود، نوعى عبادت است و اگر در این حال عمر انسان هم به پایان رسد،مرگى سعادتمند و با عاقبت نیک است و اگر خداى ناخواسته قصد انسان الهى نباشد و به امور محدود و ناپایدار دنیوى محدود گردد، در هر رشته تحصیلى (حوزوى و دانشگاهى) و هر شغلى که باشد، در حال سقوط بوده و سرمایه‏هاى خدادادى خویش را بر باد داده است.