آیا این امرکه از نشانه‌های ظهور خرابی تهران می‌باشد‘ صحت دارد؟

با تحقیق و جستجو در کتاب های مربوط به علامات ظهور روشن شده است که در یک مورد خرابی شهر تهران، از علائم ظهور معرفی شده است . ولی مراد از آن خرابی ظاهری و ساختمانی و مادی نیست که با زلزله و امثال آن صورت می‌گیرد، منظور از تخریب شهر تهران، تخریب معنوی، اخلاقی، فساد اجتماعی و خانوادگی بوده است.
 مفضل بیان داشته است که:«امام صادق از من پرسیدند که «زوراء» در کجا واقع ‌شده. (زورا چیست، ) مفضل می‌گوید: عرض کردم خدا و حجت او بهتر می‌دانند، حضرت فرمودند: زوراء در حوالی منطقه ری واقع می‌شود، که در این حوالی کوه سیاهی است که در دامنه آن شهری بنا گردیده و ساخته می‌شود که دارای قصرهای بلند و زیبا و سر به فلک کشیده، و زنهای آن از زیبایی خاص برخوردارند که شبیه به حور العین می‌باشد، سپس حضرت به فسادهای گوناگون اخلاقی اجتماعی و… یکی یکی اشاره کرده و آن را به مفضل بیان می‌دارد. و می‌فرماید: ای مفضل بدان:
1. شرایطی در آن شهر به وجود می‌آید، و کار به جایی می‌رسد که زن های آن شهر، چنان از معرفت بیگانه می شنوند و از معنویت دور می‌گردند که اسلام و آیین اسلامی از میان رفته و عمل به آیین اسلامی در آن شهر برای زن ها ننگ به حساب می‌آید. و خود را ملبس به لباس کفار و مزیّن به زینت جبّارها نموده و آن را مایه افتخار و مباهات خود می‌دانند.
2. در باب اطاعت از شوهر، هیچ گونه پای بندی به شوهر نداشته و از او تبعیت نمی‌کنند، و از آیین شوهر  داری دور بوده و هیچ گونه فرمان برداری از شوهران شان ندارند.
3. در مورد اقتصاد و خرج و دخل زندگی، به کسب و در آمد مردها توجه نکرده و به آن قناعت نمی‌کنند فشارهای گوناگونی در این جهت بر مردها وارد نموده و بر آنان، زجر و آزارهای روحی وارد می‌کنند.
4. در نظام خانوادگی، بر اثر فسادهای اخلاقی و بی‌بند و باریهای فراوان نظام خانوادگی بهم خورده و طلاق در آن شهر شایع می‌گردد. و بسیاری از زن ها مطلقه گردیده و برخلاف نظام خانوادگی زندگی می‌کنند.
5. از بدترین فسادها در آن شهر، اکتفا کردن مردها به مردها می‌باشد.
6. از افتخارات ناپسند آن شهر این که، مردها تلاش می کنند که خود را به شکل و قیافه زن ها در آورده، و زن ها هم تلاش می‌کنند که خود را به قیافه مردها در آورند زن و مرد از یکدیگر شناخته نمی‌شوند، مگر به علامت های مخصوص و بعد حضرت در بخش پایانی این روایت می‌فرماید:
ای مفضّل، اگر خواستی دینت را حفظ کنی در آن شهر سکنی نگزین و در آن منزل اختیار نکن چون اینجا محل فتنه است. از آن شهر فرار کن به سوی قله‌های کوه از سوراخ به سوراخی، مثل بچه روباهی که از سوراخی به سوراخی فرار می‌کند.[1]
درباره تخریب شهر تهران ما به روایتی جز آن چه ذکر شد دست نیافتیم البته تذکر این نکته ضروری است که اولا این روایت از نظر سند اعتبار ندارد و قابل اطمینان نِیست ثانیا در این روایت زمان خاصی ذکر نشده است و فاصله آن با ظهور بیان نشده است بنابر این احتمال دارد تهران در گذشته حالات یاد شده را تجربه کرده باشد.

معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:
1. بحار الانوار، ج 52، ص 242 و 227.
2. مهدی موعود، ترجمه، ج 13، بحار، (باب علائم ظهور).
3. نجم الثاقب طبرسی، ج 2، (علائم ظهور).
4. زمینه سازان انقلاب مهدی.

پی نوشت:
[1] . همدانی طاوه بی، محمد حسن، الملاحم و الفتن یا علائم آخر الزمان، قم، نشر کتاب، ص62.