حق تمکین
حق تمکین
برای به دست آوردن نگرش اسلام به مسأله مناسبات و روابط همسران باید، مجموعه احکام فقهی و آموزه‌های اخلاقی و تربیتی را باهم و یک جا ملاحظه کرد تا در دام برداشت‌های ناکامل و تفسیر به رأی نیفتیم. اسلام تنها در صدد بیان جنبه فقهی و شرعی قضیه نیست؛ بلکه به جنبه اخلاقی قضیه نیز توجه وافر دارد. جنبه فقهی و شرعی قضیه که تنها کف و حداقل مسئله را بیان می کند ناظر به تمکین جنسی و پاسخ به نیاز جنسی شوهر در مواقع مشروع است، اما جنبه اخلاقی قضیه بسیار فراتر از این است.
این را بدانید که مسائل اخلاقی در دین اسلام کاری به حداقل‌ها ندارد و نمی‌گوید که حد مُجاز عمل تا کجاست؛ بلکه می‌گوید رضایت خالق در چیست، کدام عمل بهترین عمل و مرضیّ رضای الهی است و زودتر انسان را به مقصد می‌رساند تا آن را انجام دهیم.
درست است که از جمله حقوقی که مرد نسبت به همسر خود دارد تمکین است یعنی زن وظیفه دارد نیاز جنسی شوهر خود را ارضا کند و تأمین کند و در غیر از مواردی خاص مثل ایام عادت یا روزه واجب، زن حق استنکاف ندارد بلکه باید به خواسته همسرش جواب مثبت بدهد و رضا و رغبت شرط نیست، اما برای رسیدن به اوج لذت جنسی و نشاط کافی در زندگی زناشویی چه بهتر است که رضایت و رغبت متقابل بین زن و شوهر در این زمینه حاصل شود این امر (رضایت و رغبت متقابل) نه تنها نیازهای فیزیولوژیک و زیستی همدیگر به شکل کامل و زیباتر و بهتری تأمین و ارضا می شود بلکه در روابط عاطفی و مشترک زن و شوهر نیز تأثیر گذار است. به همین خاطر در دستورات دینی، توصیه های قابل ملاحظه ای درباره چگونگی عمل زناشویی بیان شده است. مثلا در محل امن عمل زناشویی انجام گیرد و در معرض مشاهده و دید دیگران حتی کودک شیر خوار انجام نگیرد. و یا این عمل سریع و بدون مقدمات انجام نگیرد. به عبارتی دیگر چون زنان معمولا دیرتر از مردان به اوج لذت جنسی می رسند با تمهید مقدمات و جلب رضایت همسر، به امور جنسی پرداخته شود و مطالب دیگر که همه حکایت از آن دارد رضایت و رغبت متقابل زن و شوهر شرط کمال برخورداری از این لذت جنسی است.