آیا وقتی از امام زمان کمک می خواهیم به ما کمک می کند؟ توضیح دهید.

امامان معصوم ما بر طبق روایات و آیات فراوان، جانشینان خداوند بر روی زمین هستند و دارای همه صفات و کمالات و فضائل الهی به اندازه ظرفیت وجود خود می باشند. آنان در جایگاه بسیار عالی و ممتاز و نه تنها محیط و مشرف بر عالم طبیعت می باشند، بلکه محیط بر همه عوالم وجود هستند. در دعای رجبیه از اعمال ماه شریف رجب که از امام عصر علیه السلام نقل شده است چنین می خوانیم: «… لا فرق بینک و بینها الا انهم عبادک و خلقک…»[1] یعنی میان خداوند و اولیاء معصوم او فرقی وجود ندارد مگر در اینکه خدا آفریدگار است و اولیاء معصومش بندگان و مخلوقات اویند . اما افعال (و اراده آنها) افعال (و اراده) توست. و ولایتی به آنها عطا فرمودی که از راه آن، آسمان و زمین روشن می شود، اما ذوات آنها مصنوع و مخلوق تواند.[2] در روایتی از امام صادق علیه السلام نقل شده که فرمود: «نحن ولاه امر الله و خزنه علم الله و عیبه وحی الله»[3] ما متصدیان امر خداوند و خزانه داران علم او و گنجینه های وحی او هستیم. و در روایتی دیگر نیز از امام صادق علیه السلام نقل شده که فرمود: «ان الامام اذا شاء ان یعلم علم»[4] امام اگر بخواهد چیزی را بداند، از آن آگاه می شود. و در حدیث دیگر از آن حضرت نقل شده که فرمود: اگر من در حیات حضرت موسی و خضر بودم به آنها می گفتم که من از آن دو داناترم و چیزهایی را که آنها نمی دانستند به آنها می گفتم . چون موسی و خضر (ع) (تنها علم گذشته را داشتند و علم زمان حال و آینده را نداشتند ولی ما (ائمه) این علم را به وراثت از پیامبر صلی الله علیه و آله داریم.»[5] و نیز از آن حضرت نقل شده که فرمود: «من آنچه را که در آسمان ها و زمین و بهشت و جهنم و در زمان حال و آینده است می دانم».[6]
ارتباط با امام زمان علیه السلام و نیز هر کدام از ائمه اطهار علیهم السلام، نیازمند سنخیت و وجود شباهتی با آن حضرت است. باید در خود صفا و پاکی را ایجاد کرد تا این ارتباط مؤثرتر و صافی تر باشد. پس:
 آب کم جو، تشنگی آور بدست،
 تا بجوشد آبت از بالا و پست،
 طبیب عشق مسیحا دم است و مشفق،
لیک چودرد،درتونبیندکه رادوابکند؟
البته این ارتباط و در پی آن درخواست و سؤال، مانند ارتباط با خداوند متعال دارای درجات کاملاً مختلفی است و بستگی به میزان شناخت و معرفت و نورانیت و قابلیت درونی و قلبی ما دارد. آن بزرگوار از سلاله پاکان و معصومان، و امام کریم از اولاد کرام و برگزیدگان حق است و همه زیبایی ها و فضیلت ها و کمالات را در خود یک جا جمع کرده اند و هر چه پاکی و صفا و نورانیت ما بیشتر باشد ارتباط ما با ایشان عمیق تر و پایدارتر و مفیدتر خواهد بود. ایشان مظهر رحمت واسعه الهی می باشد و فریادرس و دستگیر همه انسانها بلکه همه موجودات است. همه هستی به برکت وجود ایشان و افاضات و الطاف او برقرار است. و همه موجودات بر سر سفره رحمت و کرم ایشان نشسته اند. چنانچه در زیارت شریف آل یاسین منقول از ناحیه مقدسه می خوانیم: «السلام علیک ایها العلم المنصوب و العلم المصبوب، و الغوث و الرحمه الواسعه وعداً غیرمکذوب»[7] سلام بر تو، امامی که پرچمی برافراشته و علمی سرشار و ریزان و فریادرس و رحمت بی کران و گسترده و وعده راست و صادق هستی».
امام زمان علیه السلام، همانگونه که پیش از این اشاره شد با توجه به علم و آگاهی از امور و سعه وجودی که ائمه دارنده همه عالم و انسان های طالب هدایت را هدایت می کند و به مطالب و مسایل و حوائج آن ها رسیدگی می فرماید. و هدایت معنوی همه ره پویان وادی توحید، و سالکان سلک محبّت به خداوند و بندگی حق، توسط ایشان انجام می گیرد، و هر کسی که هدایت می یابد و گامی در راه بندگی خداوند بر میدارد با ارشاد و اشراق و افاضه و عنایت های آن بزرگوار است. اگر امام زمان علیه السلام در قلبی احساس نیاز به هدایت را ببیند و عطش یافتن حق را در او مشاهده کند و درماندگی و افتادگی او را ببیند، بدون تردید از او دستگیری می کند. «آن بزرگوار حتی از دشمنانی که عناد و لجاجتی ندارند و راه را گم کرده اند، دستگیری می کند تا چه رسد به(محّبان) و شیعیان شان».[8] امکان ندارد کسی واقعا دردمند و نیازمند دستگیری باشد و آن مظهر رحمت بی کران الهی از او دستگیری ننماید، چنانچه در ضمن توقیعاتی به عالم جلیل القدر شیخ مفید قدس سره می خوانیم که بر اساس آن امام زمان علیه السلام به او فرموده است: ما به مناجات های تو توجه داریم… ما گرچه در مکان های دور از ظالمان به سر می بریم، خداوند متعال (فعلا) صلاح ما و شیعیان ما را مادامی که دنیا در دست فاسقان است چنین خواسته است، ما به جریان زندگی شما کاملاً مطلع هستیم و از اخبار و آزاری که از طرف دشمنان به شما می رسد باخبریم، چنانچه با گذشتگان صالح چنین می شد… ولی ما شما را فراموش نمی کنیم و توجه کامل به شما داریم و گرنه سخت در فشار قرار می گرفتید و یا دشمن شما را نابود می کرد. تقوا و پرهیزکاری را پیشه کنید…»[9]
پس باید جایگاه والای آن حضرت را که ولی نعمت ما است بشناسیم و میزان فقر و درماندگی و گمراهی خود را احساس کنیم و آن بزرگوار را با صفاتی مثل دستگیری کننده و فریادرس و جانشین خداوند و بصیر و سمیع و قادر بشناسیم و در این وقت است که بی اختیار احساس شکستگی خواهیم کرد و خود به خود دست مان به دعا بلند خواهد شد و با زبان حال یا قال، او راصدا خواهیم زد و «یابن الحسن» خواهیم گفت. و بدون شک اگر چنین حالی در ما پیدا شود، دستگیری و بنده نوازی آن مظهر لطف و کرم خداوند کریم، حتمی و مسلم خواهد بود. پس باید این قابلیت ها و زمینه ها را در خود ایجاد کنیم، چون علاوه بر عنایت و لطف سرشار و بی نهایت آن چشمه جوشان رأفت الهی، وجود قابلیت در ما نیز شرط لازم برای توجه و عنایت آن سرور انس و جان است. چه آنکه: «انزل من السماء ماءً فسالت اودیه بقدرها»[10] (خداوندی که) از آسمان، آبی فرو فرستاد، پس رودخانه هایی به اندازه گنجایش خودشان روان شد.

معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:
1ـ یکصد پرسش و پاسخ درباره امام زمان علیه السلام، ترجمه منتخب الاثر، آیت الله صافی
2ـ مسجد مقدس جمکران، تجلیگاه صاحب الزمان علیه السلام، سید جعفر میر واعظی.
 
پی نوشت ها:
[1]. مفاتیح الجنان، شیخ عباس قمی، ادعیه رجبیه.
[2]. در محضر علامه طباطبایی، محمد حسین رخشاد، ص 158.
[3]. اصول کافی، ج 1، ص 215.
[4]. همان.
[5]. همان.
[6]. همان.
[7]. مفاتیح الجنان، شیخ عباس قمی.
[8]. منتهی الامال، شیخ عباس قمی، بخش زندگانی امام دوازدهم.
[9]. حبیب الله طاهری، سیمای آفتاب، ص 249 به نقل از: احتجاج طبرسی، ج 2 ، ص 322، و بحار الانوار، ج 53، ص 174.
[10]. رعد / 17.