[ad_1]
در مسأله امر به معروف و نهى از منکر شایسته است جهات متعددى در نظر گرفته شود:
الف) احکام شرعى مربوط به امر به معروف و شرایط وجوب و مراتب آن.
امر به معروف در مورد ترک واجبات و نهى از منکر در مورد انجام محرمات است و شرایطى دارد که بعضى از آن عبارتند از:
1ـ آمر به معروف و ناهى از منکر واجبات و محرمات را بشناسد.
2ـ کسى که مرتکب معصیت شده قصد تکرار آن را داشته باشد.
3ـ مراحل امر به معروف و نهى از منکر از آسان به شدید رعایت شود مثلاً اگر با آرامش مىتوان نهى کرد از پرخاش خوددارى شود.
4ـ احتمال تأثیر داده شود.
5ـ براى آمر به معروف ضرر جانى یا مالى قابل توجهى نداشته باشد.
ب ) روحیات و ویژگى هاى روانى طرف مقابل. طبیعى است با هر کسى به زبان خاصى باید سخن گفته شود و چه بسا لازم است برخى را به طور غیر مستقیم و از طریق برخى وسایط ارشاد نمود.
ج ) حتى الامکان از منطقىترین و بهترین زبان استفاده شود. بهتر است ابتدا امتیازات و خوبیهاى افراد به آنان گوشزد شودو سپس تدریجا به بیان ایرادات وارد بر آنها پرداخته شود. در این زمینه هم سعى شود اول یک مسئله مطرح شود و پس از اصلاح تشویق گردد و سپس به همین ترتیب یکى یکى به دیگر مسائل پرداخته شود.
د ) حتى الامکان باید به افراد تفهیم نمود که آنچه به ایشان تذکر داده مىشودازسر خیرخواهى ومفید به حال خود آنها است.
ه ) ضمن توجه به نکات فوق نباید انتظار داشت که به هیچ وجه افراد از امر به معروف یا نهى از منکر بدشان نیاید. بلکه وظیفه ما رعایت اصول صحیح اخلاقى و آدمى در تذکر به آنهاست ولى این که بپذیرند یا نه و خوششان آید یا بدشان آید خیلى دست ما نیست و نباید از آن خوفى به دل داشت.
حافظ وظیفه تو دعا گفتن است و بس در بند این مباش که نشنید یا شنید کس
و ) جدولى براى خود تنظیم کنید وشرح شیوههاى کاربردى خود را با میزان تأثیر آن ثبت نمایید و همواره در پى بکارگیرى شیوهاى مؤثرتر باشید.
ز ) اخلاص در نیت را حفظ نموده و از خداوند متعال توفیق بخواهید.
ح ) دانستن شرایط اختصاصى برخورد با معصیتان. توضیح این که: براى انجام وظیفه امر به معروف و نهى از منکر، دانستن شرایط مربوط به آن لازم است ولى کافى نیست؛ زیرا این شرایط بسیار کلى هستند و هر معصیت و عمل غیرشرعىاى که مشاهده مىشود، علاوه بر شرایط عمومى نهى از منکر، روش برخورد خاصى را نیز طلب مىنماید که لازم است رعایت گردد.
به عبارت دیگر روش برخورد با تمامى معصیتان یکسان نمىباشد و ممکن است وظیفه آدم در قبال برخى از اعمال غیر شرعى که انجام مىشود، نسبت به سایر اعمال متفاوت باشد، بنابراین علاوه بر دانستن شرایط عمومى برخورد با اعمال خلاف شرع، دانستن نوع برخورد و وظیفه در قبال برخى از معصیتان و رفتار ضد اخلاقى خاص نیز ضرورى مىنماید.
به طور مثال در مجلس که پشت سر مؤمنى غیبت مىشود، وظیفه آن است که ابتدا با انکار آن نسبت، در مقام دفاع از آن مؤمن برآییم و سپس تا مىتوانیم حرف را عوض نموده و سختى دیگرى را پیش بکشیم و چنانچه مؤثر واقع نشد، به عنوان اعتراض و حفظ خویش از شنیدن غیبت مؤمن، مجلس را ترک گوییم و مانند آن.
[ad_2]
ارسال دیدگاه