اسم بردن از خیّران در مسجد

دعا و صلوات برای بانیان خیّر کار پسندیده ای است، ولی خوب بودن اسم بردن از خیّران در مسجد بستگی به موقعیت دارد،اگر نام بردن آنان اثر تشویقی دارد و لطمه‏ای به اخلاص آنان نمی‏زند، بهتر است نام آنان برده شود تا دیگران نیز تشویق به کارهای نیک گردند. در مواردی که احتمال ریا کاری و ضربه زدن به اخلاص می‏رود، اسم نبردن شایسته و بهتر است. چنان که قرآن کریم در مورد صدقه می‏فرماید: “اگر انفاق‏ها را آشکار کنید، خوب است، و اگر آن‏ها را مخفی ساخته، به نیازمندان بدهید، برای شما بهتر است1.” همان گونه که می‏بینیم قرآن کریم هم انفاق آشکار و هم انفاق مخفیانه و دور از انظار را خوب و نیک معرفی کرده، به خاطر این که هر یک از انفاق‏ها اثرات مفیدی دارد چون هنگامی که انسان آشکارا مال خود را در راه خدا انفاق می‏کند، در حقیقت یک نوع تبلیغ عملی است که مردم را به کارهای خیر، و حمایت از محرومان و انجام کارهای نیک اجتماعی و عام المنفعه تشویق می‏کند، چنانچه انفاق به طور مخفی و دور از دید مردم انجام شود، ریا و خودنمایی در آن کمتر است و خلوص بیشتری در آن خواهد بود، مخصوصاً درباره کمک به محرومان که بهتر حفظ می‏شود. آیه می‏گوید: هر یک از دو کار یعنی انفاق عملی و سرّی در مورد خود خوب و شایسته است. در مورد اسم بردن از افراد خیّر نیز مسئله از این قرار است اگر امام جماعت محترم با اطلاع و آشنایی که از افراد خیّر و اهل مسجد دارد، تشخیص دهد اسم بردن از خیران نه تنها ضربه به اخلاص آنان نمی‏زند، بلکه باعث تشویق دیگران نیز می‏شود، اسم بردن بهتر است،در غیر این صورت از اسم بردن خودداری کند و به طور عموم و کلی بدون ذکر نام، برای خیران و بانیان مسجد دعا کرده و صلوات بفرستد. در هر حال بهتر است از زیاده روی که موجب تصنعی شدن مسئله انفاق شود، امتناع گردد. با توجه به این که ما انسان‏ها ضعیف هستیم و معمولاً با تعریف و توصیف خود را می‏بازیم و اخلاص در عمل را از دست می‏دهیم، نیز گاهی اوقات موجب برخی مشکلات جانبی دیگر می‏شود، بهتر است در بیشتر مواقع از اسم بردن از اشخاص پرهیز شودو به طور عموم و به عنوان خیر یاد شود. 1 .بقره (2)، آیه 271