دعا برای خاموش کردن آتش

در باره موضوع مورد سوال دو روایت وارد شده و بقیه مطالب در روایت نیامده این دو روایت از قرار ذیل است :1- وَ بِالْإِسْنَادِ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص إِذَا رَأَیْتُمُ الْحَرِیقَ فَکَبِّرُوا فَإِنَّ اللَّهَ تَعَالَى یُطْفِئُهُ. (کشف الغمه فی معرفه الأئمه (ط – القدیمه)، ج 2، ص: 164)پیامبر اکرم ص هرگاه آتش را دیدید تکبیر بگویید که خداوند آن را خاموش می کند .مقصود از این روایت می تواند تاثیر تکبیر بر خاموش شدن آتش به صورت مستقیم باشد و یا فراهم آمدن اسباب ظاهری خاموش شدن آن .
و اما این که- بنا بر تفسیر اول- چرا با گفتن تکبیر آتش خاموش نمی شود می گوییم وقتی سخن از تاثیر یک ذکر به میان می اید مقصود این است که این ذکر فی حد نفسه این قابلیت واقتضا را دارد هر چند ممکن است موانعی باعث عدم تاثیر دعا شود برای روشن شدن این مطلب اگر بخواهیم مثالی بزنیم قابلیت تاثیر ذکر دعا و زیارت همانند این است که گفته شود یک جرقه ویا یک چوب کبریت انباری بزرگ یا یک شهر وجنگل پهناوررا به آتش می کشد معنای این سخن این نیست که هر جا جرقه ای زده شود یک شهر درآتش میسوزد چون صرف زدن جرقه در سوختن یک شهر کافی نیست بلکه شرایط بسیاری از قبیل این که هنگام روشن شدن جرقه بادی نوزد تا آن را خاموش کند وپس از آن نیز ماده قابل اشتعالی نزدیک به جرقه باشد وده ها شرایط از این دست لازم است تا چنین اثری برآن مترتب شود تاثیر ذکر ودعا نیز به همین شکل است یک دعا ویا ذکر میتواند آثار بزرگی بران مترتب باشد لکن تاثیر دعا شرایط بسیاری دارد که وجود این شرایط ونبودن موانع در تحقق اثر مترتب بر آن لازم است .
2 – بَعْضُ أَصْحَابِنَا عَنِ ابْنِ جُمْهُورٍ عَنْ أَبِیهِ عَنْ سُلَیْمَانَ بْنِ سَمَاعَهَ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْقَاسِمِ عَنِ الْمُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ قَالَ: وَجَّهَ أَبُو جَعْفَرٍ الْمَنْصُورُ إِلَى الْحَسَنِ بْنِ زَیْدٍ وَ هُوَ وَالِیهِ عَلَى الْحَرَمَیْنِ أَنْ أَحْرِقْ عَلَى جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ دَارَهُ فَأَلْقَى النَّارَ فِی دَارِ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ فَأَخَذَتِ النَّارُ فِی الْبَابِ وَ الدِّهْلِیزِ فَخَرَجَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع یَتَخَطَّى النَّارَ وَ یَمْشِی فِیهَا وَ یَقُولُ أَنَا ابْنُ أَعْرَاقِ الثَّرَى أَنَا ابْنُ إِبْرَاهِیمَ خَلِیلِ اللَّهِ ع. ( الکافی (ط – الإسلامیه)، ج 1، ص: 473).
مفضل بن عمر گوید: ابو جعفر منصور (خلیفه عباسى) بحسن بن زید که از طرف او والى مکه و مدینه بود، پیغام داد که: خانه جعفر بن محمد را بسوزان، او بخانه امام آتش افکند و بدر خانه و راه رو سرایت کرد، امام صادق علیه السلام بیرون آمد و در میان آتش گام برداشته راه میرفت و میفرمود: منم پسر أعراق الثرى منم پسر ابراهیم خلیل اللَّه (که آتش نمرود بر او سرد و سلامت گشت).
توضیح
– أعراق الثرى بمعنى ریشه هاى در زمین است و آن لقب اسماعیل پیغمبر است و شاید جهتش اینست که اولاد اسماعیل مانند رگ و ریشه در اطراف زمین پراکنده شدند و افتخار امام صادق علیه السلام باو از این نظر است که او فرزند شریف و گرامى جناب ابراهیم است.