بعضی از دوستان ادعا می کنند که با امام معصوم در ارتباط اند و حرف های آن ها گفته های امام زمان است. تا چه حد می توان حرف های آن ها را باور کرد؟

امام زمان ـ علیه السّلام ـ در توقیع[1] شریف خود به آخرین نایب خاص یعنی علی بن محمد سمری، رحمه الله علیه فرموده اند: و لا توص الی احد یقوم مقامک بعد وفاتک فقد وقعت الغیبه التامه،[2] به کسی وصیت نکن که بعد از رحلت تو جانشین تو گردد زیرا غیبت دوم یا کامل (کبری) واقع شد.
شیخ مفید در مورد این توقیع می فرماید: وقتی امام مهدی ـ علیهم السّلام ـ منصب امامت را برعهده گرفت تبلیغ دین را شخصاً عهده دار شد و توسط نواب خاص  سؤالات شیعیان به حضرت می رسید و امام با توقیع جواب آن ها را می دادند تا غیبت صغری تمام شد و غیبت کبری آغاز گردید در این دوران امر تبلیغ به صورت عام … بر عهده فقها، و محدثان گذارده شد.[3]
چنانکه ملاحظه می شود امام عصر ـ علیه السّلام ـ صراحتاً و به روشنی نیابت خاص را در دوران کبری نفی نموده اند. و چنان که از سخن شیخ مفید نیز استفاده می شود نقش نایب خاص، گرفتن سؤالات از مردم و برگرداندن جواب بود یعنی نایب خاص واسطه مردم در رساندن مطلب مردم به امام و پیام امام به مردم بود. و امام عصر ـ علیه السّلام ـ بعد از شروع غیبت کبری این منصب خاص را تعطیل اعلام نمودند.
لذا امام عصر ـ علیه السّلام ـ تنها چهار نایب خاص داشته است که چنین نقشی داشته اند. و پیغام رسان امام بوده اند.
با توجه به مطالب بالا معلوم می شود اینک که ما در غیبت کبری هستیم کسی چنین منصبی -نیابت خاص- ندارد لذا هرکس ادعای ارتباط با امام زمان ـ علیه السّلام ـ را نماید با این عنوان که سخن شما را به امام می رسانم یا پیام امام را به شما می رسانم باید تکذیب شود و چنین ادعایی در دوران غیبت کبری به تصریح توقیع امام زمان ـ علیه السّلام ـ از هیچ کس پذیرفته شده نیست.
بنابراین با آن که ما ملاقات در عصر غیبت را می پذیریم و امکان این که کسی در این زمان به محضر امام عصر ـ عجّل الله فرجه ـ برسد انکار نمی کنیم اما این را نیز می دانیم که رسیدن به محضر مبارک امام مهدی ـ علیه السّلام ـ فیضی است که تنها نصیب خواص و کسانی که از نظر مقامات معنوی رتبه های بالا دارند می شود و عموماً این افراد برای پرهیز از شهرت راز خود را برای کسی آشکار نمی کنند. بنابراین کسانی که ادعای ارتباط با امام مهدی ـ علیه السّلام ـ را دارند و پیوسته از تشرف خود به محضر حضرت سخن می گویند به دنبال سوء استفاده از احساسات پاک انسان های ساده لوح اند.
برای حسن ختام سخن صریح مرجع عالیقدر شیعه حضرت آیت الله العظمی وحید خراسانی که معاصر ما هستند را می آوریم:
«شبهه ای نیست که هرکس ادعای رابطه کند، باید نفی شود، این باب مسدود است.
اصل ارتباط به نحو موجبه جزئیه (برای تعداد معدودی) امکان دارد و واقع هم شده است، اما نفس ادعا، دلیل اجنبی بودن است، خود دعوا مبطل ادعا است … بزرگترین خیانت را کسی کرده است که از این ادعاها می کند.»[4]

معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:
1. مهدی منتظر، نوشته محمد جواد خراسانی.
2. میر مهر، نوشته مسعود پور سید آقایی.

پی نوشت ها:
[1] . توقیع به  نامه صادر شده از طرف امام ـ علیه السّلام ـ گویند.
[2] . کمال الدین، ص 516.
[3] . الفصوص العشره، ص 10.
[4] . پور سید آقایی، مسعود، میر مهر، ص 247.