[ad_1]
از آن جا که منشأ عصمت «اراده و اختیار» آدمى است پژوهشى در عصمت معصومان، تهران، پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامى، چاپ اول، 1377، فصل سوم، صص 72 – 43.؛ هر آدم صاحب ارادهاى، مىتواند با ریاضت شرعى و تهذیب نفس، به مقام عصمت دست یابد. عصمت منحصر به پیغمبران و امامان معصوم(علیهم السلام نیست تفسیر موضوعى قرآن کریم، ج 9، صص 20-22؛ علامه طباطبایى، ولایت نامه، ترجمه همایون همتى، تهران، امیرکبیر، چاپ اول، صص 58 – 48.؛ چنان که حضرت مریم(س)، حضرت فاطمه(س) و مخلصینى دیگر علامه طباطبایى، المیزان، بیروت، مؤسسه الاعلمى للمطبوعات، ج 3، ص 205. – که نه نبى بودند و نه امام – به مقام شامخ عصمت دست یافتهاند. اما مقصود از عصمتِ معصومان، پیامبران و ائمه(علیهم السلام و حضرت زهرا(س)، تنها عصمت از معصیتان – آن هم پس از سنین متعارف بلوغ و تکلیف نیست – بلکه عصمت از سهو و خطا و از زمان طفولیت را نیز در بر مىگیرد. روشن است که چنین عصمتى در امت اسلام، منحصر در چهاره معصوم(علیهم السلام است. جزوه راه و راهنماشناسى، تهران، امیرکبیر، س 1375، صص 676 – 675.
با «تهذیب نفس» مىتوان در آینده، مصون ماند و نیز ممکن است گذشته را با کفّارات و… جبران کرد؛ اما نمىتوان آن را به گونهاى ترمیم نمود که نسبت به گذشته، عصمت تحصیل شود؛ چون نمىتوان واقع شده را تغییر داد. بلى اگر آدمى بتواند قبل از بلوغ نیز در سایه تعلیم، تربیت، تهذیب و تزکیه به جایى برسد – که در هنگام بلوغ نیز معصوم باشد – عصمتش فراگیر خواهد بود.
اگر افرادى در مقام وقوع نیز به چنین مقام ویژهاى نایل آیند؛ براساس روایات و ادعیه، باز با هدایت و یارى پیامبران و ائمه(علیهم السلام به این مرتبه نایل مىشوند: «بکم فتح الله و بکم یختم». زیارت «جامعه کبیره». از آن جا که آنان منشأ خیر و سبب وصول آدمى به مراتب بالا ومقامات آدمىاند، باز در این جهت بر تمامى آدمهاى برتر، مقدماند. آدم و خلافت الهى، صص 125 – 155.
زآن که منبع او بُدهست این راى راسر امام آید همیشه پاى را
اى مقلد تو مجو پیشى بر آنکاو بود منبع زنور آسمان
مثنوى، دفتر 3، ابیات 1548 و 1549.
[ad_2]
ارسال دیدگاه