کدام رنگ چراغ راهنمایی برای عبور عابر پیاده مناسب است
کدام رنگ چراغ راهنمایی برای عبور عابر پیاده مناسب است را از سایت هاب گرام دریافت کنید.
چی سبز و زرد و چی قرمزه بچه ها؟
چی سبز و زرد و چی قرمزه بچه‌ها؟
بوی مهر می‌آمد و زهرا با کیف قرمز هر روز جلوی آینه می‌رفت و تقویم به دست به شمارش معکوس روزها می‌پرداخت. یک هفته بیشتر به باز شدن مدارس باقی نمانده بود که یک روز صبح زود، مادر او را بیدار کرد: «دخترم! بلند شو ساعت هفت صبحه.» زهرا چشمانش را با پشت دست مالید: «مامان! کجا می خوایم برویم؟» مادر لبخند زد: «یه هفته دیگه بیشتر به مدرسه نمونده؛ من میرم سرکار و نمی تونم هرروز تورو به مدرسه برسونم؛ باید آموزشای لازم رو ببینی و خودت مدرسه بری…»
آن وقت هر دو با هم راهی شدند. مادر راحت‌ترین و مستقیم‌ترین راه را برای زهرا انتخاب کرد. اما زهرا کوچولو باید از یک خیابان که به مدرسه منتهی می‌شد عبور می‌کرد؛ گر چه در مهد کودک عبور از خیابان را آموخته بود ولی فرصت تجربه کردنش را نداشت و این نخستین تجربه اش بود. او رنگ چراغها را خوب می‌شناخت و در طول راه برای مادرش هم تعریف می‌کرد. زهرا از این که می‌توانست مثل بزرگترها به تنهایی از خیابان عبور کند احساس بزرگی می‌کرد.
اولین چراغهای راهنمایی و رانندگی
چراغهای راهنمایی در سال 1868 پیش از اختراع اتومبیل و در زمانی که ترافیک شهری تنها شامل چهارپایان، واگن‌ها، کالسکه‌ها و عابران پیاده می‌شد در لندن طراحی و نصب شد. این چراغ ها از دو فانوس گازی قرمز به معنای توقف و سبز به معنای احتیاط درست شده بود. اما، نخستین چراغهای راهنمایی و رانندگی در ایران به سال‌های دهه 30 برمی گردد که در محل‌های خاصی مانند باغ ملی، دروازه شمیران، گمرک و امیریه نصب شدند.
البته قبل از آن چراغهای راهنمایی به صورت کوله پشتی بودند و در پشت مأمور قرار می‌گرفتند. چراغهای کوله پشتی، دارای دو چراغ قرمز و سبز بودند و کلیدی جهت خاموش و روشن کردن داشتند که روی سینه سمت چپ مأمور قرار داشت. کنترل این نسل از چراغها به صورت غیر خودکار توسط مأموران پلیس راهنمایی و رانندگی صورت می‌گرفت و تنها معیار تصمیم گیری آنها برای تغییر وضعیت چراغ، مشاهداتشان از وضع ترافیک در تقاطع مربوطه بود. میزان زمان سبز و قرمز نیز بسته به نظر همان مأمور تعیین می‌شد.
آموزش چراغ راهنمایی به کودکان
با توجه به اجباری شدن پیش دبستانی در سال‌های آتی، کودکان قبل از مدرسه با چراغ راهنمایی و کلیه علائم به صورت ابتدایی آشنا می‌شوند. این آشنایی برای دانش آموزانی مفید واقع می‌شود که باید بدون سرویس به مدرسه بروند. از آنجایی که امروزه کودکان از همان ابتدا در مدرسه با واژه همیار پلیس آشنا می‌شوند و برای این مسئله از بچه‌ها کمک گرفته می‌شود؛ دانش آموزان احساس بهتری دارند و در نظم، ترتیب و رعایت قوانین راهنمایی بیشتر تلاش می‌کنند.
امروزه چراغ راهنمایی به عنوان ابزار اصلی کنترل و مدیریت تقاطع‌های به شمار می‌رود. چراغ راهنمایی یک نماد راهنمایی و رانندگی است که در تقاطع جاده‌ها، پیاده‌روها، محل ورود و خروج عابرین پیاده نصب می‌شود و جریان آمد و رفت را کنترل می‌کند. این وسیله حق عبور را به کمک سه رنگ نوری استاندارد (قرمز، زرد، سبز) مشخص می‌سازد.
روشن بودن رنگ سبز برای وسایل نقلیه به معنی اجازه عبور در مسیر مشخص شده است،
یعنی ماشینها می‌توانند با سرعت مطمئن عبور کنند و عابرین پیاده باید پشت چراغ به انتظار بایستند.روشن بودن رنگ زرد برای وسایل نقلیه به معنی پایان یافتن مهلت عبور است و ماشینها باید با احتیاط عبور کنند. همچنین رنگ زرد یعنی دقت بیشتر برای عابران در حال عبور و اعلام توقف به عابرانی که نزدیک مسیر خط کشی می‌شوند. روشن بودن چراغ قرمز وسایل نقلیه به معنی توقف است؛ یعنی ماشینها باید پشت چراغ قرمز بایستند و حق عبور با عابریم پیاده است. تمامی موارد گفته شده برای عابرین نیز صدق می‌کند.
راه مطمئن برای رد شدن از خیابان
دانش آموزان برای رد شدن از خیابان به طور سلامت، باید یکی از سه راه ذیل را انتخاب نمایند:
تنظیم: علی سرمدی
منبع مطلب : article.tebyan.net
مدیر محترم سایت article.tebyan.net لطفا اعلامیه سیاه بالای سایت را مطالعه کنید.
چراغ راهنمایی
چراغ راهنمایی یا چراغ راهنما یک وسیله یا نماد راهنمایی و رانندگی است. این چراغ در تقاطع جاده‌ها، پیاده‌روها، ورودی و خروجی معابر و برخی اماکن دیگر نصب می‌شود و جریان آمد و شد را هدایت می‌کند. این وسیله حق عبور را به کمک سه رنگ نوری استاندارد (قرمز، زرد ، سبز) مشخص می‌سازد.
عموماً نور قرمز شامل فام نارنجی رنگ و نور سبز شامل فام آبی رنگ است تا مبتلایان به کوررنگی قرمز-سبز را به گمراهی نیندازد.
چراغهای راهنمایی در ایران قبل از چهار راه نصب می‌شود ولی در امریکا چراغهای راهنمایی بعد از چهار راه نصب می‌شوند تا راننده در هنگام توقف پشت خط عابر پیاده یا خط ایست دید بهتری به چراغ راهنمایی داشته باشد.
تاریخچه چراغ راهنمایی[ویرایش]
چراغهای راهنمایی در سال ۱۸۶۸ پیش از اختراع اتومبیل و در زمانی که ترافیک شامل چهارپایان، واگن‌ها، کالسکه‌ها و عابران پیاده می‌شد، طراحی و در لندن نصب شد.
این چراغ از دو فانوس گازی قرمز به معنای توقف و سبز به معنای احتیاط و توسط مهندس راه‌آهن، به نام “J P Knight ” ساخته شده بود.
البته یک سال بعد در ژانویه ۱۸۶۹ این چراغ راهنمایی گازی منفجر شد و مأمور پلیسی را که مشغول روشن کردن آن بود، به شدت مجروح کرد.
اما اولین چراغ راهنمایی نسل جدید که به چراغهای راهنمایی امروزی شبیه تر است، بعد از اختراع اتومبیل و در شهر دیترویت و به همت یک مأمور پلیس راهنمایی و رانندگی ساخته شد.
او این چراغ را با الهام از چراغ کنترل خط ریل راه‌آهن که از گذشته به چراغهای برقی خودکار مجهز شده بودند، طراحی کرد، این چراغ با سه فانوس، قرمز، نارنجی و سبز از چراغهای کنترل خطوط ریلی ساخته شد و در یک تقاطع در دیترویت نصب شد. با آزمایش موفقیت آمیز این چراغ، ظرف کمتر از یکسال ۱۵ تقاطع در این شهر به چراغ راهنمایی مجهز شدند. از آن تاریخ به بعد پیشرفت‌های بسیاری در حوزه طراحی و ساخت و مدیریت چراغهای راهنمایی به دست آمده‌است و امروزه چراغ راهنمایی به عنوان ابزار اصلی کنترل و مدیریت تقاطع‌های مهم هستند.
چراغ راهنمایی در ایران[ویرایش]
در ایران هم نخستین چراغهای راهنمایی و رانندگی در سال‌های دهه ۳۰ در تقاطع‌های سپه ولی عصر، پل امیر بهادر، باغ ملی، دروازه شمیران، گمرک و امیریه نصب شد ولی قبل از نصب این چراغها، چراغهای راهنمایی به صورت کوله پشتی بودند که دارای دو چراغ قرمز، سبز و کلیدی در جهت خاموش و روشن کردن آنها بود، کوله پشتی در پشت مأمور قرار می‌گرفت و کلید آن روی سینه سمت چپ قرار داشت.
بالاخره در سال‌های ۳۹ و ۴۰ تقاطع‌های شهر تهران به مرور به نسل جدید چراغهای راهنمایی مجهز شدند. نسل اول چراغهای راهنمایی و رانندگی که در شهر تهران راه‌اندازی شدند مجهز به فانوس‌های لامپی کوچک بودند که از دید کافی به خصوص در ساعات میانی روز و در نور شدید آفتاب برخوردار نبود ضمن آنکه به دلیل عدم طراحی مناسب سیستم برق رسانی و استفاده از روش کابل کشی هوایی برای تأمین انرژی، درصد بروز اختلال در سیستم برق آنها بسیار بالا بوده و خاموشی مکرر چراغهای راهنمایی در تقاطعات اجتناب ناپذیر بود.
کنترل این نسل از چراغهای راهنمایی به صورت غیر خودکار و توسط مأموران پلیس راهنمایی و رانندگی صورت می‌گرفت و تنها معیار تصمیم‌گیری آنها برای تغییر وضعیت چراغ، مشاهداتشان از وضع ترافیک در تقاطع مربوط بود. میزان زمان سبز و قرمز نیز بسته به نظر همین مأموران پلیس تعیین می‌شد.
تحول دیگر در طول این دوران، راه‌اندازی چراغهای راهنمایی و رانندگی زمان ثابت بود که در آنها مدت زمان فاز سبز و قرمز برای هریک از مسیرهای منتهی به تقاطع از قبل تعیین می‌شد و این زمان‌بندی فارغ از تغییرات حجم ترافیک در ساعات مختلف شبانه روز به صورت یکسان اعمال می‌شد.
در سال ۱۳۷۱ با توجه به لزوم گسترش، بهینه‌سازی و ایجاد دگرگونی در تجهیز تقاطع‌ها به چراغهای راهنمایی مبتنی بر نگرش فنی و مهندسی و مطابق با استانداردهای روز دنیا و بهره‌گیری از تکنولوژی‌های نوین و سازماندهی نظام مند زمینه نصب و راه‌اندازی و بهره‌برداری از چراغهای راهنمایی، مسئولیت طراحی، نصب و راه‌اندازی چراغهای راهنمایی و رانندگی سطح شهر تهران به عهدهٔ شهرداری تهران گذاشته شد. تولیدکننده عمده این محصول شرکت پیام نور خودرو[۱] در ایران می‌باشد.
چراغهای راهنمایی و مشکل گردش به چپ[ویرایش]
یکی از مواردی که در چهار راههای معمولی کشور می‌توان از آن نامبرد مشکل همزمانی چراغ سبز عابر و ماشین‌هایی است که در چهار راه قصد گردش به چپ دارند و با وجود اینکه عابر به عنوان عنصر ترافیکی لحاظ شده و اخیراً برای تجاوز به خط عابر جریمه هم در نظر گرفته شده، با این حال به اینترتیب عملاً در ترافیک چهار راه در مواجهه رویارو با هجوم وسایل نقلیه که در رقابت برای عبور از چهار راه هستند قرار می‌گیرد. این مشکل نه تنها برای عابر پیاده بلکه برای وسایل نقلیه‌ای که در خیابان مقابل اند و قصد حرکت مستقیم را دارند در مواجهه با ماشین‌هایی که قصد گردش به چپ را دارند وجود دارد، راه حل زیر ساده، از نظر کیفی مطلوب و هم از نظر کمی مقرون به صرفه است و هم با ایجاد کاهش سطح ترافیکی برای عابر و رانندگان خودروها برخلاف تصور در زمان رفت‌وآمد آنها صرفه جویی می‌شود. آنچه که می‌توان به عنوان یک چهار راه استاندارد در نظر گرفت با توجه به آنچه که از کشورهای قانونمند و پیشرو در اجرای قوانین راهنمایی و رانندگی می‌دانیم به اینترتیب است:
البته شکل کلی چهار راه باید خیابانهای حاشیه‌ای گردش به راست را داشته باشد که معمولاً با گوشه‌های مثلثی شکل چهار طرف چهار راه هم در نظر گرفته می‌شوند، در این بین تنها مواردی که باید اضافه شوند استفاده از چراغهای راهنمایی در سر چهار راه که علاوه بر مسیر مستقیم مسیر گردش به چپ را هم به‌طور مجزا نشان می‌دهند و نیز ایجاد خطوط ممتد و پیکانهای راهنما روی سطح خیابان قبل از چهار راه در صورت موجود نبودن است.
برای چهار راههایی که شکل توصیف شده را ندارند و امکان تغییر آن هم موجود نیست، با بازبینی روی عملکرد ترافیک و تصحیح چراغهای راهنمایی می‌توان با کنترل درست چراغها از تلاقی همزمان رفت‌وآمد تا حد امکان جلوگیری به عمل آورد و از تنش مواجهه همزمان وسیله نقلیه با عابر پیاده یا وسیله نقلیه کاست.
نگارخانه[ویرایش]
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
پانویس[ویرایش]
منبع مطلب : fa.wikipedia.org
مدیر محترم سایت fa.wikipedia.org لطفا اعلامیه سیاه بالای سایت را مطالعه کنید.
چراغ راهنمایی و تاریخچه آن (همراه با مفهوم رنگهای آن سبز،زرد، قرمز)
چراغ راهنمایی و تاریخچه آن
چراغ راهنمایی یک وسیله یا نماد راهنمایی و رانندگی است. این چراغ در تقاطع جاده‌ها، پیاده‌روها، ورودی و خروجی معابر و برخی اماکن دیگر نصب می‌شود و جریان آمد و شد را هدایت می‌کند. این وسیله حق عبور را به کمک سه رنگ نوری استاندارد (قرمز، زرد ، سبز) مشخص می‌سازد.
روشن بودن رنگ سبز به معنی اجازه عبور در مسیر مشخص شده‌است.
روشن بودن رنگ زرد به معنی پایان یافتن مهلت عبور، دقت بیشتر برای عابران در حال عبور و اعلام توقف به عابرانی که به مسیر نزدیک می‌شوند.
روشن بودن چراغ قرمز به معنی توقف است.
عموماً نور قرمز شامل فام نارنجی رنگ و نور سبز شامل فام آبی رنگ است تا مبتلایان به کوررنگی قرمز-سبز را به گمراهی نیندازد.
تاریخچه چراغ راهنمایی
چراغهای راهنمایی در سال ۱۸۶۸ پیش از اختراع اتومبیل و در زمانی که ترافیک شامل چهارپایان، واگن‌ها، کالسکه‌ها و عابران پیاده می‌شد، طراحی و در لندن نصب شد.
این چراغ از دو فانوس گازی قرمز به معنای توقف و سبز به معنای احتیاط و توسط مهندس راه آهن، به نام “J P Knight ” ساخته شده بود.
البته یک سال بعد در ژانویه ۱۸۶۹ این چراغ راهنمایی گازی منفجر شد و مأمور پلیسی را که مشغول روشن کردن آن بود، به شدت مجروح کرد.
اما اولین چراغ راهنمایی نسل جدید که به چراغهای راهنمایی امروزی شبیه تر است، بعد از اختراع اتومبیل و در شهر دیترویت و به همت یک مأمور پلیس راهنمایی و رانندگی ساخته شد.
او این چراغ را با الهام از چراغ کنترل خط ریل راه آهن که از گذشته به چراغهای برقی خودکار مجهز شده بودند، طراحی کرد، این چراغ با سه فانوس، قرمز، نارنجی و سبز از چراغهای کنترل خطوط ریلی ساخته شد و در یک تقاطع در دیترویت نصب شد. با آزمایش موفقیت آمیز این چراغ، ظرف کمتر از یکسال ۱۵ تقاطع در این شهر به چراغ راهنمایی مجهز شدند. از آن تاریخ به بعد پیشرفت‌های بسیاری در حوزه طراحی و ساخت و مدیریت چراغهای راهنمایی به دست آمده‌است و امروزه چراغ راهنمایی به عنوان ابزار اصلی کنترل و مدیریت تقاطع‌های مهم هستند.
چراغ راهنمایی در ایران
چراغ راهنمایی در یکی از چهارراههای تهران همراه با نمایشگر زمان.
در ایران هم نخستین چراغهای راهنمایی و رانندگی در سال‌های دهه ۳۰ در تقاطع‌های سپه ولی عصر، پل امیر بهادر، باغ ملی، دروازه شمیران، گمرک و امیریه نصب شد ولی قبل از نصب این چراغها، چراغهای راهنمایی به صورت کوله پشتی بودند که دارای دو چراغ قرمز، سبز و کلیدی در جهت خاموش و روشن کردن آنها بود، کوله پشتی در پشت مامور قرار می‌گرفت و کلید آن روی سینه سمت چپ قرار داشت.
بالاخره در سال‌های ۳۹ و ۴۰ تقاطع‌های شهر تهران به مرور به نسل جدید چراغهای راهنمایی مجهز شدند. نسل اول چراغهای راهنمایی و رانندگی که در شهر تهران راه‌اندازی شدند مجهز به فانوس‌های لامپی کوچک بودند که از دید کافی به خصوص در ساعات میانی روز و در نور شدید آفتاب برخوردار نبود ضمن آنکه به دلیل عدم طراحی مناسب سیستم برق رسانی و استفاده از روش کابل کشی هوایی برای تأمین انرژی، درصد بروز اختلال در سیستم برق آنها بسیار بالا بوده و خاموشی مکرر چراغهای راهنمایی در تقاطعات اجتناب ناپذیر بود.
کنترل این نسل از چراغهای راهنمایی به صورت غیر خودکار و توسط مأموران پلیس راهنمایی و رانندگی صورت می‌گرفت و تنها معیار تصمیم گیری آنها برای تغییر وضعیت چراغ، مشاهداتشان از وضع ترافیک در تقاطع مربوطه بود. میزان زمان سبز و قرمز نیز بسته به نظر همین مأموران پلیس تعیین می‌شد.
تحول دیگر در طول این دوران، راه‌اندازی چراغهای راهنمایی و رانندگی زمان ثابت بود که در آنها مدت زمان فاز سبز و قرمز برای هریک از مسیرهای منتهی به تقاطع از قبل تعیین می‌شد و این زمان‌بندی فارغ از تغییرات حجم ترافیک در ساعات مختلف شبانه روز به صورت یکسان اعمال می‌شد.
در سال ۱۳۷۱ با توجه به لزوم گسترش، بهینه‌سازی و ایجاد دگرگونی در تجهیز تقاطع‌ها به چراغهای راهنمایی مبتنی بر نگرش فنی و مهندسی و مطابق با استانداردهای روز دنیا و بهره‌گیری از تکنولوژی‌های نوین و سازماندهی نظام مند زمینه نصب و راه‌اندازی و بهره‌برداری از چراغهای راهنمایی، مسئولیت طراحی، نصب و راه‌اندازی چراغهای راهنمایی و رانندگی سطح شهر تهران به عهدهٔ شهرداری تهران گذاشته شد. تولید کننده عمده این محصول شرکت پیام نور خودرو[۱] در ایران می‌باشد.
چراغهای راهنمایی و مشکل گردش به چپ
یکی از مواردی که در چهار راههای معمولی کشور می‌توان از آن نامبرد مشکل همزمانی چراغ سبز عابر و ماشین‌هایی است که در چهار راه قصد گردش به چپ دارند و با وجوداینکه عابر بعنوان عنصر ترافیکی لحاظ شده و اخیراً برای تجاوز به خط عابر جریمه هم در نظر گرفته شده، با این حال به اینترتیب عملاً در ترافیک چهار راه در مواجهه رویارو با هجوم وسایل نقلیه که در رقابت برای عبور از چهار راه هستند قرار می‌گیرد. این مشکل نه تنها برای عابر پیاده بلکه برای وسایل نقلیه‌ای که در خیابان مقابل اند و قصد حرکت مستقیم را دارند در مواجهه با ماشین‌هایی که قصد گردش به چپ را دارند وجود دارد، راه حل زیر ساده، از نظر کیفی مطلوب و هم از نظر کمی مقرون به صرفه است و هم با ایجاد کاهش سطح ترافیکی برای عابر و رانندگان خودروها برخلاف تصور در زمان رفت‌وآمد آنها صرفه جویی می‌شود. آنچه که می‌توان بعنوان یک چهار راه استاندارد در نظر گرفت با توجه به آنچه که از کشورهای قانونمند و پیشرو در اجرای قوانین راهنمایی و رانندگی می‌دانیم به اینترتیب است:
۲۰۰–۱۰۰ متر قبل از هر چهار راه مسیرهای گردش به چپ و غیر آن با فلشهای راهنما روی سطح جاده به دو ناحیه با نسبت عرضهای ۱:۲ (با فرض تساوی احتمال عبور در هر سه جهت: راست، مستقیم و چپ) با ایجاد خط ممتد تقسیم می‌شود.
در انتهای این مسیر پس از تقسیم ماشینها در سر چهار راه ابتدا چراغ راهنمایی گردش به چپ ماشین‌هایی را که گردش به چپ دارند هدایت کرده و در طی این مدت چراغ راهنمایی عابر یا عبور مستقیم به رنگ قرمز است.
سپس چراغ راهنمایی گردش به چپ قرمز شده و همزمان چراغ راهنمایی عبور مستقیم و عابر پیاده در دو طرف مسیر سبز می‌شود.
این وضعیت بترتیب برای گذر از خیابان مجاور در سمت راست انجام می‌شود تا پس از یک دور کامل دور چهار راه به نقطه اول بازگردد.
البته شکل کلی چهار راه باید خیابانهای حاشیه‌ای گردش به راست را داشته باشد که معمولاً با گوشه‌های مثلثی شکل چهار طرف چهار راه هم در نظر گرفته می‌شوند، در این بین تنها مواردی که باید اضافه شوند استفاده از چراغهای راهنمایی در سر چهار راه که علاوه بر مسیر مستقیم مسیر گردش به چپ را هم بطور مجزا نشان می‌دهند و نیز ایجاد خطوط ممتد و پیکانهای راهنما روی سطح خیابان قبل از چهار راه در صورت موجود نبودن است.
برای چهار راههایی که شکل توصیف شده را ندارند و امکان تغییر آن هم موجود نیست، با بازبینی روی عملکرد ترافیک و تصحیح چراغهای راهنمایی می‌توان با کنترل درست چراغهااز تلاقی همزمان رفت‌وآمد تا حد امکان جلوگیری بعمل آورد و از تنش مواجهه همزمان وسیله نقلیه با عابر پیاده یا وسیله نقلیه کاست.
مهفوم رنگ های چراغ راهنمایی و رانندگی
در محل هایی که عبور و مرور به وسیله چراغ راهنمایی و رانندگی کنترل می شود، رنگ های زیر برای مقاصدی که معین شده است به کار می رود:
چراغ سبز برای حرکت: رانندگان وسایل نقلیه ای که با چراغ سبز روبرو می شوند حق عبور یا گردش دارند مگر آنکه گردش به وسیله علامت دیگری ممنوع شده باشد. در هر حال وسایل نقلیه در حال گردش باید حق تقدم عبور وسایل نقلیه ای را که در مسیر مجاز خود مستقیم می روند و حق تقدم پیادگانی را که از گذرگاه پیاده در حرکتند رعایت نمایند. با وجود این اگر جریان ترافیک در جهتی که آن ها در حال پیش رفتن هستند آن چنان متراکم باشد که چنان چه وارد تقاطع گردند با تغییر و تبدیل بعدی رنگ چراغ نتواند از آن خارج شوند، چراغ سبز در تقاطع، رانندگان را برای ادامه حرکت مجاز نخواهد ساخت.
در هر حال در صورت ورود قبلی به تقاطع باید به حرکت خود ادامه داده و با رعایت مقررات دیگر از تقاطع یا گذرگاه عبور کنند.
چراغ چشمک زن زرد برای عبور با احتیاط: رانندگان وسایل نقلیه با دیدن این چراغ از تقاطع و گذرگاه پیاده باید با احتیاط و سرعت کم عبور نمایند.
چراغ چشمک زن قرمز برای ایست و عبور: رانندگان وسایل نقلیه در صورت برخورد با این چراغ نباید از خط ایست و یا در صورت نبودن خط ایست از تراز چراغ راهنمایی و رانندگی فراتر روند و باید توقف نموده و پس از اطمینان از نبودن خطر تصادف، حرکت و عبور نمایند. همین اقدامات هنگام دیدن تابلوی ایست باید انجام شود.
در تقاطع هایی که مسیر جداگانه گردش به راست به وسیله جدول یا خط کشی تعبیه نشده است، هنگامی که چراغ راهنمایی و رانندگی قرمز است، رانندگانی که قصد گردش به راست داشته باشند در صورت نصب تابلوی ویژه ای که گردش به راست را مجاز اعلام می نماید، می توانند از منتهی الیه سمت راست راه و با رعایت احتیاط و حق تقدم عبور وسایل نقلیه و پیادگانی که با چراغ سبز در حال عبور می باشند، وارد راه مجاور سمت راست شوند.
⬅بیشتر بخوانید:
مفهوم رنگهای چراغ راهنمایی و رانندگی
منبع مطلب : test-drive.ir
مدیر محترم سایت test-drive.ir لطفا اعلامیه سیاه بالای سایت را مطالعه کنید.
جواب کاربران در نظرات پایین سایت
مهدی : نمیدونم, کاش دوستان در نظرات جواب رو بفرستن.