از زن بودن، احساس حقارت می‏کنم و آرزو می‏کنم که یک پسر بودم. لطفا راهنمایی‏‌ام کنید؟

پاسخ : شما از زن بودن احساس حقارت نمی‏کنید؛ بلکه از اهانت‏ها و تبعیض‏هایی که در حق زنان اعمال می‏شود، احساس رنج می‏کنید؛ اهانت‏ها و بی عدالتی‏هایی که صرفاً بر مبنای جنسیت است. به یقین هر انسان فرهیخته ای با توجه به تفاوت‏های جسمی و روحی زنان و مردان، توقع ندارد آن دو رفتاری کاملاً مشابه یکدیگر داشته باشند، اینکه خلاف عقلانیت است، ولی جنسیت نباید مبنای رفتار اهانت آمیز یا تبعیض آمیز باشد. شکی نیست که در طول تاریخ، تحمیلات ناروایی بر دوش زنان بوده است و بعضی از آنها هم ‏اکنون نیز باقی است. ریشه بسیاری از این تحمیلات را بایستی در بی‏دینی و بی‏تقوایی گروهی از مردم دانست که محیط را برای زنان و بلکه برای همه نا امن می‏کنند. اگر دیگر مشکلات اجتماعی را نیز بر این مقوله بیفزاییم، وضعیتی را پیش می‏آورد که هم‏اکنون شاهد آن هستیم. آنچه دین از زنان و مردان خواسته، حفظ حریم‏ها است و این جز برای سعادت آنان نیست؛ چنان‏که می‏بینیم در دنیای غرب و در پشت پرده ظواهر فریبنده، نظامی پر دغدغه و مخاطره‏آمیز بر روابط خانوادگی و تربیت فرزندان، حاکم است؛ موضوعی که جامعه‏شناسان و محققان مسائل اجتماعی را در غرب، به وحشت انداخته است. بر این اساس، آنان آینده‏ای تاریک را برای جوامع غربی پیش‏بینی می‏کنند؛ جامعه‏ای که در آن، آدمیان به گونه‏ای مسخ شده و نامتعادل‏اند. آمار تجاوزات جنسی و رفتارهای آزار دهنده (به رغم همه آزادی‏های جنسی)، به موضوعی مهم تبدیل شده و انتظارات روزافزون برای رفتارهای عجیب و غریب جنسی از زنان، آنان را به دلقک‏های مضحک تبدیل کرده است. هدف اسلام از برخی حریم ها برای زنان نظیر (ارائه الگوی حجاب)، حفظ طهارت و امنیت زنان است؛ چنان‏که فرموده است: «ای پیامبر! به زنان و دختران خود و زنان مؤمنان بگو که خویشتن را به چادر فرو پوشند که این ‏کار برای اینکه آنان به [عفّت و تقوا] شناخته شوند تا از تعرض و آزار هوسرانان در امان بمانند، بسیار بهتر است». V} احزاب، آیه 59 {V در این بین، نبایستی برخی تحمیلات محیط را به حساب اسلام گذاشت؛ چرا که افراد بی‏بند و بار نیز بسیار بیشتر در دام این تحمیلات قرار می‏گیرند و آزار می‏بینند. گذشته از اینکه بسیاری از این مشکلات، به آداب و رسوم و برداشت‏ها برمی‏گردد؛ نه به اسلام. البته باید در اصلاح این آداب و رسوم کوشید؛ ولی اگر اعتراض شما به جنسیت است، باید بدانیم که در این زمینه، کسی از خود اختیاری ندارد. نظام آفرینش بر مبنای زوجیّت است ولازمه آن، وجود دو جنس و جاذبه‏هایی است که بین آنها وجود دارد. حکمت‏های این نظام را بایستی در تشکیل خانواده و زندگی مشترک و آثار خیر آن دید. از سوی دیگر،زنان محدودیت‏های بیشتری نسبت به مردان دارند؛ ولی باید توجه رد که اصولاً «مطلوب و مورد رغبت بودن»، خصیصه‏ای است که تنها در آنان نهفته شده و این کمالی برای زنان است؛ این تمایل و رغبت، مبنای خانواده و زندگی مشترک است و البته که هر چیزی که مطلوب باشد، خطراتی نیز آن را تهدید می‏کند. بنابراین، باید گوهر را در صدف حفاظت کرد. علاوه بر اینکه بایستی برنامه‏ریزی‏های گسترده‏ای صورت گیرد تا دختران نیز به صورت مساوی از امکانات عمومی و طبیعی بهره برند؛ بدون آنکه دچار عوارض ناخوشایندی شوند. برای نمونه گسترش امکانات ورزشی و رفاهی، پارک‏های اختصاصی و امکاناتی که بتواند حق استفاده آنها از امکانات را به صورت مساوی تأمین کند. متأسفانه در حال حاضر، اولویت‏های دیگر اقتصادی ‏ـ مانند بی‏کاری و امنیت ‏ـ فرصت را از اجرای چنین برنامه‏ هایی سلب کرده است.