علت این که بعد از نماز و دعا دست بر صورت کشیدن آمده است چه می باشد؟

[ad_1]

پیامبر اکرم(ص) در خطبه شعبانیه فرمود: وارفعوا ایدیکُم بالدّعاء فى اوقات صلواتکم، فانّها افضلُ السّاعاتِ ینظراللّه‏ تعالى فیها بالرّحمه الى عباده. هنگام نماز دست‏ها را به دعا بلند کنید که بهترین لحظاتى که خدا با رحمت به بندگانش مى‏نگرد، این لحظات است. اگر کسى خدا را مناجات کرد او هم جوابش را مى‏دهد(یُجیبهم اذا ناجَوهُ).
و اگر بنده‏اى احساس دورى کرد و ندا داد، خداوند متعال او را لبیک مى‏گویدو یُلبّیهم اذا نادَوه.
وقتی آدم دست به دعا برداشت طبق روایات و سنت معصومین(علیهم السلام) مستحب است آن را به سر و صورت خود بکشد؛ براى این که لطف خدا به این دست جواب داده است، دستى که به سوى خدا دراز مى‏شود، یقیناً خالى برنمى‏گردد و دستى که عطاى الهى را دریافت کرد، گرامى است. لذا خوب است آن را به سر و صورت خود بکشد(فلاح السائل، ص 187)
در روایتى از امام صادق(علیهم السلام) آمده است بنده دستش را به سوى خداوند متعال عزیز جبار دراز نمى‏کند مگر این که خداوند متعال حیا مى‏کند که آن دست را خالى برگرداند و قرار مى‏دهد در آن از فضل و رحمت خودش آن قدر که بخواهد به همین جهت هرگاه کسى از شما دعا کرد دستش را برنگرداند مگر این که آن رابه صورت و سر خودش بکشد(وسائل‏الشیعه، ج 7، ص 51)
در صدقه دادن نیز چنین تعبیرى هست که بعد از صدقه دادن دست خود را به صورت و سر بکشید یا آن را ببوئید و ببوسید. نقل شده امام سجاد(علیهم السلام) بعد از صدقه دست خود را مى‏بویید و مى‏فرمود: این دست به دست الهى رسیده، چون خداوند متعال فرموده: هو یقبلُ التوبه عن عباده و یأخذُ الصدقات؛خداوند متعال استغفار بندگانش را مى‏پذیرد و صدقه‏ها را دریافت مى‏کند (استغفار، آیه‏ى 104).
کتاب شریف «حکمت عبادات» از استاد آیه‏اللّه‏ جوادى آملى را مطالعه بفرمائید.
[ad_2]