در باره اینکه اولیای الهی هنگام دعا ونماز بدنشان می لرزید توضیح دهید؟

[ad_1]

روح و جسم آدم در یکدیگر تأثیر متقابل دارند و تغییرات و تحولات هر کدام دارای آثاری در دیگری است. مثلا اگر جسم آدم بیمار گردد یا دچار آسیبی شود، روح نیز دچار تألم و افسردگی می شود و نشاط و شادابی از آن گرفته می شود و یا سلامتی جسم به روح شادابی و بهجت می بخشد. از آن طرف حالاتی روحی و روانی مثل خجالت و ترس و شادمانی و سایر حالات درونی و باطنی، آثاری ویژه در جسم آدم دارند. مثلا ترس باعث زردی چهره و خجالت و انفعال باعث سرخی آن می شود. احساس عظمت و بزرگی و جلال و شکوه که احساسی درونی و روحانی است مانند سایر حالات روحی، درجسم آدم آثار ویژه ای ایجاد می کند که گاهی به صورت لرزشی خفیف در سراسر وجود آدم دیده می شود و خوف و ترسی که ناشی از درک عظمت و بزرگی است وجود آدم را در بر می گیرد. خداوند متعال در آیه 2 سوره مبارکه انفال در باره اهل ایمان چنین می فرماید: «انما المؤمنون الذین اذا ذکر الله وجلت قلوبهم و اذا تلیت علیهم آیاته زادتهم ایمانا و علی ربهم یتوکلون؛ مؤمنان (حقیقی) تنها کسانی هستند که وقتی نام خداوند متعال برده می شود قلبشان ترسان می شود و هنگامی که آیات الهی بر آنها خوانده می شود، ایمانشان زیاد می گردد و تنها بر پروردگارشان توکل و تکیه دارند».
و نیز در آیه 23 سوره مبارکه زمر درباره قرآن کریم می فرماید: «الله نزل احسن الحدیث کتبا متشبها مثانی تقشعر منه جلود الذین یخشون ربهم ثم تلین جلودهم و قلوبهم الی ذکر الله؛ خداوند متعال بهترین سخن را نازل کرده، کتابی که آیاتش (از نظر لطف و زیبایی و عمق محتوا) همانند یکدیگر است، آیاتی مکرر دارد (تکراری شوق انگیز) که از شنیدن آیاتش لرزه بر اندام کسانی که از پروردگارشان خائفند می افتد، سپس برون و درونشان نرم و متوجه ذکر خدا می شود».
چون انبیای الهی مظهر عظمت و بزرگی خدای متعال و آشکار کننده جلال و جبروت خداوند متعال می باشد، آدم با شنیدن نام آنها قدس و جلالت و شکوه معنوی و الهی را به یاد می آورد و این احساس عظمت و روحانیت قلب را از شوق آمیخته با ترس و حیرت لبریز می کند و اثر این احساس و درک باطنی و روحانی در بدن و جسم به صورت احساس لرزه ظاهر می گردد که انعکاس و عکس العمل همان درک درونی و قلبی است و این حالت در هنگام دعا نیز که آدم با کانون عظمت و قدرت و دانش و حیات مرتبط و پیوسته می گردد و ذره ای ناچیز به دریای عظمت و جلال و جبروت متصل می گردد، اتفاق می افتد و ظهور می یابد.
[ad_2]