چه کار کنم که همه زندگیم صرف دین باشد ولی با اطمینان و نه وجود ذره ای شک؟

[ad_1]

هر آدمی در زندگی خود، هدفی را دنبال می کند. حتی کسانی که سرگردان و حیران اند، هر دم هدفی را می جویند و چون به آن می رسند، از آن ناامید می شوند و هدف دیگری را جای گزین آن می کنند. برای این که آدم هدف مناسبی برای زندگی خود انتخاب کند، باید ببیند «چرا آفریده شده است».
آن کس که هدفش در زندگی ، متناسب با هدف از آفرینشش باشد، به آرامش و سعادت دست یافته ، همه جنبه های وجودی خود را در مسیر صحیح حیات قرار خواهد داد. در این رابطه می توان به چند مطلب اشاره کرد:
یکم. از دیدگاه اسلام ، دنیا برای آخرت آفریشده شده است و آمدن آدم نیز به این دنیا برای کسب آمادگی برای زندگی جاوید اخروی است . دنیا «محل تجارت» (نهج البلاغه ، کلمات قصار، 131، الدنیا… مسجد احبا الله و مصلی ملائکه الله و مهبط وحی الله و متجر اولیاء الله) و «زراعت آخرت»، (بحارالانوار، ج 14، ص 314 «ان الدنیا خلقت مزرعه »; و ج 73، ص 148. «الدنیا مزرعه الاخره») و محل «آزمایش» ، (نهج البلاغه ، نامه ی 55، «فان الله سبحانه قد جعل الدنیا لما بعدها و ابتلی فیها اهلها یدانش ایهم احسن عملا”») است . خداوند متعال آدم را در این دنیا آفرید تا آدم بتواند به کمال لایق و شایسته ی خود دست یابد.
دوم. رسیدن به کمالات شایسته آدمی ، به گونه ای است که جز با اختیار آدم حاصل نمی شود; یعنی ، این گونه که چنین کمالی را بتوان بدون طی مسیر و انجام دادن افعال اختیاری به آدم اعطا کرد; زیرا مرتبه ی وجودی این کمال ، پس از افعال اختیاری و آزمایش های فراوان است . پس خداوند متعال متعال ، مجالی را برای کسب چنین کمالی برای آدم فراهم ساخت ; مثلا” خداوند متعال برای اعطای مقام امامت به حضرت ابراهیم (ع )، او را به ذبح فرزندش آزمایش می کند: «و اذا ابتلی ابراهیم ربه بکلمات ج فاتمهن قال انی جاعلک للناس اماما”»، (بقره، آیه 124). برای اعطای مقام محمود (شفاعت) به پیامبرش ، آن حضرت را امر به نماز شب می کند. «و من اللیل فتهجد به نافله عسی ان یبعثک ربک مقاما” محمودا”»، (اسرا، آیه 79).
سوم . آدم ، دارای گرایش ها، تمایلات و نیازهای متفاوت است . حضرت امیرالمؤمنین (ع ) آدم را در مقایسه با حیوان و ملائکه چنین معرفی می کند: «خداوند متعال عزوجل ملائکه را از عقل آفرید و در آنان شهوت قرار نداد و حیوانات را از شهوت آفرید و در آنان عقل قرار نداد و بنی آدم را از عقل و شهوت آفرید. پس هر کس عقلش بر شهوتش پیروز شود، از ملائکه برتر خواهد بود و هر کس شهوتش بر عقلش غلبه کند، از حیوانات پست تر خواهد بود»، (وسائل الشیعه ، ج 11، س 164).
اگر آدم بر شهواتش غلبه کند، به همه ی این نیازها پاسخ مناسب می دهد. و این پاسخ ها، همان افعال اختیاری او است که باید آدم را به کمال لایقش برساند. اگر این پاسخ ها دقیقا” منطبق بر نیازهای واقعی جسم و جان و ذهن آدم باشد، قطعا” آدم با عقل و فطرت خود، این پاسخ های صحیح و راه های اعتدال در ابعاد وجودی خود را می شناسد; اما هیچ گاه بی نیاز از هدایت الهی نبوده است . قرآن ، هدف از آفرینش آدم را «خداشناسی »، (طلاق ، آیه 12) و «خداپرستی»، (ذاریات ، آیه 56) معرفی کرده است . دین – به عنوان هدایت الهی – راه صحیح این دو را به آدم آموزش می دهد; زیرا خدایی که خالق آدم و دنیا است ، همو دین را فرستاده است . لذا تسلیم شدن در برابر خداوند متعال و پیروی از هدایت های دینی ، به یقین می تواند آدم را در همه ی زوایای وجودیش به کمال برساند.
چهارم . «خداشناسی و خداپرستی» که به عنوان هدف آفرینش آدم معرفی شده است – هدف میانی راه رسیدن به هدف نهایی است . هدف نهایی آفرینش آدم ، بازگشت به سوی خداوند متعال «لقاء الله» است : «انا لله و انا الیه راجعون»، (بقره ، آیه 156). لکن در ملاقات با خداوند متعال، برخی با جلوه ی رحمانیت او ملاقت می کند و عده ای با مظهر عدالت و قهاریت او: «یا ایها الآدم انک کادح الی ربک کدحا” فملاقیه فاما من أوتی کتابه بیمینه فسوف یحاسب حسابا” یسیرا”… و اما من أوتی کتابه وراء ظهره فسوف یدعو ثبورا”; ای آدم ! حقا که تو به سوی پروردگار خود به سختی در تلاشی ، و او را ملاقات خواهی کرد، اما کسی که نامه اش به دست راستش داده شود به زودی اش حسابی بس آسان کنند… و اما کسی که نامه اش از پشت سر به او داده شود زودا که هلک خویش خواهد»، (انشقاق ، آیه ی 6 – 11).
پنجم. حال که معلوم شد هدف از زندگی آدم ، بازگشت به سوی خدا و «لقاء الله» است و راه و طریق آن ، خداشناسی و بندگی او است ; باید دانست که فرصت اندک و راه بسی سخت و دشوار است . پس باید در کسب معرفت ، تحصیل فضایل اخلاقی و اطاعت و بندگی ، تمام تلاش را مبذول داشت . هم چنین از لغزش ها و خطاها، ناامید نشد که خدای رحمان بخشنده و مهربان است و راه توبه را تا آخرین لحظات برای آدم بازگذاشته است .
ششم. در کنار عزم ، اراده و تلاش در راه بندگی خداوند متعال، باید از امدادهای غیبی نیز بهره جست و از دعا و توسل به مقربان درگاه الهی ، غافل نشد. دعا و مناجات و درخواست از خدا، هم خود به عنوان یک عمل و عبادت ، باعث کمال نفس می شود، و هم اجابت آن توفیق افزونتری را برای آدم در پی دارد.
در خاتمه برای این که زندیگ سراسر بندگی و با اطمینان داشته باشید عمل به توصیه های ذیل را پیشنهاد می کنیم:
الف) نمازهایتان را سعی کنید اول وقت بخوانید.
ب ) در مساجد و نمازهای جماعت شرکت کنید.
ج ) دوستانی متدین و مخلص و عاقل برای معاشرت انتخاب کنید.
د ) بخشی از وقت خود را به مطالعه تفسیر (ترجیحا برای شما تفسیر نمونه) بپردازید.
ه ) به مقداری که تحمیل بر نفسر نباشد و اشتیاق نفس باشد به انجام مستحبات و ترک مکروهات بپردازید.
و ) همیشه و در هر حال به یاد امام زمان(عج) واسطه عالم ماده با خدای تعالی باشید و از توسل و توجه به اهل بیت بهره مند باشید.
[ad_2]