شهادت امام حسین(ع) ربطی به یزید و اهل شام ندارد، چرا که کوفیان امام را دعوت و شهید کردند؟

شهادت امام حسین(ع) ربطی به یزید و اهل شام ندارد، چرا که کوفیان امام را دعوت و شهید کردند؟

جواب این پرسش مبتنی بر آن است، که علل قیام و افراد تاثیر گذار در قیام بررسی شود. درباره ماهیت و علل قیام امام حسین(ع) اختلاف نظر وجود دارد. برخی عقیده دارد، که علت اصلی قیام امام حسین(ع) امر به معروف و نهی از منکر می‌باشد. چنانکه در بیشتر کلمات و سخنان امام حسین(ع) نیز به امر به معروف و نهی منکر تأکید شده است.1 امام حسین(ع) نیز در وصیت‌نامه خود یکی از اهداف و علل اصلی قیام خود را امر به معروف و نهی از منکر بیان کرد.2 اگر این مبنا را بپذیریم، مردم کوفه، شام و یزید به امام خیانت کردند؛ زیرا مردم کوفه بودند، که از امام دعوت و سپس او را به شهادت رساندند. مردم شام بودند، که امام حق را نشناخته به جایی که از امام و حجت خدا حمایت کنند، از یزید شراب‌خوار و کافر حمایت کردند! آیا حمایت از نوه پیامبر- که لایق‌ترین فرد برای رهبری بود- بهتر است، یا حمایت از حکومت نامشروع یزید؟ آیا امر به معروف و نهی از منکر بر همگان واجب نیست؟ آیا قیام علیه حاکم ظالم وظیفه الهی نیست؟ چرا مردم شام از یزید حمایت کردند و وظیفه خود را انجام ندادند؟! یزید می‌دانست، که امام لایق‌ترین فرد برای رهبری است و ولایت حق او است، پس چرا از مسند قدرت کنار نرفت و حکومت را به امام واگذار نکرد؟ مهم‌تر از همه یزید بود، که جهت رسیدن به قدرت فرزند پیامبر را به قتل رساند، زیرا به تحریک و تهدید و تطمیع مردم کوفه پرداخت، که امام را به قتل برسانند. بی‌تردید اگر تهدیدات و تحریک یزید نبود، مردم کوفه مرتکب چنین جنایتی هولناک نمی‌شدند. از طرفی یکی از علل مهم قیام امام، بیعت خواستن یزید از امام می‌باشد. بر اساس این مبنا نیز عامل اصلی قتل امام حسین(ع) یزید بود. مردم شام نیز در این جنایت تاثیر گزار بودند، زیرا یزید امام حسین(ع) را تهدید به قتل کرد. حتی توطئه نمود، که امام را در مکه به شهادت برساند.3 مهمتر از همه این یزید بود، که با فرستادن نامه به حاکم مدینه خواست، تا از امام حسین(ع) بیعت بگیرد و یا او را به قتل برساند.4 همین نکته موجب خروج امام از مدینه شد و بعد موجب شهادت امام شد. 1. مجلسی، بحار الأنوار، تهران، اسلامیه، چ دوم، 1363ش، ج45، ص6. (نرم افزار سیره معصومان) 2. ابن اعثم کوفی، الفتوح، تحقیق علی شیری، بیروت، دارالاضواء، چ اول، 1411ق، ج5، ص21؛ موفق بن احمد خوارزمی، ‏مقتل الحسین، قم، انوار الهدی، چ دوم، ‏1423ق،‏ ج1، ص273. (نرم افزار سیره معصومان) 3. شیخ عباس قمی، منتهی الامال، قم، دلیل، چ اول، 1379ش، ج2، ص753؛ رسول جعفریان، حیات فکری و سیاسی امامان شیعه، قم، انصاریان، چ ششم، 1381ش، ص189.(نرم افزار سیره معصومان) 4. منتهی الامال، پیشین، ج2، ص697.