مرگ پاپیون
باور داشت بی‌گناه است و بدون ارتکاب جرم، محکوم و زندانی شده است. از محله‌ای بدنام و در صحبت گستاخ بود و چهره‌ای غلط‌انداز داشت و همین‌ها – از نظر دادگاه – برای اثبات مجرم بودنش کفایت می‌کرد.
روزنامه اعتماد در ادامه نوشت: «برای اتهام به قتل دادگاهی و مجرم شناخته شد. در دادگاه، قاضی بعد از صدور حکم به حبس ابد از او پرسید «به حکم صادر شده اعتراض یا درباره آن حرفی دارید؟» و او پاسخ داد: «هیچ حرفی برای گفتن ندارم آقای رییس! جز اینکه احساس می‌کنم باید به صورت‌تان تف بیندازم.
اما این کار را هم نمی‌کنم، زیرا می‌ترسم آب دهانم کثیف شود.»
آن زمان ۲۵ سال داشت و ۱۳ سال بعدی زندگی‌اش را برای آزادی جنگید، چون نظام قضایی کشورش فرانسه را فاسد می‌دید، هیچ تلاشی برای دادخواهی و اثبات بی‌گناهی و تبرئه خودش نکرد. فقط به فرار از زندان می‌اندیشید و مدام با خودش تکرار می‌کرد «زنده ماندن، زنده ماندن، زنده ماندن، این باید تنها مذهب من باشد.»
هنری شاریر، نویسنده و راوی کتاب مشهور پاپیون سال ۱۹۷۳ در چنین روزی (۲۸ ژوئیه) در مادرید از دنیا رفت. بعد از آزادی از زندان مدتی در کاراکاس زندگی کرد و مالک رستورانی کوچک بود. بعدها به فرانسه هم برگشت اما تصمیم به اقامت در آنجا نداشت و به جای زندگی در کشورش، سال‌های آخر عمر را در اسپانیا مقیم شد.
پاپیون را در سال‌های زندگی در ونزوئلا، با تکیه بر تجربیات خودش نوشت؛ هر چند احتمالا در بخش‌هایی از روایت تجربیات زندانیان دیگر را نیز به نام خودش زد و از آنِ خودش کرد. از آن گروه زندانیانی بودند که به خارج از فرانسه، به جزایری از مستعمرات این کشور فرستاده می‌شدند و در شرایطی بسیار وخیم گرفتار می‌افتادند.
دولت و دادگاه‌های فرانسه اهمیتی به این گروه از محکومان نمی‌دادند و مرگ و زندگی‌شان را موضوع قابل اعتنایی نمی‌دیدند. از این رو دو انتخاب پیش روی خودش داشت؛ یکی اینکه این محکومیت – به نظر خودش ناعادلانه – را تحمل کند و در حبس بمیرد یا اینکه به هر قیمتی شده راهی برای فرار بیابد و جان خودش را نجات دهد.
بسیاری از محکومان خواه‌ناخواه اولی را انتخاب کرده بودند اما او مصمم به فرار بود که البته کار آسانی نبود. چند بار گریخت و هر بار دستگیرش کردند. اما ناامید و تسلیم نشد و وانداد.
داستان زندگی‌اش، یکی از مشهورترین روایت‌های قرن بیستم است و دو فیلم سینمایی هم از روی آن ساخته‌اند که یکی سال ۱۹۷۳ و دیگری سال ۲۰۱۷ اکران شد. کتاب پاپیون که عنوان آن به لقب خود شاریر اشاره داشت (زیر گردنش پروانه‌ای خالکوبی شده بود) اواخر دهه ۱۹۶۰ منتشر شد و هر چند از نظر معیارهای ادبی ضعف‌ها و ایرادهای بسیار داشت، در جذب مخاطب رکورد زد و فقط در خود فرانسه بیشتر از یک‌ونیم میلیون نسخه فروخت.
کتاب هم روایتی از زندگی شاریر بود و هم حمله‌ای تمام‌عیار به نظام قضایی فرانسه و از این رو مقامات این کشور مجبور به دفاع از خودشان شدند و نویسنده را به خیال‌بافی و دروغ‌گویی متهم کردند. می‌گفتند ادعاهای شاریر نادرست است که مشکلاتی حتما هست اما اوضاع آنقدر که در کتاب تصویر می‌شود تیره و تار نیست. بحث درباره درستی و نادرستی جزییات روایت شاریر تا مدتی در فرانسه ادامه داشت و در همان بحبوحه، دادگاهی در این کشور با بازنگری در پرونده‌اش، حکم قبلی را باطل و او را بی‌گناه اعلام کرد. کسی به حکم جدید معترض نشد و ماجرای محکومیت هنری شاریر در ۱۹۷۰ با اعلام برائت او به پایان رسید.»
تماشاخانه ببینید | صحنه ای عجیب از سیل : باغی که در چند ثانیه غیب شد
سیریا؛ زبان تازه نفس موسیقی بوشهر/ وقتی “شعر یادم رفت” خاطره عاشقی در بوشهر می‌شود
فیلم های دیگر
منبع: عصر ایران
جیمز وب رکورد خودش را شکست
یک رصد جدید کهکشانی از جانب “جیمز وب” یک کهکشان را نشان داده است که تنها ۲۳۵ میلیون سال پس از مه‌بانگ وجود داشته است و در فاصله ۳۵ میلیارد سال نوری از زمین قرار دارد.
به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، مدت کوتاهی است که از عملیات علمی تلسکوپ فضایی “جیمز وب” می‌گذرد و این رصدخانه غول پیکر که چشمانی با قدرت دید فروسرخ دارد، در حال حاضر رکورد خود را در رصد دورترین کهکشان مشاهده شده شکسته است.
این تلسکوپ هفته گذشته کهکشانی را کشف کرد که ۴۰۰ میلیون سال پس از مه‌بانگ(Big Bang) وجود داشته است و اکنون یک تحلیل جدید از جانب تیم عملیات، یک کهکشان به نام “CEERS-93316” را هویدا کرده است که تنها ۲۳۵ میلیون سال پس از مه‌بانگ وجود داشته است و در فاصله ۳۵ میلیارد سال نوری از زمین قرار دارد.
گفتنی است که به گفته کارشناسان، این تازه آغاز راه برای “جیمز وب” است و این تلسکوپ احتمالاً چندین بار دیگر رکورد خود را خواهد شکست.
“جیمز وب” عمیق‌تر از هر زمان دیگری به جهان نگاه می‌کند
محققانی که این کشف جدید را محقق کرده‌اند، از دانشگاه “ادینبرو”(Edinburgh) هستند. آنها فهرستی از کهکشان‌های اولیه مشاهده شده توسط “جیمز وب” را برای بررسی عملکرد درخشندگی کهکشان‌هایی که اندکی پس از مه‌بانگ شکل گرفتند، گردآوری کردند. آنها در واقع برای رصد دورترین کهکشان شناخته شده توسط انسان برنامه‌ریزی نکرده بودند، بنابراین این یافته جدید یک اتفاق مسرت‌بخش بود.
این دانشمندان برای فهرست خود، ۵۵ کهکشان دوردست را شناسایی کردند که ۴۴تای آنها قبلا هرگز مشاهده نشده بود. محققان در یک مقاله پیش‌چاپ، این کهکشان جدید را با نام “CEERS-93316” توصیف کردند. آنها می‌گویند این کهکشان همچنین رکورد انتقال سرخ ۱۶.۷ را دارد. “انتقال سرخ”، اندازه‌گیری کشش نور با انبساط کیهان در طول موج‌های سرخ‌تر است. هر چه انتقال سرخ بالاتر باشد، کهکشان در کیهان، دورتر و اولیه‌تر است.
“کالوم دانان” دانشجوی دکترای اخترفیزیک در مؤسسه نجوم دانشگاه ادینبرو می‌گوید: ما از تلسکوپی استفاده می‌کنیم که دقیقاً برای انجام این نوع کارها طراحی شده است و این شگفت‌انگیز است.
“جیمز وب” احتمالاً در ماه‌های آینده رکورد خود را باز هم خواهد شکست
شایان ذکر است که کشف کهکشان “CEERS-93316” یک نتیجه اولیه است و برای تایید، نیاز به بررسی بیشتر دارد. به عبارت دیگر، باید تحت بررسی کامل طیف‌سنجی قرار گیرد. این موضوع در مورد کشف هفته گذشته کهکشان “GLASS-z13” نیز صادق است. قدمت این کهکشان که رکورددار قبلی بود، به ۳۰۰ میلیون سال پس از پیدایش جهان(مه‌بانگ) بازمی‌گردد.
رکورددار اسبق نیز یک کهکشان شناسایی‌شده توسط تلسکوپ فضایی “هابل” موسوم به “GN-z11” بود که قدمت آن به ۴۰۰ میلیون سال پس از مه‌بانگ بازمی‌گردد.
این مشاهدات رکوردشکن، قدرت عظیم “جیمز وب” را برجسته می‌کند که برای تشخیص چنین اجرام دوردست و کم‌نوری با استفاده از دوربین فروسرخ نزدیک خود موسوم به “NIRCam” طراحی شده است.
همانطور که گفته شد، ما و “جیمز وب” هنوز در ابتدای مسیر هستیم، چرا که این رصدخانه فضایی عملیات علمی خود را از ۱۲ ژوئیه ۲۰۲۲ آغاز کرده است.
این تلسکوپ به گونه‌ای طراحی شده است که در نهایت اجرامی را از ۱۰۰ میلیون سال پس از مه‌بانگ رصد کند. این بدان معناست که احتمالاً در ماه‌ها و سال‌های آینده شاهد شکستن چندین باره این رکورد خواهیم بود.
انتهای پیام
مرگ پاپیون